Ο
Πάππος
στο έργο του "Μαθηματική συναγωγή" έδωσε δύο λύσεις στο πρόβλημα της τριχοτόμησης μιας γωνίας.
Η δεύτερη από αυτές, στηρίζεται σε μία ειδική υπερβολή, που παρουσιάζουμε αρχικά.
Έστω δύο σταθερά σημεία Ε και Δ ,θα βρούμε τον γεωμετρικό τόπο των σημείων Ρ του επιπέδου για τα οποία ισχύει η σχέση ^PEΔ=2^PΔE (1)
Έστω Ρ ένα τέτοιο σημείο και Μ το μέσο του ΕΔ, φέρουμε την κάθετη στην ΕΔ στο Μ η οποία τέμνει την ΡΔ στο Κ, τότε ^KΔE=^KEΔ
Άρα η ΚΕ θα είναι διχοτόμος της γωνίας ΡΕΔ και η γωνία ΡΚΕ θα είναι 2ω ως εξωτερική του τριγώνου ΚΔΕ.
Επειδή η ΚΕ είναι διχοτόμος της γωνίας ΡΕΔ ισχύει EΔEP=KΔKP (2)
Φέρουμε την ΡΒ κάθετη στην ΔΕ άρα ΚΜ//ΡΒ και θα ισχύει KΔKP=ΔMMB (3)
Από τις (2) και (3) προκύπτει EΔEP=ΔMMB ή EΔΔM=EPMB και επειδή είναι EΔ=2ΔΜ θα είναι EPMB=2 (4)
Το ΜΒ όμως είναι ίσο με την απόσταση του Ρ από την ΚΜ ,άρα από τη σχέση (4) προκύπτει ότι το Ρ θα βρίσκεται σε μία υπερβολή με εκκεντρότητα ε=2, η οποία θα έχει εστία το σημείο Ε και διευθετούσα την ΚΜ . Αν πάρουμε ένα σημείο Α πάνω στο ΔΕ ώστε ΑΕ=2ΜΑ, τότε το Α θα είναι σημείο της υπερβολής όπως επίσης και το Δ αφού ΔΕ=2ΔΜ . Αν θεωρήσουμε ένα σύστημα συντεταγμένων του οποίου ο άξονας ΟΧ να ταυτίζεται με την ΜΕ τότε τα σημεία Α και Δ θα είναι οι κορυφές της υπερβολής και το μέσο Ο του ΔΑ το κέντρο του συστήματος.
Θέτουμε α=ΟΑ και επειδή ε=2 από τη σχέση ε=γα προκύπτει
γ=2α και η γ2=α2+β2 δίνει β2=3α2
άρα η υπερβολή έχει εξίσωση x2α2-y23α2=1
Απόδειξη:
Επειδή το σημείο Ρ ανήκει στην υπερβολή θα είναι ^PEΔ=2^PΔE.
Η γωνία ^PKΕ είναι επίκεντρη και βαίνει στο ίδιο τόξο με την ^PΔΕ άρα θα είναι
^PKΕ=2^PΔE=^PEΔ
λόγω της προηγούμενης σχέσης.
Όμοια για την ^ΔKP θα είναι
^ΔKP=2^PEΔ=2^PKE
άρα η γωνία ^PKΕ θα είναι το ένα τρίτο της ^ΔKΕ.
Έτσι η γωνία ^ΒKG τριχοτομήθηκε.