Ο Α. Δελμούζος αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ιδιωτικού Παρθεναγωγείου Βόλου (1908), στο οποίο εφαρμόζει τις ανανεωτικές παιδαγωγικές αντιλήψεις του. Εξαιτίας αυτών τίθεται στο στόχαστρο συντηρητικών κύκλων του Βόλου, που κατορθώνουν να αναστείλουν τη λειτουργία του σχολείου, πριν καν κλείσει 3 χρόνια λειτουργίας. Οι επιθέσεις εναντίον του και εναντίον των συνεργατών του συνεχίζονται και δικαστικά. Στο τέλος η υπόθεση φθάνει στο εφετείο Ναυπλίου στο οποίο ο Δελμούζος και οι συνεργάτες του αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες ό,τι: "...προσεπάθησαν διά ζώσης, διά διδασκαλίας και δι’ εντύπων φυλλαδίων να ελκύσωσι προσηλύτους εις λεγόμενα θρησκευτικά δόγματα, τουτέστι την αθεϊαν, με τα οποία ενεργούμενα είναι ασυμβίβαστος η διατήρησις της πολιτικής τάξεως, διδάσκοντες ότι δεν υπάρχει Θεός (…), ό,τι ο άνθρωπος εδημιουργήθη υπό πιθήκων...). Μεταξύ των μαρτύρων κατηγορίας περιλαμβανόταν ένας από τους πρωτεργάτες στην εκστρατεία εναντίον του Παρθεναγωγείου Βόλου, ο επίσκοπος Δημητριάδος Γερμανός. O Α. Δελμούζος και οι συγκατηγορούμενοί του τελικώς αθωώνονται.