Κουζίνα & Λαογραφία
Πολλές οι συνταγές που συνοδεύονται από φανταστικές ιστορίες που έχει επινοήσει ο ίδιος ο λαός ή πραγματικές ιστορίες που σχετίζονται με κάποια γεγονότα που είχαν συμβεί στο παρελθόν και πιθανότατα συνδέονταν με την παρασκευή του εν λόγω φαγητού.
Στην πρώτη ομάδα των συνταγών (που συνοδεύονται από φανταστικές ιστορίες), ανήκουν και οι «Μαρμαρίτες» Σκύρου (ειδικές πιτούλες που φτιάχνονται την παραμονή των Φώτων). Κατά την παράδοση, όταν έψηναν οι γυναίκες τις μαρμαρίτες, οι καλλικάντζαροι σκαρφάλωναν πάνω στις ταράτσες των σπιτιών, έχωναν το χέρι τους από την καμινάδα, το κρεμούσαν ως κάτω (οι καλλικάντζαροι υποτίθεται ότι μπορούσαν να μακραίνουν κατά βούλησιν τα χέρια και τα πόδια τους) και παρακαλούσαν τραγουδιστά να τους δώσουν κανένα κομμάτι. Αν τους έδιναν, έβγαζαν το χέρι, έπαιρναν τη μαρμαρίτα και έφευγαν. Πηγή: Βιβλίο Νίκης Λ. Πέρδικα, «Σκύρος» - Τόμος Ι (Αθήναι, Τύποις «Πυρσού» Α.Ε., 1940)
Στην δεύτερη ομάδα, ανήκει το «Σουφικό» Ικαρίας. Μια παλιά ιστορία συνοδεύει το όνομα της συνταγής. Λένε ότι πριν από χρόνια, μια γυναίκα από την Ικαρία δεν είχε προλάβει να ετοιμάσει φαγητό για τον άνδρα της. Σκέφτηκε να του κάνει κάτι εύκολο και γρήγορο και κατέβηκε στο κήπο, έκοψε όσα λαχανικά βρήκε μπροστά της και αφού τα καθάρισε και τα έκοψε, τα έβαλε όλα μέσα στο τηγάνι. Αφού ψήθηκε το φαγητό, σκέφτηκε να δοκιμάσει. Καθώς έτρωγε άρχιζε να μονολογεί "Σου 'φήκω, δε σου 'φήκω" (να σου αφήσω ή να μην σου αφήσω;) και έτσι προέκυψε το σουφικό. Πηγή: Το σουφικό της κυρά Αργυρώς, http://tastytour.pblogs.gr