ΚΩΣΤΗΣ  ΠΑΛΑΜΑΣ

 

Αντιπροσωπευτικότερος  της  γενιάς  του  ΄80	->  θετικιστικό  πνεύμα
	->  σύνδεση  με  τη  σολωμική  παράδοση
εθνικός  ποιητής	-> απηχεί  τη  νεοελληνική  ιστορία  1880-1922
	->  συμμετείχε  στους  πνευματικούς  αγώνες,  π.χ.  δημοτικισμός
	->  γόνιμη  προσφορά,  επίδραση  σε  σύγχρονους  και  νεότερους
«Πατρίδες»:	->  δώδεκα  παρνασσιακά  σονέτα
	->  περιλαμβάνονται  στη  συλλογή  «Ασάλευτη  ζωή»
	->  σταθμοί  της  υπαρξιακής  και  πνευματικής  πορείας  του  ποιητή
	->  οι  τόποι  όπου  πραγματικά  ταξίδεψε  ή  έζησε  με  την  ποιητική  του  φαντασία
	->  αναλύει  την  πολυδιάστατη  προσωπικότητά  του
	->  αναλύει  τα  μυστικά  της  ποιητικής  του  τέχνης
	->  ισορροπούν  η  παρνασσιακή  τελειότητα  της  μορφής  με  τη  στοχαστική  και  λυρική  διάθεση

 

 

 

στ. 1	Η  θεωρία  του  Εμπεδοκλή  για  τα  τέσσερα  κοσμογονικά  στοιχεία
2
3	Κλείνει  ο  κύκλος  της  ζωής  του
4	Επιστροφή  στα  πρώτα,  κοσμογονικά  στοιχεία
5	Αέρας:  όνειρα	Συνεχείς  διασκελισμοί:
6	Φωτιά:	σα  να διαλύεται  ο
7	λογισμός	στίχος  με  τη
8	Νερό:  πάθη	διάλυση  των  στοιχείων
9	Χώμα:  κορμί
10	Επανάληψη  «θέματος»	κυκλική  μορφή
11	Νέα	κυκλική  μορφή  που
12	ανάπτυξη του	δημιουργεί  βαθμιαία
13	θέματος	αύξηση  της  έντασης
14	Μετά  τη  διάλυση  μένει  η  ποίηση,  κατεξοχήν  πατρίδα  του  ποιητή,  αθάνατη  πραγματικότητα  σαν  την  ψυχή

 

                        Πατρίδες!  Αέρας,  γη,  νερό,  φωτιά!  Στοιχεία

                        αχάλαστα,  και  αρχή  και  τέλος  των  πλασμάτων,

                        σα  θα  περάσω  στη  γαλήνη  των  μνημάτων,

                        θα  σας  ξανάβρω  πρώτη  και  στερνή  ευτυχία!

 

                        Αέρας  μέσα  μου  ο  λαός  των  ονειράτων 

                        στον  αέρα  θα  πάει^.   θα  πάει  στην  αιωνία

                        φωτιά,  φωτιά  κι  ο  λογισμός  μου,  τη  μανία 

                        των  παθών  μου  θα  πάρ’  η  λύσσα  των  κυμάτων.

 

                        Το  χωματόπλαστο  κορμί  χώμα  και  κείνο

                        αέρας,  γη,  νερό,  φωτιά  θα  ξαναγίνω,

                        κι  απ’  των  ονείρων  τον  αέρα,  κι  απ’  την  πύρα

 

                        του  λογισμού,  κι  από  τη  σάρκα  τη  λιωμένη,

                        κι  απ’  των  παθών  τη  θάλασσα  πάντα  θα  βγαίνει

                        ήχου  πνοή,  παράπονο,  σαν  από  λύρα.

 

ΘΕΜΑΤΑ

1.  Ένα  από  τα  χαρακτηριστικά  του  παρνασσισμού  είναι  και  η  στροφή  προς  το  αρχαίο  παρελθόν.  Πώς  αισθητοποιείται  αυτό;  Απαντήστε  με  αναφορές    στη  μορφή  και  στο  περιεχόμενο  του  ποιήματος.

2.  Το  σονέτο  αυτό  θεωρείται  πρωτότυπο  στη  δομή  εξαιτίας  της  κυκλικής  του  σύνθεσης.  Μπορείτε  να  την  επισημάνετε;

3.  Ποια  είναι  τα  τέσσερα  πρωταρχικά  στοιχεία  του  κόσμου  και  σε  ποια  στοιχεία  της  προσωπικότητας  του  ποιητή  αντιστοιχούν;

4.  Πού  εντοπίζετε  ιδιαίτερα  έντονο  το  φαινόμενο  του  διασκελισμού;  Τί  νομίζετε   ότι  εξυπηρετεί;   

5.  Ποια  είναι  η  αντίληψη  του  Παλαμά  για  την  ποίηση  του;  Να  συγκρίνετε  την  άποψή  του  για  την  ποίηση  με  αυτήν  του  Καρυωτάκη  στο  ακόλουθο  ποίημα: 

 

            Είμαστε  κάτι  ξεχαρβαλωμένες 

            κιθάρες.  Ο  άνεμος,  όταν  περνάει

            στίχους,  ήχους  παράφωνους  ξυπνάει

            στις  χορδές  που  κρέμονται  σαν  καδένες.

 

            Είμαστε  κάτι  απίστευτες  αντένες.

            Υψώνονται  σα  δάχτυλα  στα  χάη,

            στην  κορυφή  τους  τ’  άπειρο  αντηχάει,

            μα  γρήγορα  θα  πέσουνε  σπασμένες.

 

            Είμαστε  κάτι  διάχυτες  αισθήσεις,

            χωρίς  ελπίδα  να  συγκεντρωθούμε.

            Στα  νεύρα  μας  μπερδεύεται  όλη  η  φύσις.

 

            Στο  σώμα,  στην  ενθύμηση  πονούμε.

            Μας  διώχνουνε  τα  πράγματα,  κι  η  ποίησις 

            είναι  το  καταφύγιο  που  φθονούμε.