Τάσος Λειβαδίτης
V
Θά ?θελ? ν? φωνάξω τ? ?νομά σου, ?γάπη, μ? ?λη μου τ?ν δύναμη.
Ν? τ? ?κούσουν ο? χτίστες ?π? τ?ς σκαλωσι?ς κα? ν? φιλιο?νται μ? τ?ν ?λιο
ν? τ? μάθουν στ? καράβια ο? θερμαστ?ς κα? ν? ?νασάνουν ?λα τ? τριαντάφυλλα
ν? τ? ?κούσει ? ?νοιξη κα? νά ?ρχεται πι? γρήγορα
ν? τ? μάθουν τ? παιδι? γι? ν? μ?ν φοβο?νται τ? σκοτάδι,
ν? τ? λένε τ? καλάμια στ?ς ?κροποταμιές, τ? τρυγόνια πάνω στο?ς φράχτες
ν? τ? ?κούσουν ο? πρωτεύουσες το? κόσμου κα? ν? τ? ξαναπο?νε μ ?λες τ?ς καμπάνες τους
ν? τ? κουβεντιάζουνε τ? βράδια ο? πλύστρες χαϊδεύοντας τ? πρησμένα χέρια τους.
Ν? τ? φωνάξω τόσο δυνατ?
πο? ν? μ?ν ξανακοιμηθε? κανένα ?νειρο στ?ν κόσμο
καμι? ?λπίδα πι? ν? μ?ν πεθάνει.
Ν? τ? ?κούσει ? χρόνος κα? ν? μ?ν σ? ?γγίξει, ?γάπη μου, ποτέ.
[1952]
[Τάσος Λειβαδίτης, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας-απόσπασμα]