Ο
κατά κόσμον Ιορδάνης Παπαπαϊσίου γεννήθηκε
το 1885 στη Νεάπολη (Νεβσεχίρ) της Καππαδοκίας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική
Σχολή της Χάλκης το 1916, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Αι από του 1453
ενέργειαι του ανωτέρου κλήρου εις την παρ' ημίν πνευματικήν ανάπτυξιν". Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Κοινότητος Κοντοσκαλίου
και Αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Το 1919 προσελήφθη στην Πατριαρχική
αυλή όπου υπηρέτησε ως Γραφεύς της Ιεράς Συνόδου, Αρχειοφύλακας και Μέγας
Αρχιδιάκονος (1924-1926). Στις 23 Μαρτίου 1926 εξελέγη Μητροπολίτης Ίμβρου και
Τενέδου. Στις 28 Μαρτίου 1926 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό Αγίας
Τριάδος Πέραν από τον Μητροπολίτη
Ανέων Θωμά. Στις 4 Απριλίου 1926, Κυριακή της
Σταυροπροσκυνήσεως χειροτονήθηκε Επίσκοπος στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου
Γεωργίου. Τη χειροτονία τέλεσε
ο
Οικουμενικός Πατριάρχης Βασίλειος ο
Γ΄,
συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες
Νικαίας Βενιαμίν,
Νεοκαισαρείας Αμβρόσιο,
Σηλυβρίας Ευγένιο,
Ροδοπόλεως Κύριλλο και
Ανέων Θωμά. Στη Μητρόπολή
του κατόρθωσε να μεταβεί τον Οκτώβριο του 1930. Στις 23 Μαΐου 1950 εξελέγη
Μητροπολίτης Δέρκων. Παραιτήθηκε λόγω γήρατος την 1 Μαρτίου 1977. Εκοιμήθη στην
Κωνσταντινούπολη στις
5 Μαρτίου 1980. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στον Πατριαρχικό Ναό στις 8 Μαρτίου
1980, προεξάρχοντος του
Οικουμενικού
Πατριάρχου Δημητρίου. Ενταφιάστηκε στην Ιερά
Μονή Βαλουκλή. |