Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Θεωρώ πολύ σημαντική την επαφή των παιδιών του νηπιαγωγείου με την τέχνη. Την τέχνη στην οποιαδήποτε μορφή της. Μουσική, χορός, ζωγραφική, γλυπτική κλπ. Ειδικά τα παιδιά που ζουν σε μικρά επαρχιακά μέρη και που είναι δύσκολο να επισκεφθούν κάποιο μουσείο ή να έρθουν σε επαφή με οποιαδήποτε μορφή τέχνης… Είναι λοιπόν στο χέρι μας να φέρουμε τα παιδιά αυτά σε επαφή με διάφορες μορφές τέχνης και οφείλουμε να το κάνουμε. Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε σε ποια τάξη κρύβεται ένα αυριανό αστεράκι που θα αλλάξει τον κόσμο της τέχνης. Άλλωστε η προσχολική ηλικία είναι η ηλικία που μπορούμε να κάνουμε ένα παιδί να αγαπήσει την τέχνη αφού πρώτα τη γνωρίσει.

Καλό είναι λοιπόν να δίνουμε στα παιδιά που συναντάμε την ευκαιρία:  να ακούσουν διαφορετικά είδη μουσικής, τα ζουζούνια και το mazoo and the zoo, είναι η εύκολη λύση αλλά είναι κάτι που μπορούν να το ακούσουν και στο σπίτι. Εμείς μπορούμε να τους προσφέρουμε και άλλου είδους ακούσματα από κλασική μουσική έως σύγχρονη κλασική μουσική, από τον Χατζιδάκι και το Θεοδωράκη που είναι η μουσική κληρονομιά μας έως τον Yanni που κάνει γνωστή την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, από τα παραδοσιακά δημοτικά μας έως σύγχρονα κομμάτια ορχηστρικά και μη…

να δουν πίνακες ζωγραφικής που αυτό πολύ εύκολα μπορεί να γίνει καθώς για κάθε θέμα με το οποίο ασχολούμαστε στην  τάξη, υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής σχετικοί. Είτε μιλάμε για διατροφή, είτε μιλάμε για το σώμα, είτε μιλάμε για τις εποχές, είτε μιλάμε για τα συναισθήματα…

να δουν φωτογραφίες από γλυπτά και από μουσεία γενικότερα και να καταλάβουν έστω και ενστικτωδώς γιατί ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος μέσα από την τέχνη και γιατί η επαφή μας με τις όποιες μορφές τέχνης μπορεί να γίνει απόλαυση…

να μάθουν για τις διάφορες τεχνοτροπίες που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες και να δοκιμάσουν και εκείνα να «δουλέψουν» με διαφορετικά υλικά και είδη (ειδικά πάνω στη ζωγραφική)  να ανακαλύψουν τη χαρά που κρύβει η δημιουργία…

Και αν νομίζετε ότι αυτά είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν στην πράξη μπορώ με σιγουριά να σας πω από προσωπική εμπειρία ότι δεν είναι. Χρειάζεται ίσως περισσότερη δουλειά από εμάς για να γνωρίσουμε πρώτα εμείς το αντικείμενο που θέλουμε να διδάξουμε. Γνωρίζουμε άλλωστε όλοι ότι αν εμείς αγαπάμε πραγματικά ένα αντικείμενο είναι πολύ εύκολο να περάσουμε την αγάπη μας αυτή και στα παιδιά. Είναι στο χέρι μας να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά που περνάνε από τα χέρια μας να γνωρίσουν την τέχνη σε μια χώρα που ούτως ή άλλως δεν προσφέρει και πολλές ευκαιρίες στους πολίτες της, παιδιά και ενήλικες, να γνωρίσουν και να αγαπήσουν την τέχνη. Κι αν στην αρχή δυσκολευτούμε ας μην τα παρατήσουμε, ας δώσουμε χώρο και χρόνο στα παιδιά να γνωρίσουν το μαγικό αυτό κόσμο και να θυμόμαστε ότι ακόμη και ένα παιδί να επηρεάσουμε θετικά μπορεί να είναι ο αυριανός ενήλικας που θα κάνει «θαύματα» μέσα από την τέχνη, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά κάτι θα πάρουν κάτι θα τους μείνει… Στον τρόπο που θα σκέφτονται, στον τρόπο που θα βλέπουν τα πράγματα, στον τρόπο που θα αναπτυχθεί η κριτική τους ικανότητα

.

ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Η γλώσσα είναι ένας πολύπλοκος και πολυσήμαντος κώδικας επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους. Θεωρείται ότι με τη γλώσσα και μέσω της γλώσσας, διαμορφώνουμε σε μεγάλο βαθμό την ταυτότητά μας, τις αντιλήψεις μας για τις κοινωνικές διαδικασίες, τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας, τη γνώση και τις ιδέες μας.
Τα παιδιά από τη στιγμή που θα έρθουν στον κόσμο αρχίζουν να κατακτούν τη γλώσσα που ομιλείται στο περιβάλλον όπου ζουν. Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί για τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της γλώσσας και όλες καταλήγουν στη διαπίστωση ότι αποφασιστικό ρόλο για αυτήν παίζει η εμπειρία και η άσκηση μέσα στη γλωσσική κοινότητα.

Η γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το λόγο των ενηλίκων σε όλες του τις μορφές, όπως ομιλία, ανάγνωση ιστοριών, αφήγηση ιστοριών, περιγραφή προσωπικών βιωμάτων, επεξηγήσεις προφορικές, ερμηνείες που δίνονται σε ερωτήσεις των παιδιών κλπ. Η κατάκτηση της γλώσσας είτε πρόκειται για την προφορική είτε για τη γραπτή της μορφή, εξαρτάται από την επιθυμία και τις ευκαιρίες που έχει το κάθε άτομο για κοινωνική συμμετοχή και αλληλεπίδραση.

