Ο
κόσμος σήμερα
είναι πολύ πιο
ζοφερός...
Ο κόσμος είναι
ανήσυχος,
ταραγμένος,
πολύ πιο
σκοτεινός
σήμερα, έναν
χρόνο μετά την
τραγική ημέρα
της 11ης
Σεπτεμβρίου 2001.
Φόβος. Μίσος.
Πάθος
εκδίκησης.
Τύμπανα
πολέμου.
Πλανάται η
αίσθηση, ότι
βρισκόμαστε
στις
παραμονές
δυσοίωνων
παγκόσμιων
εξελίξεων.
Καταρρέουν οι
αρχές του
Διεθνούς
Δικαίου, στις
οποίες
βασίστηκε ο
κόσμος που
ζήσαμε τον 20ό
αιώνα.
Απειλείται με
ακρωτηριασμό
το πλαίσιο των
ατομικών
ελευθεριών, το
οποίο
χαρακτήρισε
τις δυτικές
κοινωνίες τουλάχιστον
τον τελευταίο
μισό αιώνα.
Χειροτερεύουν
διαρκώς οι
σχέσεις
Ευρώπης-ΗΠΑ.
Προσλαμβάνει
σταδιακά
εκρηκτικές
διαστάσεις το
πρόβλημα του
πετρελαίου,
καθώς
μεταβλήθηκαν
σε απέραντη
έρημο οι
σχέσεις της
Ουάσιγκτον με
τους Άραβες
και ίσως με όλους
τους
μουσουλμάνους.
Οι ΗΠΑ έκαναν
ήδη έναν πόλεμο
στο
Αφγανιστάν,
ετοιμάζουν
έναν δεύτερο
στο Ιράκ και οι
ηγέτες τους
μας
προειδοποιούν
ότι «βρισκόμαστε
ακόμη, πιο
κοντά στην
αρχή του
πολυετούς
πολέμου κατά
της
τρομοκρατίας
παρά στη λήξη
του», όπως τόνισαν
ο
αντιπρόεδρος
των Ηνωμένων
Πολιτειών Nτικ Tσένι
και ο υπουργός
Άμυνας
Nτόναλντ
Pάμσφελντ. «Έπειτα
από το Ιράκ, θα
έρθει η σειρά
του Ιράν, της
Σαουδικής
Αραβίας και
της Αιγύπτου»,
δηλώνει
απελπισμένος
ο πρόεδρος της
Υεμένης Aλί
Aμπντάλα Σαλέχ.
Ο βρετανικός
«Eκόνομιστ» –και
μαζί του οι
πολίτες της
Ευρώπης, των
ΗΠΑ και όχι
μόνο– θρηνεί
για τα συρρικνούμενα
δημοκρατικά
δικαιώματα:
«Για ποιον χτυπάει
πένθιμα η
καμπάνα της
Ελευθερίας –
Σχεδόν παντού
οι
κυβερνήσεις
χρησιμοποίησαν
την 11η
Σεπτεμβρίου ως
ευκαιρία για
να
περιορίσουν
την ελευθερία
των πολιτών
τους», γράφει
στους τίτλους
μιας
εξαιρετικής
ανάλυσής του.
Οι Αμερικανοί
αισθάνονται
«προδομένοι» από
τη στάση των
Ευρωπαίων, από
την άρνησή
τους να
συμπαραταχθούν
με τις ΗΠΑ σε
όλους τους πολεμικούς
στόχους που
βάζει το
Πεντάγωνο. H
πίκρα που κυριαρχεί
στην αντίπερα
όχθη του
Ατλαντικού αποτυπώνεται
έντονα σε
άρθρο του
καθηγητή του
Χάρβαρντ, Mάικλ
Iγκνατίεφ,
στους
«Φαϊνάνσιαλ
Tάιμς» του
Λονδίνου. «Μια επίθεση
που φαινόταν
να
κατευθύνεται
εναντίον του
ίδιου του
δυτικού
πολιτισμού,
εναντίον του καπιταλιστικού
συστήματος
και των αξιών
του, αργά αργά μετασχηματίσθηκε,
τουλάχιστον
στην Ευρώπη, σε
επίθεση
εναντίον μόνο
των Ηνωμένων
Πολιτειών. Την
πρώτη επέτειο
μιας ημέρας
ντροπής, οι
Αμερικανοί
μπορεί να περίμεναν,
ότι θα είχαν
περισσότερους
φίλους παρά
ποτέ. Η έκπληξη
είναι ότι
έχουν
λιγότερους».
|