Σχετικά με τα περιεχόμενα του κεφαλαίου:

α) Από τον 3ο νόμο του Νεύτωνα, γνωρίζουμε ότι οι δυνάμεις εμφανίζονται κατά ζεύγη, ασκούμενες σε δυο σώματα που αλληλεπιδρούν. Από τις δυνάμεις αλληλεπίδρασης, πολλές φορές η μια δεν γίνεται αντιληπτή, επειδή δεν μπορεί να θέσει σε κίνηση το σώμα στο οποίο ασκείται είτε λόγω ύπαρξης άλλων δυνάμεων, είτε λόγω μεγάλης μάζας του σώματος, οπότε αυτό αποκτά αμελητέα επιτάχυνση. Ας θυμηθούμε επίσης ότι, όταν επιλέγουμε να μελετήσουμε ένα "σώμα", σ' αυτό εμφανίζεται μόνο η μια από τις δυνάμεις αλληλεπίδρασης, καθώς η άλλη ασκείται στο περιβάλλον.

Πολλές φορές, όμως, η θέση ή η κίνηση ενός σώματος εξαρτάται από τη θέση ή την κίνηση ενός ή περισσότερων άλλων σωμάτων με τα οποία αλληλεπιδρά. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, είναι προτιμότερο να επιλέγουμε για τη μελέτη μας πάνω από ένα σώμα και να μελετάμε την κίνησή τους συνολικά, θεωρώντας ότι αυτά αποτελούν ένα "σύστημα σωμάτων".

Πολύ σημαντικές έννοιες για ένα σύστημα σωμάτων, που πρέπει να γνωρίσουμε στην ενότητα αυτή, είναι οι εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις και πότε αυτό το θεωρούμε μονωμένο (ή απομονωμένο).

β) Από ένα αυτοκίνητο και ένα φορτηγό που κινούνται με την ίδια ταχύτητα, πιο δύσκολα σταματάει το φορτηγό.

Από δυο όμοια αυτοκίνητα που κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες, πιο δύσκολα σταματάει αυτό που έχει τη μεγαλύτερη ταχύτητα.

Στην πρώτη περίπτωση κάνει τη διαφορά η μάζα και στη δεύτερη η ταχύτητα. Για να κάνουμε τη σύγκριση και σε άλλες περιπτώσεις, λιγότερο βολικές από τις παραπάνω, πρέπει να εισάγουμε ένα νέο φυσικό μέγεθος που να περιέχει τη μάζα και την ταχύτητα. Αυτό είναι η ορμή ενός σώματος.

Πρόκειται για ένα δυναμικό μέγεθος, που συνδέεται με τη συμπεριφορά των κινούμενων σωμάτων και τις αιτίες των μεταβολών των κινήσεών τους. Π.χ. δείχνει τη δυσκολία (την απαιτούμενη ώθηση) με την οποία τίθεται σε κίνηση ένα σώμα ή τη δυσκολία για το σταμάτημα ενός σώματος, όπως ήταν το αρχικό μας παράδειγμα.

γ) Ο Νεύτων στις "Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica" (Μαθηματικές αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας) έγραψε:

"Η μεταβολή στην κίνηση είναι ανάλογη προς την ασκούμενη κινητήρια δύναμη, και συντελείται στην κατεύθυνση της ευθείας γραμμής στην οποία ασκείται η δύναμη."

Σύμφωνα με έναν από τους σημαντικότερους ερευνητές του νευτωνικού έργου, τον I. Bernard Coen, o Νεύτων με τον όρο "motus" που χρησιμοποίησε για την κίνηση, υπονοούσε τελικά την ποσότητα κίνησης, η οποία είναι παλιά ονομασία για την ορμή.

Αυτός είναι ο 2ος νόμος του Νεύτωνα, όπως τον διατύπωσε ο ίδιος και θα τον ονομάζουμε "Γενική μορφή του 2ου νόμου". Είναι πράγματι γενικότερος από τον ΘΝΜ (Θεμελιώδη Νόμο της Μηχανικής) ΣF = mα, που αποτελεί μια ειδική μορφή, όταν η μάζα είναι σταθερή.

Με τη γενική μορφή θα μπορούμε να μελετάμε προβλήματα κίνησης των σωμάτων, όπως κάναμε με τον ΘΝΜ ΣF = mα και τις εξισώσεις κίνησης. Επιπλέον θα μπορούμε να μελετάμε και περιπτώσεις απότομης αλλαγής της κινητικής κατάστασης των σωμάτων από σχεδόν στιγμιαίες ωθήσεις (π.χ. με ποια ταχύτητα φεύγει η αρχικά ακίνητη μπάλα μετά από το χτύπημα ενός ποδοσφαιριστή).

δ) Το κεντρικό μέγεθος του κεφαλαίου, η ορμή, έχει μια πολύ σημαντική ιδιότητα: Διατηρείται σε μονωμένα συστήματα σωμάτων.

Πρόκειται για την Αρχή Διατήρησης της Ορμής (Α.Δ.Ο.), μια πολύ σημαντική αρχή στη Φυσική.

Η Α.Δ.Ο. εφαρμόζεται και σε συστήματα σωμάτων που δεν είναι μονωμένα, αλλά μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοια σε ορισμένα φαινόμενα, επειδή οι εξωτερικές δυνάμεις είναι πολύ μικρές σε σχέση με τις εσωτερικές και οι ωθήσεις τους στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα που διαρκούν τα φαινόμενα αυτά είναι αμελητέες. Αναφερόμαστε σε:

i) Κρούσεις (π.χ. σφήνωση σφαίρας σε ξύλινο σώμα)

ii) Εκτοξεύσεις (π.χ. εκτόξευση πυραύλου)

iii) Διασπάσεις (π.χ. έκρηξη βόμβας)

και παρόμοια φαινόμενα.

ε) Το κεφάλαιο θα τελειώσει με ξεχωριστή μελέτη ενός από τα είδη των κρούσεων, που είναι οι μετωπικές ανελαστικές.