ΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΑΡΘΡΑ
για το Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
"Φωτιά καί τσεκούρι στους προσκυνημένους!"
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1826)
* Συνταρακτικές οι Αποκαλύψεις τού
Ιστολογίου Greekalert γιά το "Βιβλίο".
* ΣΤΑΘΗΣ Σ(ταυρόπουλος) Αύγ. 2007
* Δαμωνίδης (Εφημ. ΠΑΡΟΝ) Αύγ. 2007
* Ελένη Μπίστικα Αύγ. 2007
* Κων. Δεσποτόπουλος Αύγ. 2007
* Χρίστος Ζουράρις Ιούλιος 2007
* Ελένη Μπίστικα Ιούνιος 2007
* Για την ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ, γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ (Εφημ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ, 24.6.07)
* Μενέλαος Γκίβαλος Ιούνιος 2007
* Ευτύχης Μπιτσάκης Ιούνιος 2007
* Απόδημος Έλλην Μάϊος '07
* Γιώργος Μαργαρίτης Απρίλιος 2007
* Η Τελική Θέση τής Ακαδημίας Αθηνών (4.2007)
* Χρήστος Γιανναράς Απρίλιος 2007
* Παν. Ήφαιστος Απρίλιος 2007
* Χάρρυ Κλύνν Απρίλιος 2007
* Ηλίας Ηλιόπουλος Απρίλιος 2007
* Ν. Καλογερόπουλος Μάρτιος 2007
* Νίκος Μελέτης 28.03.07
* Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 26.03.07
* Σταύρος Λυγερός 23.03.07
* Μίκης Θεοδωράκης 18.03.07
* Βασίλης Καραποστόλης 16.03.07
* Δημήτρης Α. Καπράνος 11.03.07
* Το Προσχέδιο τής Ακαδημίας Αθηνών (3.2007)
* Κωνσταντίνος Ρωμανός Δεκέμβ. 2006
* Πυθαγόρας ( Άγγ. Λιβαθινός) (1)
Για το Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού
(1) Την αποδόμηση τής Ελληνικής Εθνικής συνείδησης στους μικρούς μαθητές
τού Δημοτικού Σχολείου επιχειρούν ιστορικοί παραχαράκτες! (*)
* Είναι απαίτηση τής “Αυτοκρατορίας” τής Νέας Τάξης, να “στρογγυλέψουμε” εμείς οι Έλληνες την Ιστορία μας
* Και να “μην προκαλούμε τους γείτονες” με αναφορές σε κορυφαία γεγονότα τής Ιστορίας μας
* Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος, Διάκος, Παπαφλέσσας, και όλοι οι άλλοι Αγωνιστές και Ήρωες “προκαλούν αλλεργία” στους γείτονες, και πρέπει να τους “κοντύνουμε” στα μάτια τών παιδιών μας
* Τα παιδιά μας δεν πρέπει να γαλουχούνται με ό, τι παραπέμπει στο Έθνος και στον Πατριωτισμό
* Το “επιβάλλουν” οι κανόνες τής ελεύθερης ( ασύδοτης δηλαδή) δράσης τού Κεφαλαίου, η οποία δεν θέλει ομοιογενείς πληθυσμούς, αλλά πληθυσμιακά “αμαλγάματα”
* Γι’ αυτό και μάς επέβαλαν 1,5 εκατομμύριο μετανάστες, την στιγμή που έχουμε 1,5 εκατομμύριο Έλληνες άνεργους
* Γιατί, το Κεφάλαιο δεν μπορεί να εμποδίζεται από σύνορα και εθνικές ιδιαιτερότητες
* Έτσι λένε οι εκπρόσωποι τής κεφαλαιοκρατικής και Ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας
* Λένε κι άλλα άθλια και αστήρικτα οι νεοταξίτες “προοδευτικοί” και “εκσυγχρονιστές”
* “Το Ελληνικό Έθνος είναι μύθος” και εγκεφαλικό κατασκεύασμα τών τελευταίων 170 ετών
* Και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχε υποδουλωμένη την χώρα μας, “ήταν καλή” και δεν καταπίεζε τους Έλληνες
* Ούτε σε σφαγές και σε Γενοκτονία τών Ελλήνων τής Μικράς Ασίας επεδόθησαν οι τούρκοι φασίστες-εθνικιστές τού Μουσταφά Κεμάλ, το 1922 ( Μικρασιατική καταστροφή)
* Απλώς, οι Έλληνες “συνωστίζονταν στην παραλία τής Σμύρνης, για να φύγουν για την Ελλάδα”! Λές και πήγαιναν για καλοκαιρινές διακοπές! Αιδώς!
