Αν κάτι μένει, είναι αυτό που βομβάρδισε με χρώματα μια στιγμή. Αυτή τη στιγμή που βαμμένη με συναίσθημα και 
ξεχωριστή πια, παίρνει το νου και τον ταξιδεύει, αλλάζει τον άνθρωπο…
Πόση διάρκεια μπορεί να έχει μια στιγμή;
Πόσο χρόνο μπορεί να κλείσει μέσα της; Πόση εμπειρία μπορεί να έχει μέσα του αυτός ο χρόνος της στιγμής; Ποια εμπειρία μπορεί και αξίζει να χαράξει τη μοίρα ενός ανθρώπου; Αν την χαράξει μπορεί να είναι εμπειρία στιγμής, ή παντοτινή; Αν είναι παντοτινή πόσο στιγμιαία ήταν τελικά;
Παιχνίδια του ανθρώπου με το χρόνο και του χρόνου με τον άνθρωπο. Του περαστικού, του πρόσκαιρου, του εφήμερου, με το παντοτινό και του παντοτινού με το σήμερα και τώρα. Αιώνια πάλη! Ο άνθρωπος καταφέρνει να βάλει τον εαυτό του στη μέση της πάλης του ίδιου με το φόβο τελικά. Μέσα σ’ αυτή την πάλη φιλοσοφεί, κατηγορεί, καταδικάζει και τελικά; Χάνει…πάντα θα χάνει. Αυτό είναι το κέρδος του για τους επόμενους…
