τῶν μὲν οὖν νόμων ἀκηκόατε (ὑμεῖς),

α-κύρια

ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

καὶ εὖ οἶδ᾽ (ἐγώ)

β-κύρια

ὅτι δοκοῦσιν (οἱ νόμοι) ὑμῖν

ειδική

καλῶς ἔχειν.

τούτους μέντοι τοὺς νόμους

γ-κύρια

εἶναι χρησίμους

ἢ ἀχρήστους

ἐφ᾽ ὑμῖν ἐστιν·

ἐὰν μὲν γὰρ  κολάζητε (ὑμεῖς)

υποθετική 

τοὺς ἀδικοῦντας,

ἔσονται ὑμῖν οἱ νόμοι καλοὶ καὶ κύριοι,

δ-κύρια

ἐὰν δ᾽ ἀφιῆτε, (ὑμεῖς)

υποθετική 

(ἔσονται οἱ νόμοι) καλοὶ μέν, κύριοι δὲ οὐκέτι.

ε-κύρια

βούλομαι δε (ἐγώ),

στ-κύρια

ὥσπερ ὑπεθέμην (ἐγώ),

αναφοριή

ἐπειδὴ περὶ τῶν νόμων εἴρηκα (ἐγώ),

χρονική

πάλιν τὸ μετὰ τοῦτο

ἀντεξετάσαι τοὺς τρόπους τοὺς Τιμάρχου,

ἵν᾽ εἰδῆτε (ὑμεῖς)

 τελική

ὅσον διαφέρουσι (οἱ τρόποι)

αναφορική 

τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων.

δέομαι (ἐγώ) δ᾽ ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

ζ-κύρια

συγγνώμην ἔχειν,

ἐὰν ἀναγκαζόμενος

υποθετική

λέγειν περὶ ἐπιτηδευμάτων

φύσει μὲν μὴ καλῶν,

τούτῳ δὲ πεπραγμένων,

ἐξαχθῶ (ἐγώ)

τι ῥῆμα εἰπεῖν

ὅ ἐστιν ὅμοιον τοῖς ἔργοις τοῖς Τιμάρχου.

αναφορική

οὐδὲ γὰρ ἂν ἐπιτιμήσαιτε (ὑμεῖς),

η-κύρια

δικαίως ἐμοὶ

εἴ τι σαφῶς εἴποιμι (ἐγώ)

υποθετική

βουλόμενος,

διδάσκειν ὑμᾶς

ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον τούτῳ (ἐπιτιμήσετε), (ὑμεῖς)

ι-κύρια

εἰ τυγχάνει (οὗτος)

υποθειτκή

αἰσχρῶς οὕτω

βεβιωκώς,

ὥστε τὸν τὰ τούτῳ πεπραγμένα

ια-κύρια

διεξιόντα

ἀδύνατον εἶναι

εἰπεῖν

ὡς αὐτὸς βούλεται,

αναφορική

ἐὰν μη τι καὶ τῶν τοιούτων

υποθειτκή

φθέγξηται ῥημάτων.

εὐλαβήσομαι δ᾽ (ἐγώ)

ιβ-κύρια

αὐτὸ ποιεῖν

ὡς ἂν δύνωμαι μάλιστα. (ἐγώ)

αναφορική

Υπόμνημα: υποκείμενο, ρήμα, μετοχή, απαρέμφατο, προσδιορισμός