Κατά πρώτο λόγο οι γονείς είναι εκείνοι που θα βοηθήσουν τα παιδιά τους μέσα από πλούσιες εμπειρίες, όχι μόνο να κατακτήσουν τη γλώσσα, αλλά επί πλέον να την καλλιεργήσουν και να την ενισχύσουν. Οι γονείς είναι κατά κύριο λόγο εκείνοι,  που πέρα από την καλλιέργεια του προφορικού λόγου των παιδιών τους, θα υποστηρίξουν επίσης κάθε πειραματισμό και προσπάθειά τους για γραφή και ανάγνωση. Οι ευκαιρίες και οι εμπειρίες που προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους, έχουν κάθε φορά να κάνουν με το μορφωτικό κυρίως επίπεδό τους. Έτσι οι μορφωτικές, γνωστικές εμπειρίες που προσφέρουν οι γονείς ενός ανώτερου μορφωτικού – οικονομικού επιπέδου στα παιδιά τους, είναι πλουσιότερες σε σχέση με αυτές που προσφέρουν οι γονείς ενός χαμηλού μορφωτικού – οικονομικού επιπέδου. Το έργο της οικογένειας, όσον αφορά την κατάκτηση και ανάπτυξη της γλώσσας, καθώς και τις τυχόν αδυναμίες της στη μετάδοση μορφωτικών εμπειριών στο παιδί, έρχεται να συμπληρώσει το σχολείο.

Το νηπιαγωγείο Διαβάστε περισσότερα «ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ»

Η σημασία του νηπιαγωγείου

Η προσχολική αγωγή του παιδιού απασχόλησε και απασχολεί σε μεγάλο βαθμό ψυχολόγους, παιδαγωγούς, γονείς. Η οικογένεια και η εκπαίδευση αποτελούν τους σημαντικότερους θεσμούς σε μια κοινωνία, στοχεύουν στην ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού, στον αυριανό ευτυχισμένο ενήλικα. Η αλληλεπίδρασή τους κρίνεται απαραίτητη. Η εξέλιξη του παιδιού επηρεάζεται από τα πρώτα κιόλας στάδια της ζωής του και τα ερεθίσματα που δέχεται στους κόλπους της οικογένειας του διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Η αγωγή των νηπίων από τον Πλάτωνα ακόμη θεωρούνταν πολύ σημαντική, μάλιστα ο ίδιος πίστευε ότι είναι ίσως η δυσκολότερη βαθμίδα εκπαίδευσης.

Το νηπιαγωγείο μαθαίνει στο παιδί πως να ζει, να φέρεται, να εκφράζεται, να μοιράζεται, να παίζει, να φροντίζει τα πράγματα γύρω του, να τραγουδά, να χορεύει, να εργάζεται, να ζωγραφίζει. Μα πώς θα σκεφτεί κανείς ένα παιδί δεν ξέρει να παίζει, να φέρεται, να χορεύει; Μα φυσικά και γνωρίζει. Στο νηπιαγωγείο όμως, το παιδί εντάσσεται σε ομάδα, μαθαίνει να λειτουργεί σε συνάρτηση με αυτή, να μοιράζεται, να εργάζεται μεθοδικά για να δημιουργήσει μια κατασκευή, να παίζει τίμια χωρίς βία, να λέει συγνώμη όταν πρέπει αλλά και σθεναρά να αντιδρά όταν νιώσει ότι δεν το σέβονται.

Το νηπιαγωγείο θέτει τα θεμέλια στη ζωή του παιδιού αλλά και προετοιμάζει την ένταξη των παιδιών στο δημοτικό και κατ΄ επέκταση στο κοινωνικό σύνολο. Αν σταθεί κανείς στην πόρτα ενός νηπιαγωγείου που ανοίγει θα δει να ξεπροβάλλουν προσωπάκια με ποικίλα χαρακτηριστικά. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που σε 20 χρόνια θα αντιμετωπίσεις θα συνεργαστείς. Είναι εκείνα τα παιδιά που η νηπιαγωγός κάποτε δεν τους φέρθηκε σαν να είναι μωρά αλλά υπεύθυνα άτομα.

 

 

 

 

Σημασία του Παιχνιδιού

 Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν, είπε ο μικρός πρίγκιπας.                                                                                                      Σπαταλάν τον καιρό τους με μια κούκλα από κουρέλια κι αυτή τους γίνεται πολύ σημαντική, κι αν κάποιος τους την πάρει, κλαίνε …
– Τα παιδιά είναι τυχερά, είπε ο κλειδούχος.                                                             «Ο μικρός Πρίγκιπας»,  Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ.

Σε όλες τις ηλικίες, το παιχνίδι, αποτελεί μια γέφυρα ανάμεσα στην εσωτερική και εξωτερική πραγματικότητα του παιδιού.                                                                                      Μέσα από τη φυσική έκφραση ενός παιδιού που παίζει, μας  γίνεται γνωστός ο εσωτερικός του κόσμος, ενώ αναπαριστώνται οι πραγματικές σχέσεις που υφίστανται στο περιβάλλον στο οποίο διαβιώνει.                                                                Μέσα από τη δραστηριότητα του στο παιχνίδι, ένα παιδί μπορεί να προβάλλει μελλοντικούς ρόλους και αξίες όπως το ίδιο τις κατανοεί και αντιλαμβάνεται, μέσα από τις δραστηριότητες και τις σχέσεις των ενηλίκων.
Συνεπώς, το παιχνίδι αποτελεί ένα ισχυρό μέσο διάγνωσης, μέσα από το οποίο το παιδί μπορεί να εκφράσει τα δικά του συναισθήματα, τις σκέψεις και τις επιθυμίες του.