Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Βόλογδα και Βελίκι Ουστιούνγκ κυρός Παύλος. (1914-1979).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Ευγένιος Παύλοβιτς Γκολύσεφ γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1914 στο Αικατερινοσλάβ της Ουκρανίας. Στις 16 Μαρτίου 1937 εκάρη μοναχός. Στις 19 Μαρτίου του ίδιου έτους χειροτονήθηκε Διάκονος και στις 2 Ιουνίου 1938 Πρεσβύτερος. Το 1939 αποφοίτησε από το Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο των Παρισίων. Τον Νοέμβριο του 1947 επέστρεψε στην Ρωσία και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Λαύρας της Αγίας Τριάδος Σεργιέβου Ποσάντ. Τον Σεπτέμβριο του 1950 διορίστηκε καθηγητής στο Θεολογικό Σεμινάριο της Οδησσού. Από τον Σεπτέμβριο του 1952 μέχρι τον Οκτώβριο του 1953 υπηρέτησε ως Εφημέριος στην Επισκοπή Πσκώβου. Τον Οκτώβριο του 1953 διορίστηκε καθηγητής στο Θεολογικό Σεμινάριο του Λένινγκραδ. Από τον Νοέμβριο του 1954 μέχρι το 1957 υπηρέτησε ως Εφημέριος στην Επισκοπή Σταυρουπόλεως και Μπακού. Στις 7 Ιουλίου 1957 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μολοτώβου και Σολικάμσκ. Την χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Κρουτίτσης και Κολόμνας Νικόλαος, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Λαπωνίας Παύλο; (της Αυτόνομης Εκκλησίας της Φινλανδίας) και τον Επίσκοπο Τσκαλώβου και Μπουζουλούκου Μιχαήλ. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1960 εξελέγη Επίσκοπος Αστραχανίου και Ενοταέβου. Στις 25 Φεβρουαρίου 1964 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 23 Ιουνίου 1964 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Νέας Σιβηρίας και Μπαρναούλης και στις 2 Φεβρουαρίου 1972 Αρχιεπίσκοπος Βόλογδα και Βελίκι Ουστιούνγκ. Το 1971 ο Αρχιεπίσκοπος Παύλος είχε απευθυνθεί στον Μητροπολίτη Κρουτίτσης και Κολόμνας Ποιμένα και είχε ζητήσει την αναθεώρηση του καθεστώτος διοικήσεως των ενοριών. Αυτή η έκκληση είχε πιθανότατα ως αποτέλεσμα τη μετάθεσή του στην Επισκοπή Βόλογδα και Βελίκι Ουστιούνγκ για την οποία ο Αρχιεπίσκοπος Παύλος διαμαρτυρήθηκε εντονότατα. Κατόπιν τούτου στις 11 Οκτωβρίου 1972 κηρύχθηκε έκπτωτος από τον θρόνο της Επισκοπής Βόλογδα για την ανάξια συμπεριφορά του προς την Εκκλησία, σύμφωνα με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ρωσίας και συνταξιοδοτήθηκε. Ο Αρχιεπίσκοπος Παύλος διέμενε έκτοτε εφησυχάζων στο Κισλοβόντσκ (Kislovodsk) του Νομού Σταυρουπόλεως, όπου είχε υπηρετήσει ως Εφημέριος. Από εκεί έγραψε στον Πατριάρχη Ποιμένα και του ζήτησε να τον επαναφέρει στον θρόνο του χωρίς όμως καμιά ανταπόκριση. Τον Οκτώβριο του 1975 αναχώρησε για την Γαλλία, όπου ζούσε ο αδελφός του. Εκοιμήθη στις 21 Ιανουαρίου 1979. Η κηδεία του έγινε στις Βρυξέλλες στις 23 Ιανουαρίου 1979 και ο ενταφιασμός στο Παρίσι.