Το σπάνιο δώρο
Καινούργιες θεωρίες.
Τ? μωρ? δ?ν πρέπει ν? τ? ?φήνετε ν? κλα?νε.
?μέσως ν? τ? παίρνετε ?γκαλιά. ?λλι?ς
?πόκειται σ? πρόωρη ?νάπτυξη
τ? α?σθημα ?γκατάλειψης ?νηλικιώνεται
?φύσικα τ? παιδικό τους τρα?μα
Γι? το?ς μεγάλους, ο?τως ε?πε?ν το?ς γέροντες
«?,τι δ?ν ε?ναι ?νοιξη ε?ναι γερόντιο πιά»
?σχύουν πάντα ο? παμπάλαιες ?πόψεις.
Ποτ? ?γκαλιά. ?φ?στε τους ν? σκάσουνε στ? κλάμα
μέχρι ν? το?ς κοπε? ? ?νάσα
δυναμώνουν ?τσι τ? ?ποσιωπητικά τους.
?ς κλα?νε ο? μεγάλοι. Δ?ν ?χει ?γκαλιά.
Γεμίστε μοναχ? τ? μπιμπερό τους
μ? ?γλυκην ?πόσχεση «δ?ν κάνει ν? παχαίνουν
ο? στερήσεις» π?ς θά ?ρθει μία κα? καλ?
ν? το?ς ?πικοιμήσει λιπόσαρκα
? ?γκαλι? τ?ς μάνας τους.
Βάλτε κοντά τους τ? μηχάνημα ?κε?νο
πο? καταγράφει το?ς θορύβους το? μωρο?
?στε ν? ?κο?τε ?π? μακρι?
?ν ε?ναι ρυθμικ? μοναχικ? ? ?ναπνοή τους.
Ποτ? μ? γελαστε?τε ν? το?ς πάρετε ?γκαλιά.
Τυλίγονται ?γρια
γύρω ?π? τ?ν σπάνιο λαιμ? α?το? το? δώρου,
θ? σ?ς πνίξουν.
Τίποτα. ?ταν σ?ς ζητ?νε ?γκαλι?
μολ?ν λαβ? μωρό μου, μολ?ν λαβ? ν? ?παντ?τε.
Κικ? Δημουλ? – ? ?φηβεία τ?ς λήθης , Ποιητικ? Συλλογή, Γ? ?κδ. Στιγμή, 1994
—————————–
Κική Δημουλά
Ο ποιητικός λόγος της Κικής Δημουλά ακολούθησε μια εξελικτική πορεία, με επιδράσεις από την καβαφική ποίηση στο ξεκίνημά του και με βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία τη λογοπλαστική τάση και την εικονοπλαστική ενάργεια. Ο προβληματισμός της Δημουλά, σαφώς υπαρξιακός, εκφράζει την αγωνιώδη αναζήτησή της για το νόημα της φθαρτής ανθρώπινης ζωής. Τα θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Στοιχεία της γραφής της είναι ο γοργός και αιχμηρός στίχος, ο ειρωνικός τόνος με τη χρήση των λέξεων της καθαρεύουσας, της τεχνολογίας, της αργκό ή και νεολογισμών, η φιλοπαίγμων διάθεση με την παράθεση αντίθετων ή ομόηχων λέξεων, η ηθελημένη αμέλεια στη σύνταξη και οι επαναλήψεις.