Αρχαίες Κατασκευές & αλφάδι

 

Ζιγκουράτ - Μεσοποταμία

 

 

Με το αλφάδι χτίστηκαν τα ζιγκουράτ της Μεσοποταμίας, οι πυραμίδες της Αιγύπτου και οι ναοί των Ελλήνων.

 

Ζιγκουράτ

Από τα πιο πρώιμα παραδείγματα υπεροχής υψηλών κατασκευών είναι τα Ziggurat. Θεωρούνταν θεϊκά βουνά πάνω στα οποία υψώνονταν ναοί, κατοικίες των θεών. Η αρχιτεκτονική τους ιστορία χρονολογείται πριν από  χιλιάδες έτη και χαρακτηρίζεται από την βαθμιδωτή πυραμίδα που κορυφώνεται σε ναό. Μάλιστα αυτή η βαθμιδωτή μορφή δικαιολογεί και την παρομοίωσή τους με μια σκάλα μεταξύ ουρανού και γης. Το περιφημότερο ziggurat, τουλάχιστον για τους λαούς που αναγνωρίζουν την Παλαιή Διαθήκη, είναι το Ετεμενάγκι η 'Πύργος της Βαβέλ'. [1]

 

Πυραμίδες της Αιγύπτου

Οι πυραμίδες είναι τάφοι για τους βασιλιάδες της Αιγύπτου, τους Φαραώ. Σκοπός της πυραμίδας ήταν να «στεγάσει» το νεκρό Φαραώ κατά τη διάρκεια της μεταθανάτιας ζωής του. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι το σχήμα της πυραμίδας προήλθε από παλαιότερους τύμβους ή συμβόλιζε τις ακτίνες του ήλιου ή ακόμα και μια σκάλα προς τον ουρανό. Οι πρώτες πυραμίδες εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3200 – 2300 π.Χ.) ανάμεσα σε αυτές και η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Για το χτίσιμο της πυραμίδας χρειαζόταν βασικά σκληρή πέτρα. Έτσι οι Αιγύπτιοι έφτιαχναν τις πυραμίδες με κομμάτια δολερίτη, ένα είδος πολύ σκληρής πέτρας. Οι «οικοδόμοι» δούλευαν την πέτρα με τα σκαρπέλα. Τα άκρα των σκαρπέλων τα θέρμαιναν για να είναι πιο κοφτερά. Οι οικοδόμοι χτυπούσαν τα σκαρπέλα με σφυριά. Οι εργάτες χρησιμοποιούσαν σφήνες για να σταθεροποιήσουν τους ογκόλιθους μεταξύ τους, κολλώντας τα άκρα τους σε εσοχές των λίθων. Ο Ηρόδοτος κάνει λόγο για χρήση ανυψωτικών μηχανών στην διάρκεια κατασκευής. [2]

 

Ναοί των Ελλήνων

Στους πρώτους ναούς, ως υλικά κατασκευής χρησιμοποιήθηκαν ξύλα, και πλίνθοι. Η πέτρα και το μάρμαρο χρησιμοποιήθηκαν για τους μεγάλους περίλαμπρους ναούς του 5ου αιώνα, επιτρέποντας, μέσα από την επεξεργασία του υλικού, την καλύτερη απόδοση των λεπτομερειών. Παρότι οι έλληνες γνώριζαν διάφορα συστήματα κατασκευής, όπως το τόξο και τoν θόλο, το σύστημα της δοκού επί στύλου, είναι ο κύριος τρόπος κατασκευής όλης της ελληνικής αρχιτεκτονικής. Οι μεγάλοι πέτρινοι όγκοι, τοποθετούνταν ο ένας επάνω στον άλλο χωρίς τη χρήση συνδετικού υλικού. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν σ΄αυτό και οι ντόπιοι μάστορες και τεχνίτες που είχαν εξοικειωθεί με την κατεργασία της πέτρας και άλλων υλικών, όπως το μάρμαρο. Ο μόλυβδος χρησιμοποιήθηκε στους αρμούς σύνδεσης των κιόνων, ενώ η χρήση του ξύλου περιορίστηκε στην κατασκευή της οροφής. Οι Έλληνες υιοθέτησαν απλά σχήματα και απλούς τρόπους κατασκευής και οδηγήθηκαν στην τελειότητα μέσα από την αρμονία και τη συμμετρία των ρυθμών.[3]

 

 

Πηγές:

1. "Τα ψηλά κτίρια" - www.greekarchitects.gr

2. "Πυραμίδες της Αιγύπτου" - www.aegean.gr

3. "Ιστορία των Τεχνών - Έργα και Δημιουργοί" - users.sch.gr/didik/history%20art.doc