Category Archives: ΠΟΙΗΣΗ
Παντελής Μπουκάλας, Ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει
Εν καταγείω οικήσει σπηλαιώδει Γυάλινη τελικά η σπηλιά μας. Αστραφτερή. Κατάγεια βέβαια, κι ας είμαστε εγκάτοικοι των πάνω ορόφων. Δεσμώτες χρυσωμένοι άλλος εκούσια άλλος παραιτημένος άλλος από την βιοτή του ξοδεμένος. Ν΄ανάβουμε με νυσταγμένη την ψυχή πριν κι απ’ το … Continue reading →
O Αθηναϊκός Ρομαντισμός ή Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή
Πάνω στο ποίημα Το Μαρμαρωμένο Βασιλόπουλο
Κατά τις προαγωγικές εξετάσεις της Λογοτεχνίας Α΄Λυκείου ζητήθηκε από τους μαθητές μας να γράψουν τη δική τους εκδοχή για το ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη Το μαρμαρωμένο Βασιλόπουλο.Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Επιλέξαμε δυο από αυτά τα όμορφα και συγκινητικά κείμενα των … Continue reading →
Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς, Η Άνοιξη
Ανέβηκα τα σκαλοπάτια τα λαξεμένα σε ψηλούς βράχους και βγήκα στο οροπέδιο που απλωνόταν μπροστά μου σαν τεράστιο αυτί. Πέρα οι λόφοι κολυμπούσαν στο φως κι είχαν το χρώμα που παίρνουν τα σφαχτάρια στο τσιγκέλι. Όπου κι αν γυρνούσα τα … Continue reading →
Αργύρης Χιόνης, Λέξεις
Λέξεις Λέξεις τρυπάνια στο μυαλό Λέξεις ξυράφια στις φλέβες Λέξεις χαλίκια στα δόντια Λέξεις δόντια στο σβέρκο Λέξεις βελόνες στα νύχια Λέξεις αυγά βραστά στις μασχάλες Λέξεις κάρβουν’ αναμμένα στις πατούσες Λέξεις καρφιά στις παλάμες Λέξεις αγκάθια στο μέτωπο Λέξεις … Continue reading →
Τίτος Πατρίκιος (1928- )
VI. Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις δεν είμαι μόνο αυτός που θα? πρεπε να μάθεις. Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάω αν σ? αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου σ? αγγίζουν … Continue reading →
Άλλο ένα καλοκαίρι
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ερείπια της Παλμύρας
Όσο περνά ο καιρός και κάνω ένα προχώρημα βαθύτερο μες στην παραδοχή, τόσο καταλαβαίνωγιατί βαραίνεις κι αποχτάς τη σημασίαπου δίνουν στα ερείπια οι άνθρωποι. Εδώ που όλασκουπίζονται, τα μάρμαρα κι οι πέτρες κι η ιστορίαμένεις εσύ με την πυρακτωμένη σου … Continue reading →
Εις την Οδόν των Φιλελλήνων
Στον Conrad Russel Rooks Mια μέρα που κατέβαινα στην οδόν των Φιλελλήνων, μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ’ τα πόδια και από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια, μέσ’ στην καρδιά των Aθηνών, μέσ’ στην καρδιά του θέρους. Παρά την υψηλήν … Continue reading →