Ο Κόρος λεγόταν πατέρας ή γιος της Ύβρης. Θεωρούνταν προσωποποίηση της αυθάδειας, της προπέτειας, της ὓβρεως μετά ἀδικίας (Πίνδ. Ο.13.10), καθώς μετά τον κόρο, τη χορτασιά, την πλησμονή, έρχεται η ύβρις. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που ακολουθεί:
Αλλ᾽ όταν της χρυσόσπαθης της Άρτεμης οι Πέρσες
(που πάτησαν τ’ ολόλαμπρο το κάστρο της Αθήνας
με ξέφρενες ελπίδες)
το ακρωτήρι τ’ άγιο
με της Κυνόσουρας εκεί τ’ ακροθαλάσσι ενώσουν
με καραβιών γεφύρι,
τότε η Δίκη των θεών τον γιο της Ύβρης Κόρο,
όσο κι αν είναι δυνατός,
τον σβήνει μες στη μάνητα τη φοβερή, την ώρα
που πίστευε τα πάντα πως κατέχει.
(Ηρόδ. 8.77.1, μετ. Η. Σπυρόπουλος)