Η πατάτα γίνεται η κυριότερη  τροφή των φτωχών πληθυσμών κατα την διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης καθώς η καλλιέργεια της γενικεύεται κατά την διάρκεια του  19 αιώνα.

Οι πατατοφάγοι (1885) θεωρούνται η σύνοψη των καλλιτεχνικών σπουδών του Βαν Γκογκ. Εξωτερικεύει τα κοινωνικά του συναισθήματα με μεγάλη δύναμη κι ένταση. Τα χέρια των αγροτών έχουν αποδοθεί με συγκινητική απλότητα: έχουν το ίδιο χρώμα και συνοχή, όπως οι πατάτες που έχουν σκάψει από τη γη. Οι φαινομενικά τυχαίες πινελιές είναι στην πραγματικότητα αποτυπωμένες με ακρίβεια και φειδώ. Μέσα στο σκοτάδι του δωματίου, η λάμπα και τα μόλις ορατά δοκάρια του ταβανιού αυξάνουν την αίσθηση της θρησκευτικότητας. Το σκηνικό θυμίζει στο θεατή το σκοτάδι ενός καθεδρικού ναού. Το πρόσωπο της αγρότισσας αποδίδεται με ένα φειδωλό, απαλό κοντράστ. Στο φόντο, οι ανοιχτές, λεπτές πινελιές βοηθούν τη φιγούρα να φανεί προφίλ πάνω στο σκούρο φόντο. Η ασυμβίβαστη απεικόνιση αυτών των χαρακτήρων μαρτυρά την επιθυμία του Βαν Γκογκ να δημιουργήσει μια πραγματική εικόνα αγροτών ζωγραφίζοντάς τους μέσα στην τραχύτητα τους, παρά αποδίδοντας τους μια συμβατική γοητεία.
Είναι ο ιδανικός ζωγράφος της αγροτικής ζωής: αισθανόταν μεγάλη αλληλεγγύη για τους φτωχούς, των οποίων η ζωή, όπως και η δική του, ήταν γεμάτη πόνο. Το τραπέζι μετατρέπεται σε βωμό και το φαΐ σε θεία κοινωνία που μοιράζονται οι αγρότες. Το μοίρασμα του φαγητού και του ποτού τονίζει ακόμα περισσότερο το θέμα της πνευματικής μεταλήψεως. Το φως στα αντικείμενα του δωματίου είναι το ίδιο με το φως που είδε ο Βίνσεντ στα ορυχεία, ενώ το σκοτάδι έχει μια φυσική πυκνότητα.

(από την πολύ καλή σελίδα http://www.artmag.gr)