* Αυτά, λέει, συμφωνήθηκαν από το 1999
* Τότε, με τα κατσικοειδή ζεϊμπέκικα τού “Γιώργου” και τα “Bravo Giorgos” τού Τζέμ
* Όλα αυτά, και άλλα άθλια, νεοταξίτικα και ανθελληνικά, τα “πέρασαν” στο Βιβλίο Ιστορίας τής Στ΄ Δημοτικού, που διδάσκονται τα ελληνόπουλα εφέτος. Για “ να μήν στενοχωρήσουμε τους γείτονες”! Όνειδος!
* Συγγραφείς; Μία κυρία, Αν. Καθηγήτρια σε σχολή Δασκάλων στην Θεσσαλονίκη και κάποιοι βοηθοί της.
Έλληνες αυτοί! Και δήθεν “προοδευτικοί”! Δηλαδή, “προοδευτικοί” τού γλυκού νερού και τών “ανανεωτικών” σαλονιών! “Προοδευτικοί” καλφάδες τής Αυτοκρατορίας τής νέας Τάξης και τής Ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας!
* Δηλαδή, ρετάλια τού “εκσυγχρονισμού”, που δίνουν “γήν και ύδωρ” στην νέα Τάξη, για μία θεσούλα!
* Ο Ελληνικός λαός, όμως, είναι παρών. Και αρνείται να αποδεχθή την εθνική του αποδόμηση, που επιχειρούν οι νεοοθωμανοί επιδοτούμενοι από νεοταξικά κέντρα, “νεωτεριστές ιστορικοί”, με τα νεοταξίτικα ιδεοληπτικά τους απόνερα!
* Φίλε αναγνώστη, να ξέρεις, ότι ο εχθρός δεν χτυπάει πάντα στα πόδια! Πρώτα στο μυαλό σημαδεύει. Στην συνείδηση!
* Τον νού σου, έ! -
-------------------------------------------------------------------------
Έγραψε ο Πυθαγόρας, 03.04.2007
(*) Εδημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα:"Καρδαμάς" ( Φ.22, Ιανουάριος-Μάρτιος 2007)
* Είναι τέτοια η λύσα τής "συγγραφέως" απέναντι σε ό,τι παραπέμπει στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ, που την οδήγησε ακόμη και στην λαθροχειρία τής απάλειψης τής λέξεως "ΕΘΝΙΚΗΣ" από τον τίτλο τού Υπουργείου: κοιτάξτε το άνω μέρος τού εξωφύλλου τού βιβλίου: "ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ" γράφει, και όχι ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, όπως είναι ο επίσημος τίτλος!- (Πυθαγόρας, 03.04.2007)
=========================================================================
(2) Η νεοταξική παραχάραξη τής Ελληνικής Ιστορίας (*)
“Εξ Ιστορίας αναιρεθείσης τής αληθείας,
το καταλιπόμενον αυτής
ανωφελές γίγνεται διήγημα”
( Άν αφαιρέσει κανείς τήν αλήθεια
από την Ιστορία, αυτό που απομένει
γίνεται άχρηστη διήγηση”) ( Πολύβιος)
Η επιχείρηση αποδόμησης τής Ελληνικής Ιστορίας, που προωθείται κατά τα τελευταία χρόνια από την ομάδα τών “νεωτεριστών” ιστορικών στην χώρα μας, εντάσσεται σε ένα γενικώτερο σχέδιο διαμόρφωσης μίας άλλης, “αποεθνοποιημένης” συλλογικής συνείδησης στην Ελληνική νεολαία.
