Ο ανθρωπομορφισμός των θεών, δηλαδή η απεικόνιση των θεών με μορφή ανθρώπινη, είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ομηρικής αλλά και της μεταγενέστερης θρησκείας των Ελλήνων. Ο ομηρικός άνθρωπος έπλασε τους θεούς του κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Τούς έδωσε όλες τις δικές του αρετές, αλλά και τους φόρτωσε με όλες τις αδυναμίες και τα πάθη του: την αδικία, το μίσος, τη ζήλια. Ουσιαστικά, σε δύο μόνο στοιχεία διαφέρουν οι θεοί από τους ανθρώπους: α) είναι αθάνατοι και β) είναι δυνατοί και ωραίοι. Οι θεοί είναι πλασμένοι από τον Όμηρο κατά τον ανθρώπινο τύπο, γιατί η τάση της ελληνικής σκέψης είναι ανθρωποκεντρική. Ο ανθρωπομορφισμός διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: τον εξωτερικό ή μορφικό και τον εσωτερικό ή ψυχικό.
Η απεικόνιση των θεών με ανθρώπινη μορφή ποτέ δεν παρέσυρε τον ομηρικό άνθρωπο στην υπεροψία. Ο ομηρικός άνθρωπος κράτησε την αίσθηση του μέτρου. Είχε συνείδηση ότι η καταπάτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στο θείο και το ανθρώπινο οδηγεί στην ύβρη και την αλαζονεία. Οι βασιλείς και οι ήρωες έγιναν ισόθεοι, αλλά ποτέ θεοί. Αντίθετα, οι βασιλείς της ανατολής και αργότερα οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν την αφροσύνη να ονομάσουν τους εαυτούς τους θεούς.