Παραδοσιακές Γεύσεις > Ορεκτικά > Κολοκύθα Σαβόρε

Κολοκύθα Σαβόρε (Κρήτη) saor : σάλτσα

 

 

ΥΛΙΚΑ

 

Κολοκύθα κίτρινη ή πορτοκαλόχρυση

Αλάτι

Αλεύρι

Λάδι

Δενδρολίβανο (κατά προτίμηση φρέσκο αλλά και ξερό μας κάνει)

Ξύδι

 

 

 

 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

 

Κόβουμε την κολοκύθα σε κομμάτια πάχους ενός περίπου εκατοστού και σε ότι σχήμα μας βολεύει. Τα αλατίζουμε και τα αφήνουμε κανένα δεκάλεπτο να τα «πιάσει» το αλάτι.

 

Τα αλευρώνουμε, τινάζουμε το πολύ αλεύρι και τα τηγανίζουμε σε καυτό λάδι που να μην τα καλύπτει .Τα γυρίζουμε και από τις δυό πλευρές να πάρουν ένα χρυσό χρώμα. Πρέπει να μαλακώσουν, να τρυπιούνται από το πηρούνι αλλά να μη διαλύονται. Τα βγάζουμε σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας .

 

Όταν τελειώσουμε με όλα τα κομμάτια, τα βάζουμε σε μια βαθουλή πιατελίτσα. Ρίχνουμε στο τηγάνι μας 2 κλαδάκια δενδρολίβανο (ή μια κουταλιά ξερό), αφήνουμε να τηγανιστεί μισό λεπτό και σβήνουμε με ένα σφηνάκι ή περισσότερο ξύδι. Προσέχουμε τους ατμούς.

 

Περιχύνουμε τα κομμάτια της κολοκύθας με το σαβόρε, και σερβίρουμε. Συνοδεύουμε με πράσινη σαλάτα.

 

 

 

Πηγή: Κρήτη: Γαστρονομικός Περίπλους cretangastronomy.blogspot.gr

 

 

 


ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ?

Το σαβόρε είναι σάλτσα ενετικής προέλευσης που χρησιμοποιείται σε πολλά τηγανητά στην Κρήτη, μια άλλη περιοχή του ελλαδικού χώρου που βρέθηκε υπό ενετική κατοχή.

 

 

Εκτός του ότι είναι ιδιαίτερα νόστιμη, λειτουργεί και σαν συντηρητικό λόγω του ξυδιού. Πολύ συχνά κάνουν σαβόρε τα ψάρια, το συκώτι, την κόκκινη κολοκύθα και τους μπουμπουριστούς χοχλιούς. Ο όρος σαβόρε είναι βενετικός προέρχεται από το λατινικό saor που σημαίνει σάλτσα. Ο όρος απαντάται ευρέως στην Βυζαντινή εποχή με τις σάλτσες να αναφέρονται ως περιχύματα ή "σαβούραι".

 

Η σάλτσα σαβόρε χρησίμευε για την συντήρηση διάφορων τηγανιτών κυρίως φαγητών όπως ψαριών, συκωτιού κλπ. στις εποχές που δεν υπήρχαν ψυγεία. Το ξύδι που είναι η βάση του σαβόρο, είναι συντηρητικό ενώ το δεντρολίβανο έχει απολυμαντικές ιδιότητες.

 

Η βασική τροφή των Βενετσιάνων ναυτικών ήταν το σαβόρο ή σαβούρο, μικρά ψαράκια τηγανισμένα και συντηρημένα στην σάλτσα που προαναφέρθηκε. Με τη βοήθεια της σάλτσας αυτής το φαγητό μπορούσε να διατηρηθεί για πολύ καιρό και έτσι τα πληρώματα δεν πάθαιναν σκορβούτο από έλλειψη βιταμίνης.

 

 

Πηγή:

Ψάρι μαρινάτο, βενετσιάνικο, Ηλεκτρονική Έκδοση Eφημερίδας Ελευθεροτυπίας

22:49 Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011, http://www.enet.gr