Εν καταγείω οικήσει σπηλαιώδει Γυάλινη τελικά η σπηλιά μας. Αστραφτερή. Κατάγεια βέβαια, κι ας είμαστε εγκάτοικοι των πάνω ορόφων. Δεσμώτες χρυσωμένοι άλλος εκούσια άλλος παραιτημένος άλλος από την βιοτή του ξοδεμένος. Ν΄ανάβουμε με νυσταγμένη την ψυχή πριν κι απ’ το … Continue reading →