Βέβαια, οι προσπάθειες χειραγώγησης τών νέων δεν περιορίζεται μόνον στο επίπεδο τής Ιστορίας. Εάν κάποιος μελετήσει προσεκτικά τα νέα Βιβλία, που έχουν προωθηθή για διδασκαλία στα Δημοτικά Σχολεία( και μέχρι τώρα μερικά στο Γυμνάσιο), δηλαδή βιβλία Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Βιβλία Λογοτεχνίας, Ιστορίας, Βιβλία Μαθηματικών, κλπ, θα εκπλαγή! Όλα, άλλο ολιγώτερον και άλλο περισότερον, στοχεύουν στην πολιορκία τής παιδικής συνείδησης, με πρότυπα τής αχαλίνωτης Αγοράς, και μίας χαζοχαρούμενης και άκριτης αφομοίωσης τών “προτεινομένων παραστάσεων”. Τελικός στόχος, η διάπλαση μίας υγροποιημένης συνείδησης τών νέων ανθρώπων, χωρίς ικανότητα να κρίνουν, να αποδέχονται κριτικώς, και να απορρίπτουν αποφασιστικώς.
Όμως, η Ιστορία αποτελεί ανέκαθεν το πλέον προνομιακό πεδίο τόσον για εκείνους που θέλουν να διαμορφώσουν στέρεες και αποφασιστικές συνειδήσεις στους νέους ανθρώπους, με πρότυπα και ιδιανικά, όσον και γι’ αυτούς, που στοχεύουν στον ευνουχισμό τής σκέψης και τής νεανικής συνείδησης, για να υπηρετήσουν τους δικούς τους, φανερούς ή σκοτεινούς, σκοπούς.
Γι’ αυτό και τα βιβλία τής Ιστορίας αποτελούν πάντοτε το πεδίο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ τών κοινωνικών δυνάμεων.
Τα νέα βιβλία Ιστορίας, που έχουν δοθή για διδασκαλία στο Δημοτικό σχολείο, με απόφαση τής κυβέρνησης Σημίτη για την συγγραφή τους (από το 2002), και με την ευθύνη τής παρούσης κυβερνήσεως για την προώθησή τους στις αίθουσες διδασκαλίας, είναι βιβλία με έντονο το χρώμα τής προσπάθειας πολτοποίησης τής συλλογικής εθνικής συνείδησης, όπως αυτή έχει διαμορφωθή από αιώνων.
Οι “νεωτεριστές” ιστορικοί, που ανέλαβαν κατ’ εντολήν την συγγραφή τών ιστορικών βιβλίων, με υπεύθυνη την κ. Ρεπούση, Αναπλ. Καθηγήτρια σε σχολή Δασκάλων στην Θεσσαλονίκη, γνωρίζουν, βεβαίως, ότι μία κατά παραγγελίαν προσπάθεια αποδόμησης τής συλλογικής εθνικής συνείδησης “πρέπει” να ξεκινήσει από τις πλέον ευαίσθητες και πλέον “ευάλωτες” ηλικίες. Εκείνες τών μαθητών τού Δημοτικού σχολείου. Το δέ σχέδιό τους έχει στρατηγικό στόχο την ενστάλαξη τού Εθνομηδενισμού στις νέες γενιές τής Ελλάδος.
Η έντονη αντίδραση τής Ελληνικής Κοινωνίας ειδικώς για το βιβλίο Ιστορίας τής Στ΄ Δημοτικού, που παρακολουθούμε κατά τις τελευταίους μήνες, έχει την εξήγησή της στο γεγονός ότι στην Τάξη αυτήν τού Δημοτικού Σχολείου πάντοτε διδάσκεται το τμήμα εκείνο τής Ιστορίας, που εμπεριέχει και τις περιόδους τής Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα, τής Ελληνικής Επανάστασης τού 1821, τής περιόδου τής Μικρασιατικής Καταστροφής 1922, και τής περιόδου τής Γερμανοϊταλικής κατοχής τής χώρας μας (1940-44). Και είναι επόμενο να ενδιαφέρει τους πάντες ένα βιβλίο, που διαπραγματεύεται ιστορικώς τις ευαίσθητες αυτές για τον Ελληνισμό ιστορικές περιόδους, δηλαδή κατ’ ουσίαν την νεώτερη και σύγχρονη ελληνικήν Ιστορία.
