Το Craco βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata και στην επαρχία Matera της Ιταλίας και κατοικήθηκε το 540 μ. Χ. από Έλληνες αποίκους με την ονομασία Montedoro, οι οποίοι προτίμησαν να μεταφερθούν στην ενδοχώρα για αμυντικούς λόγους, εγκαταλείποντας την παραθαλάσσια πόλη Metaponto (Μεταπόντιον), στον κόλπο του Τάραντα ενώ τάφοι που

βρέθηκαν στην περιοχή υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου. Η μετονομασία σε "Grachium" έγινε το 1060 μ. Χ. περίπου, όταν η περιοχή πέρασε στην ιδιοκτησία του Αρχιεπισκόπου Αρνάλντο και σημαίνει "μικρό ανώμαλο έδαφος". Από την εποχή εκείνη χρονολογείται η στενή σχέση της περιοχής με την Καθολική εκκλησία. Η περιοχή που βρίσκεται το Craco άλλαξε πολλούς φεουδάρχες κατά τον μεσαίωνα. Ο Attendolo Sforza έχτισε το εντυπωσιακό κάστρο στο κέντρο του χωριού τον 13ο αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από το 1293 και μετά. Ο πληθυσμός της πόλης αυξανόταν σταδιακά 450 (1277), σε 655 (1477), σε 1,718 (1532) ώσπου το 1561 είχε περίπου 2.500 κατοίκους. Αυτός ήταν και ο μέγιστος πληθυσμός που είχε ποτέ η πόλη. Το 1656 μια επιδημία πανώλης εξόντωσε πολλές οικογένειες του χωριού με αποτέλεσμα ο πληθυσμός του να μειωθεί στα 1500 άτομα. Η περιοχή μετά το 1800 γνώρισε μια σύντομη περίοδο Γαλλικής κατοχής και τελικά ακολούθησε την τύχη των υπολοίπων περιχών της Ιταλίας όταν αυτή ενοποιήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα.