Με μια κιμωλία μαγική... η Έκτη δημιουργεί!!!

Ο Νίκος με την οικογένειά του αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στο δρόμο τη ζωής τους. προσπαθούν να βρουν τη λύση για να συνεχίσουν. Η κερασιά με το αστέρι είναι φίλοι συζητάνε και η κερασιά λύνει μερικές απορίες του αστεριού. Ρωτάει τι χρώμα έχει η λύπη, τα όνειρα, η χαρά, η μοναξιά, η αγάπη και ο έρωτας. Η λύπη έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. Η χαρά έχει το χρώμα του μεσημεριού. Η μοναξιά έχει το χρώμα μενεξεδί. Η αγάπη έχει το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού. Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού όταν είναι πανσέληνος. Αυτά τα συναισθήματα είχε και ο Νίκος , ονειρευότανε, αγαπούσε. Κάποιες φορές ήταν λυπημένος, χαρούμενος και ερωτευμένος. Η κερασιά και το αστέρι ένα βράδυ τους έκανε εντύπωση πως σε ένα παγκάκι καθότανε ένας νεαρός μια κυρία και κοίταζαν τα αστέρια. Ονειρευόταν και ελπίζανε….

Σας προτείνω να διαβάσετε αυτό το βιβλίο για να ταξιδέψετε στο δρόμο της ζωής αυτής της οικογένειας. Γιατί είναι ωρα΄πιο να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις….

Ραφαέλα

Κάθε αναγνώστης του βιβλίου "η μωβ ομπρέλα" προβληματίζεται με τον τίτλο. Καθώς όμως οι σελίδες λιγοστεύουν και ο αναγνώστης ανακαλύπτει τις περιπέτειες των πρωταγωνιστών οι απορίες του λύνονται. Οι βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι ο Ορέστης, ο Φίλιππος και η γιαγιά τους. οι ιστορίες που μας διηγείται η γιαγιά μας ταξιδεύουν χρόνια πριν από ο 1940 που ο πόλεμος "επισκέφτηκε" την Ελλάδα. Σαν παιδί κι εκείνη έζησε άσχημές, δύσκολες καταστάσεις… αλλά παρόλα αυτά συνέχισε τη ζωή της με χιούμορ, παιχνίδι και χαρά. Μαζί με τα αδέρφια της Σάκη, Νούλη και αργότερα Ισμήνη έζησε και έκανε σκανταλιές. Επίσης μπορεί το βιβλίο να μην είναι μεταφρασμένο στα Γαλλικά, αλλά ο αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα και ο θείος του Μαρσέλ. Είναι και αυτοί γείτονες και πρωταγωνιστές της οικογένειας(της γιαγιάς) και του βιβλίου. Μαζί τους ζήσαμε καθώς διαβάσαμε το βιβλίο φανταστικές στιγμές. Το τέλος συναρπάζει καθώς ο ισχνές αγελάδες όπως έλεγε ο θείος Μίλτος , ήρθαν προκαλώντας προβλήματα στην οικογένεια. Ένα νέο μωρό ο θείος Μίλτος στη φυλακή πανικοβάλλουν και προβληματίζουν την οικογένεια. Στο τέλος τα χρόνια περνάνε αλλά ο Ορέστης και ο Φίλιππος δεν ξεχνούν και ζητούν απ' τη γιαγιά να ξαναπεί την ιστορία της "Μωβ Ομπρέλας".

Καθώς διάβασα αυτό το βιβλίο, τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν ήταν πολλά και επίκαιρα. Θλίψη, εντύπωση, χαρά κλπ. Συνιστώ αυτό το μυθιστόρημα ανεπιφύλακτα, διότι ο κάθε άνθρωπος αξίζει να διαβάσει ένα τέτοιο βιβλίο.

Ρωμίνα