Πολίτευμα: Ημιπροεδρική Δημοκρατία.
Tο Ημιπροεδρικό σύστημα(ή Ημιπροεδρική Δημοκρατία) είναι ένας τύπος Προεδρικής δημοκρατίας. Στα ημιπροεδρικά συστήματα υπάρχει και πρόεδρος και πρωθυπουργός. Το κοινοβούλιο κατέχει τη νομοθετική εξουσία, ενώ ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός μοιράζονται την εκτελεστική εξουσία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε να κατέχει τον κυρίαρχο ρόλο είτε να έχει πιο λίγες αρμοδιότητες από τον πρωθυπουργό.
Η διώρυγα του Σουέζ είναι η μεγαλύτερη διώρυγα του κόσμου, συνολικού μήκους 168 χλμ., ενώ προσθέτοντας τα σημεία αγκυροβολίων και το μήκος της ενδιάμεσης λίμνης, το συνολικό της μήκος φθάνει τα 190 χλμ.
Έχει μέγιστο πλάτος, σε ορισμένα σημεία, 160-200 μ. και βάθος 11,60 μ. Διατρέχει κατά διεύθυνση Βορρά – Νότο τον ισθμό του Σουέζ, ενώνοντας τη Μεσόγειο θάλασσα με την Ερυθρά θάλασσα. Αρχίζει από το Πορτ Σάιντ, λιμένα εισόδου στη Μεσόγειο και καταλήγει στον λιμένα Σουέζ που βρίσκεται στο μυχό του ομώνυμου κόλπου της Ερυθράς θάλασσας. Η Μεσόγειος και η Ερυθρά θάλασσα δεν παρουσιάζουν μεταξύ τους υψομετρική διαφορά. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της, η διώρυγα είναι πλεύσιμη κατά μία κατεύθυνση. (wikipedia)
Είμαστε στην Αίγυπτο.
Στην Αίγυπτο, στην εύφορη κοιλάδα του Νείλου, αναπτύχθηκε ένας από τους σημαντικότερους πολιτισμούς της
Ανατολικής Μεσογείου.
Την Αίγυπτο, που ο Ηρόδοτος αποκαλεί «το δώρο του ποταμού», διασχίζει από Νότο προς Βορρά ο ποταμόςΝείλος, σχηματίζοντας μία στενή εύφορη κοιλάδα στο μέσο ερήμων και, λίγο πριν την εκβολή του στη Μεσόγειο, το πλατύ γόνιμο Δέλτα του Νείλου. Το γεγονός ότι ο Νείλος, σε αντίθεση με άλλους μεγάλους γνωστούς ποταμούς, ρέει από τα νότια προς τα βόρεια, υπήρξε άλυτο μυστήριο για τους αρχαίους Αιγυπτίους και Έλληνες.
Τι μάθαμε εδώ;
“9ρα” τρίλιζα
Η τρίλιζα (γνωστή µε πολλά ονόματα σε διαφορετικά μέρη), είναι αρχαίο παιχνίδι, ένα έχει βρεθεί χαραγμένο στο ναό του Καρνάκ στην Αίγυπτο, από το 1400 π.χ. ένα άλλο σε νεκροταφείο της εποχής του Χαλκού στην Ιρλανδία, αλλά και στην Ακρόπολη της Αθήνας.
Στην Αφρική το παιχνίδι, είναι γνωστό σαν Μοραµπαράµπα.
Η τρίλιζα έφτασε στο απόγειο της δηµοτικότητάς της στην Ευρώπη την Αναγέννηση. Ο Σαίξπηρ αναφέρει το παιχνίδι στο “Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας”. (πηγή)
Κάθε παίχτης είχε εννιά “πετραδάκια” ξεχωριστού χρώματος. Τα παιδιά χάραζαν στο χώμα ή σε ένα χαρτί τρία τετράγωνα ή ορθογώνια που είχαν το ίδιο κέντρο με τις πλευρές τους παράλληλες. Στο κέντρο των πλευρών τραβούσαν κάθετες πλευρές ώστε να προκύψει το συγκεκριμένο σχήμα.
Οι παίκτες έστηναν στα σημεία που ενώνονταν οι γραμμές τα πετραδάκια τους, ο ένας μετά τον άλλο. Ο πρώτος οριζόταν κατόπιν κλήρωσης.
Κι εμείς χρησιμοποιώντας ένα, μη αξιοποιήσιμο για το λόγο που κατασκευάστηκε, κομμάτι τέντας….
Σκοπός του κάθε παίχτη ήταν να συμπληρώσει μια τριάδα και ταυτόχρονα να εμποδίσει τον αντίπαλο του να κάνει το ίδιο. Μόλις έστηναν τις πέτρες και δε γινόταν τριάδες ξεκινούσαν από την αρχή με σειρά να μετακινούν τα πιόνια τους για να φέρουν τρία σε μια ευθεία. Κάθε φορά που ο παίκτης έκανε τριάδα έπαιρνε από τον αντίπαλο του ένα πιόνι, όταν έκανε διπλή τριάδα έπαιρνε δύο (εκτός από αυτά που ήταν σε τριάρα).
Νικητής ήταν αυτός που θα άφηνε τον αντίπαλό του με λιγότερα από τρία πετραδάκια (πούλια).
Σημειώνεται ότι ενώ σε όλο το παιχνίδι τα πιόνια μετακινούνται μόνο κατά ένα διάστημα, όταν όμως ο παίχτης μείνει με τρία πούλια μπορεί να τα μετακινεί όπου θέλει.
Εν – τάξη!
και….
Περάσαμε ανάμεσα από την Αφρική και την Ασία (Σαουδαραβική Χερσόνησο).
Θα μπούμε στη Μεσόγειο θάλασσα και θα είμαστε στην τελική ευθεία για τον προορισμό μας.
