α. Καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτὸν πολλὰς ἀρχὰς ἦρξεν, ἀποδεῖξαι δὲ οὐδεὶς δύναται οὐ καλῶς ἦρξεν.
β. Οὐκ ἔχω ἀποκρίνωμαι.
γ. Ὀκνῶ μάταιος ἡμῖν ἡ στρατεία γένηται.
δ. δὲ τοῦτ’ οὐχ ὄντως ἔχει, φυλάττεσθαί φημι δεῖν.
ε. Τὰς ἀρετὰς ἐπιτηδεύομεν οὐχ τῶν ἄλλων ἔλαττον ἔχωμεν, ἀλλ’ ἄν μετὰ πλείστων ἀγαθῶν τὸν βίον διάγωμεν.
στ. Πρὸς τὸν ἀδελφὸν δ’ οὕτως ἐνειμάμην, ἐκεῖνον πλέον ὁμολογεῖν ἔχειν τῶν πατρῴων.
ζ. οὖν ἐγὼ μὴ γιγνώσκω μήτε τὰ ὅσια μήτε τὰ δίκαια, ὑμεῖς διδάξατέ με.
η. Εἰκός (ενν. ἐστί) ὑμᾶς μήπω τοὺς τῶν κατηγόρων λόγους ἡγεῖσθαι πιστούς, ἂν καὶ ἡμεῖς εἴπωμεν.
θ. Εἶδεν ἐκεῖνος Σάμον φρουρουμένην ὑπὸ Κυπροθέμιδος, κατέστησε Τιγράνης.
ι. Φήσουσι γὰρ δή με σοφὸν εἶναι, μὴ εἰμί.