Το βιβλίο Ιστορίας τής ΣΤ΄ Δημοτικού, που προωθήθηκε για διδασκαλία κατά το παρόν σχολικό έτος στα παιδιά τού Ελληνικού Λαού, δεν ετέθη προηγουμένως υπό την βάσανο τής πειραματικής εφαρμογής του σε επιλεγμένα σχολεία, όπως θα έπρεπε και όπως πάντοτε επιβάλλεται ( για παιδαγωγικούς, για διδακτικούς και για επιστημονικούς λόγους) σε περιπτώσεις συγγραφής νέων βιβλίων, για να αξιολογηθή πρίν να τεθή σε καθολική εφαρμογή. Συνειδητώς εδόθη απ’ ευθείας για διδασκαλία, γεγονός που αποκαλύπτει τις προθέσεις τόσον εκείνων (Κυβέρνηση Σημίτη ) που ανέθεσαν την συγγραφήν του στην συγκεκριμένη «αναθεωρητική» ομάδα, όσον και αυτών (Κυβέρνηση Καραμανλή), που προώθησαν το βιβλίο στα σχολεία.
Η ταύτιση τών δύο
κυβερνήσεων στο θέμα αυτό, δηλαδή το γεγονός, ότι συμφωνούν και οι δύο
Κυβερνήσεις στην λογική τής “αποεθνοποίησης” τής συλλογικής
ελληνικής συνείδησης τών μικρών μαθητών, δείχνει με αφοπλιστικό τρόπο
πλέον, ότι αυτή η συγκεκριμένη “οπτική” τής ελληνικής Ιστορίας έλκει την
καταγωγή της και επιβάλλεται από κέντρα, που θεωρούν, ότι οι εθνικές
ιδιαιτερότητες και αξίες αποτελούν ένα τεράστιο εμπόδιο στην επέλαση τής
ιδεολογίας και τής πρακτικής τής νέας Τάξης πραγμάτων, που προωθούν αυτά
τα κέντρα.
Μία στοιχειώδης ανάγνωση τού βιβλίου αυτού από έναν ενήλικα δείχνει, ότι πλέον έχουμε μπροστά μας μία απροκάλυπτη προσπάθεια αποδόμησης και πολτοποίησης τής συλλογικής εθνικής συνείδησης τών νέων μαθητών, αποσιώπησης ηρωϊκών γεγονότων τής Επανάστασης τού 1821, εσκεμμένης και μεθοδευμένης υποβάθμισης τών ηρωϊκών προσωπικοτήτων τής Ελληνικής Επανάστασης, ωραιοποίησης τής οθωμανικής αυτοκρατορίας και τής βαρβαρότητος που έζησαν οι ραγιάδες έλληνες κατά την τουρκοκρατία, ασελγούς κακοποίησης τών ιστορικών γεγονότων τής μικρασιατικής καταστροφής, αφυδάτωσης τού ηρωϊκού έπους τού 1940, κλπ. Και όλα αυτά, για “να μην ενοχλούμε” τον γείτονα, όπως θέλει και απαιτεί η Αυτοκρατορία τής νέας Τάξης!
Φαίνεται, πως εκείνο το “Κέντρο για την δημοκρατία και την συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη” (CDRSEE), που εδημιουργήθηκε από τις Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ και ΕΕ, αμέσως μόλις διέλυσαν τήν Γιουγκοσλαβία, κάνει πολύ καλά την “δουλειά” του. Η εθνική αποσύνθεση τών λαών τής Βαλκανικής, με εξαίρεση την Τουρκία, είναι από τους πρώτους στόχους του, για να δημιουργήσουν, στην θέση τών εθνοτήτων, πληθυσμιακά “αμαλγάματα”, χωρίς συνοχή, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς το “εμείς” κάθε Έθνους, που μπαίνουν εμπόδιο στους νεοταξικούς σχεδιασμούς τού ολοκληρωτικού καπιταλισμού.
