ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ  ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧH ΣTA  ΚΛΑΣΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΘΟΛΩΤΟΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΤΑΦΟΣ Α

   Παραπλεύρως και δεξιά  του δημόσιου δρόμου Πτελεού – Αχιλλείου, 4 χιλιόμετρα  από το Γραμματίκειο  Γυμνάσιο Πτελεού ανασκάφθηκε το 1950  (φ 1 - φ 2)  από τον αρχαιολόγο Νικόλαο Μ. Βερδελή με δαπάνη της Αρχαιολογικής Εταιρίας Αθηνών  θολωτός μυκηναϊκός τάφος.
  Βρίσκεται λίγα μέτρα νοτιότερα από τον θολωτό τάφο C στο άκρο ανερχόμενης μικρής πεδιάδας .
Είναι χτισμένος με μικρές πλακωτές πέτρες και έχει την είσοδο του από τα Α.
 Ο ΄δρόμος΄ έχει συνολικό μήκος 4.10 μ., και μέγιστο ύψος κατά την είσοδο του τάφου 2 μ.
  Το πλάτος του είναι κατά την έξοδο 1.50 μ., μειώνεται λίγο προς τα μέσα μέχρι αποστάσεως 1.78 μ., και περιορίζεται έτσι σε 1.45 μ.
  Στο σημείο αυτό με δυο γωνίες εκατέρωθεν στενεύει σαν στόμιο και ήταν γεμάτος με ξηρολιθιά ( κατά την ανασκαφή ) σε ύψος 0.50 μ.,( μήκος στομίου 2.32 μ, πλάτος προς το ΄δρόμο΄ 1.22 μ., προς τη θόλο 1.00 μ. ).
  Η βόρεια πλευρά του ΄δρόμου΄ συγκλίνει λίγο προς τα μέσα.
Το υπέρθυρο της εισόδου αποτελούνταν από δυο ( 2 ) μεγάλες πλακωτές πέτρες, είχε καταπέσει από την θέση του και βρίσκονταν μέσα στο στόμιο του ΄δρόμου΄.
  Η θόλος αποτελεί κανονικό κύκλο, έχει διάμετρο 4.06 μ., το κέντρο της όμως παρεκκλίνει λίγο προς τα δεξιά απόν τον κεντρικό άξονα κατά μήκος του ΄δρόμου΄.
Το δάπεδο της θόλου είναι 0.20 μ. χαμηλότερο του ΄δρόμου΄.
  Η κορυφή της θόλου έχει καταπέσει, το σωζόμενο ύψος της είναι 3.10 μ., και η ανώτερη σειρά πετρών βρίσκεται 0.40 μ. από την επιφάνεια της γης.
  Προς την έξοδο του ΄δρόμου΄ σε βάθος 0.90 μ. από τη επιφάνεια του εδάφους βρέθηκε στην αρχή της ανασκαφής μικρό τεμάχιο μυκηναϊκού αρτοσχήμου αγγείου και διαπιστώθηκε κατά αυτό τον τρόπο η ηλικία του τάφου.
  Στην είσοδο προς τη θόλο βρέθηκε σε βάθος 2 μ. ανθρώπινο κρανίο και άλλα διασκορπισμένα οστά.
Στα ανώτερα στρώματα του χώματος της θόλου βρέθηκαν οστά ζώων, σε βάθος όμως ενός ( 1 ) μέτρου αποκαλύφθηκαν τρία ( 3 )  ανθρώπινα κρανία και άλλα οστά σε αταξία.
  Λίγο βαθύτερα φάνηκαν τεμάχια σκύφων  μελαμβαφά, του  5ου-4ου π.Χ αιώνα και ο ακέραιος σκύφος της Εικόνας 13 α,

α ) σκύφος (είδος πλατιού,  ευρύστομου ποτηριού) β ) τρίωτον πυξιδοειδές γ ) δίωτος (με δυό λαβές) αμφορίσκος

καθώς και μερικά ακόμη ανθρώπινα κρανία θρυμματισμένα και άλλα οστά ανθρώπινων σκελετών.
   Στο φυσικό έδαφος της θόλου στο βόρειο άκρο υπήρχαν σκόρπια άλλα τρία ( 3 )  ανθρώπινα κρανία και πολλά οστά και τα περισσότερα από τα αγγεία που απεικονίζονται στις Εικόνες 13 –  14 – 15 – 16 .

α ) δίωτος οινοχόη β ) δίωτος αμφορίσκος γ ) ψευδόστομος αμφορέας

α ) πρόχους-είδος αγγείου για νερό β ) δίωτον πυξιδοειδές αγγείο γ ) προχοειδές άωτον αγγείο δ ) ασκός ε ) πρόχους

α ) δίωτος αμφορίσκος β ) ψευδόστομος αμφορέας

  Στη νότια πλευρά δίπλα σε  άλλο ανθρώπινο κρανίο και οστά  βρέθηκαν λίγα ακόμη αγγεία και όλα τα κοσμήματα των Εικόνων  18 – 19 – 21

Πέντε χρυσές ψηφίδες : η μια σε σχήμα ρόδακα οι άλλοι ανθεμοειδείς καρδιόσχημοι

ψηφίδες εκ φαγεντιανής γης : μια σε σχήμα ελαιοπυρήνα ραβδωτή, οι άλλες σφαιρικές με συμπεπιεσμένα λίγο ως πολύ στα άκρα, λείες ή ραβδωτές

α ) ψηφίδα από ήλεκτρο β ) κόσμημα από ελεφαντοστό με μικρή τρύπα προς ανάρτηση γ ) δόντια αγριόχοιρων

εκτός των κομβίων της Εικόνας  20 που βρέθηκαν σε άλλες θέσεις.

Κομβία ή σφονδύλια α )  λίθινο σε σχήμα 8 με δυο μικρότερες        τρύπες στο στενότερο μέρος β )   δικωνικό εξ οπτής γης        ( ψημένη γη-πηλός)     τα άλλα λίθινα σε σχήμα κώνου

  Ο τελευταίος σκελετός ανήκε σε γυναίκα αφού εκτός από τα κοσμήματα βρέθηκε μαζί με αυτά και μικρή ποσότητα κίτρινης χρωστικής κόνεως ( σκόνης ) που χρησιμοποιούνταν προφανώς ως ψιμύθιο ( καλλωπισμό του προσώπου ).
  Άλλα ευρήματα που βρέθηκαν στον τάφο απεικονίζονται στις Εικόνες 17 και 22.

τEσσερις σφραγιδOλιθοι μετa εγγλYφων φυτικΩΝ ή γραμμικΩν κοσμημAτων οι Α) και Β) από  λευκή  υολομάζα (αλάβαστρο ) ο Γ) από πρασινομέλανο στεατίτη (λίθος : ο στεατίτης είναι πολύ μαλακός και χαράσσεται εύκολα) ο Δ) από μέλανο κοράλλι ( γιούσουρι)

α-β-γ ) αιχμές βελών περόνη σχεδόν πλήρης και μέρος δευτέρας δακτύλιοι

Σε όλο το δάπεδο του θόλου ήταν σκορπισμένα κομμάτια αγγείων καθώς και δυο ( 2 ) αιχμές χάλκινων βελών.
  Ο θολωτός τάφος Α χρησιμοποιήθηκε από  την ΥΕ ΙΙΙΑ2 έως και την ΥΕ ΙΙΙC1 περίοδο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ του έτους 1951 - ΑΘΗΝΑΙ 1951