Αρχαία Ολυμπία, Παλαίστρα

Η Παλαίστρα δυτικά της ιερής πόλης της Αλτέως, έξω από τον περίβολο και πολύ κοντά στον ποταμό Κλαδέο. Ήταν το αντίστοιχο προπονητήριο της εποχής καθώς σε αυτό γυμνάζονταν αθλητές που διαγωνίζονταν στην πυγμή, την πάλη και στο άλμα. Το οικοδόμημα της Παλαίστρας ανεγέρθηκε κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. και ως αναφορά την αρχιτεκτονική της προσέγγιση χαρακτηρίζεται δωρικού ρυθμού. Το σχήμα του κτιρίου είναι τετράγωνο και οι διαστάσεις του είναι 66,35×66,75, την κιονοστοιχία του συμπληρώνουν 72 δωρικοί κίονες και στο κέντρο του βρισκόταν η υπαίθρια αυλή που ήταν στρωμένη με άμμο και αποτελούσε τον χώρο προπόνησης των αθλητών. Γύρω από την αυλή αναπτύσσονταν τα στεγασμένα δωμάτια των αθλητών τα περισσότερα εκ των οποίων είχαν κίονες ιωνικού ρυθμού και χρησιμοποιούνταν από τους αθλητές πριν και μετά την προπόνηση.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονταν τα δωμάτια στα οποία οι αθλητές αλείφονταν με λάδι, αυτά που έριχναν στο σώμα τους σκόνη, τα αποδυτήρια και τα λουτρά. Στο εσωτερικό των περισσοτέρων υπήρχαν μακρόστενοι πάγκοι που χρησιμοποιούνταν για τη διδασκαλία των φιλοσόφων ενώ οι θύρες τους άνοιγαν προς τα έξω. Αρχικά η κύρια είσοδος της Παλαίστρας βρίσκονταν νότια ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε βορειοδυτικά. Ερευνήθηκε με τις νεότερες γερμανικές ανασκαφές και σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τους 32 από τους 72 κίονες της αυλής που έχουν αναστηλωθεί.

Πηγη:Αρχαιολογία online

Πώς πέθανε ο ποιητής Όμηρος που αψήφησε το χρησμό του μαντείου;

Ο μεγαλύτερος επικός ποιητής των Ελλήνων πέθανε επειδή παράκουσε ένα χρησμό της Πυθίας. Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία, ο Όμηρος επισκέφτηκε το μαντείο των Δελφών για να ρωτήσει την Πυθία ποιοι ήταν οι γονείς του και η καταγωγή του. Η Πυθία απάντησε με τον εξής χρησμό: «Πατρίδα της μητέρας σου είναι η νήσος Ίος, η οποία θα σε δεχθεί όταν πεθάνεις, αλλά φυλάξου από το αίνιγμα των νεαρών παιδιών». Ο ποιητής όμως παράκουσε τον χρησμό και ταξίδεψε μέχρι την Ίο. Εκεί είδε μερικά μικρά παιδιά που ψάρευαν στην ακτή. Τα ρώτησε τι έπιασαν και τα παιδιά του απάντησαν: «Όσσ’ έλομεν λιπόμεσθα, όσ’ ουχ έλομεν φερόμεσθα». Δηλαδή, ότι πιάσουμε το αφήνουμε, ότι δεν πιάσουμε το φέρουμε μαζί μας. Τα παιδιά αναφέρονταν στις ψείρες. Όσες έβρισκαν, τις σκότωναν, αλλά όσες δεν έβρισκαν, τις έφεραν στο κεφάλι τους. Ο Όμηρος δεν κατάφερε να βρει την απάντηση, αλλά θυμήθηκε την προειδοποίηση της Πυθίας. Τρομοκρατήθηκε και απομακρύνθηκε γρήγορα. Ο δρόμος ήταν λασπωμένος και ο ποιητής στη βιασύνη του, γλίστρησε και έπεσε. Χτύπησε το κεφάλι του και πέθανε σχεδόν ακαριαία. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Όμηρος πέθανε από τη στενοχώρια του που δεν έλυσε τον γρίφο, ενώ μία τρίτη εκδοχή λέει ότι ήταν ήδη βαριά άρρωστος και πήγε στην Ίο γιατί γνώριζε ότι θα πεθάνει. Βέβαια ο θάνατος του μεγάλου ποιητή δεν βασίζεται σε ιστορικές μελέτες, αλλά σε μύθους και παραδόσεις που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα. Ο Παυσανίας απλώς κατέγραψε μία λαϊκή αφήγηση….

Πηγή:Η μηχανή του χρόνου

Ι.Θ. Κακριδής,«Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά»

Αληθινά λυπούμαι που τον καιρό αυτό είμαι αναγκασμένος να βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, κι έτσι στερήθηκα τη χαρά να πάρω μέρος στο Συνέδριο αυτό, που σκοπό έχει να μελετήσει τις βασικές αρχές των νέων θεσμών που αποφάσισε το Υπουργείο Παιδείας στην προσπάθειά του ν’ ανυψώσει μέσα στ’ άλλα και τη Μέση Εκπαίδευση. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την παρουσία του ανθρώπου. Αν, παρ’ όλους τους δισταγμούς, αποφάσισα στο τέλος να καταγράψω μερικές μου σκέψεις και να παρακαλέσω να διαβαστούν μπροστά στην ολομέλεια του Συνεδρίου, αυτό έγινε γιατί δεν ήθελα ν’ απουσιάζω ολωσδιόλου από μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση συναδέλφων-για ένα θέμα μάλιστα τόσο σημαντικό για τη μελλοντική προκοπή του τόπου μας.

Marble terminal bust of Homer. Roman copy of a lost Hellenistic original of the 2nd c. BC.British Museum

Επαναστατικό είναι το νέο εκπαιδευτικό σύστημα από πολλές πλευρές. Η πιο επαναστατική από όλες τις καινοτομίες του είναι ίσως η απόφαση, στο τριτάξιο Γυμνάσιο οι αρχαίοι Έλληνες κλασικοί να διδάσκονται από μετάφραση, και μόνο στην τελευταία τάξη να δίνεται μια γενική εισαγωγή στους νόμους του αρχαίου αττικού λόγου. Ο νεωτερισμός αυτός δημιουργεί ένα πλήθος προβλήματα στην πραχτική του εφαρμογή, προκαλεί όμως και καθαρά θεωρητικές απορίες. Το μεγάλο πρόβλημα, που είναι φυσικό να βασανίζει τον καιρό αυτό το φιλόλογο του Γυμνασίου, είναι αν το νέο σύστημα θα μπορέσει ν’ ανταποκριθεί στο βασικό σκοπό της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών, τη στιγμή που ο αρχαίος λόγος θα πάψει ν’ ακούγεται αυτούσιος στο Γυμνάσιο.

Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Διαβάστε περισσότερα «Ι.Θ. Κακριδής,«Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά»»