Ήδη το “κέντρο” αυτό, χρηματοδοτούμενο από το γνωστό Ίδρυμα “Σόρος”, το “Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη” , τον εφοπλιστή Κ. Καρρά, τα Υπουργεία τών Εξωτερικών Αγγλίας, ΗΠΑ , και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, εξέδωσε και εκυκλοφόρησε τέσσερα εγχειρίδια για “ τη διδασκαλία τής νεότερης ιστορίας τής Νοτιοανατολικής Ευρώπης”. Η όλη “οπτική” και τών τεσσάρων αυτών “εγχειριδίων” , στοχεύει στην αποδόμηση τών εθνικών ιστοριών τών Βαλκανικών λαών, που είχαν την ατυχία να ζήσουν για εκατοντάδες χρόνια κάτω από την μπότα ενός βάρβαρου λαού τής Ανατολής ( τών τούρκων) και καλλιεργεί τον “οπωσδήποτε” εξωραϊσμό τής οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Στο ένα εξ αυτών, με τίτλο “Οθωμανική Αυτοκρατορία”, υπεύθυνη είναι η κ. Χριστίνα Κουλούρη, “νεωτερικός ιστορικός” και αυτή, τής ανεκδιήγητης ομάδας “ιστορικών” Ρεπούση-Λιάκου. Είναι η κυρία εκείνη, που, μπροστά στις πρόσφατες σφοδρές αντιδράσεις τής ελληνικής κοινής Γνώμης για το ανθελληνικό “ιστορικό” εξάμβλωμα τής κ. Ρεπούση ( Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού), απάντησε με τα εξής “επιστημονικά” επιχειρήματα: “κυκλοφορεί και κείμενο που ζητά την απόσυρση τού εν λόγω εγχειριδίου....υπογράφεται από πλοιάρχους και κτηνοτρόφους, νοικοκυρές...”! Ενώ η κ. Ρεπούση έδειξε την “επιστημονικότητά” της και την νεοταξική “παιδαγωγική” της κατάρτιση : “ Οταν δεν το καταστρέφουν ( σ.σ. το βιβλίο) οι γονείς στο σπίτι που προσπαθούν να κάνουν τους δασκάλους (…) το βιβλίο δουλεύει (...) μερικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να αξιολογήσουν και οι γονείς. Τι δουλειά έχουν οι γονείς να αξιολογούν σχολικά βιβλία;"! Ο τρίτος τής ανεκδιήγητης ομάδας τών επιδοτούμενων “στοχαστών” και ιδεολογικών “τσαρλατάνων” τής νέας τάξης, Λιάκος, εχαρακτήρισε τις ογκούμενες κοινωνικές διαμαρτυρίες, σαν “ διαμαρτυρίες τού εσμού τών αλευρομαγείρων και λοιπών άσχετων”!
Τα μέλη τής ομάδας τού «νεοαριστερού» θατσερικού μεταμοντερνισμού στην Ελλάδα, και οπαδοί τού νεοοθωμανισμού, ασελγούν κατά τού Ελληνικού Έθνους και υβρίζουν τον Ελληνικόν λαό!
Να τους χαίρεται το Υπουργείο Παιδείας και αυτοί, που τους εξέλεξαν σε έδρες καθηγητών, για να ελεεινολογούν σε βάρος κάθε ανθρώπου, που αντιστέκεται στις νεοταξικές ιδεοληψίες τους. Τα “μπράβο” είναι σίγουρο, ότι θα τα εισπράξουν. Όχι, όμως, από τον Ελληνικό Λαό. Ξέρουν αυτοί από ποιούς θα περιμένουν επιβράβευση τού χθόνιου έργου τους.
Ο Ελληνικός Λαός θα προχωρήσει και χωρίς τις “επιστημονικές” ιδεοληψίες και παραχαράξεις τής ομάδας, που επιχειρεί να προωθήσει και στην Ελλάδα τα αυτοκρατορικά και νεοταξικά ιδεολογήματα. Έχει δίπλα του τούς δικούς του ιστορικούς: τον Κορδάτο, τον Κόκκινο, τον Ψυρούκη, τον Ασδραχά, τον Σβορώνο, τον Κρεμμυδά, τον Σκαρίμπα, κ.ά.
Γνωρίζει άλλωστε ο ελληνικός λαός, ότι το πατριωτικό μήνυμα τού Γέρου τού Μωριά, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!”, εξακολουθεί να νοηματοδοτεί και σήμερα ακόμη τους αγώνες του.-
Άγγελος Λιβαθινός, Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης
(www.kardamas.gr)
--------------------------------------------------------
(*) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε 1) στην Εφημερίδα:"Καρδαμάς" ( Φ.22, Ιανουάριος-Μάρτιος 2007), 2) Στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Η ΘΕΣΗ τής Ηλείας" (07.04.2007), 3) στην Ημερήσια Εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ" Ηλείας (11-4-2007), και 4) στην Ημερήσια εφημερίδα " ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" Αμαλιάδος(11.04.2007). Αναδημοσιεύθηκε, δε, στο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΗΛΕΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ" ( τ. 15, Ιαν.-Μάρτ. 2007).
================================================================================================================
(3) Μερικά τεκμήρια περί τής παραχάραξης τής Ελληνικής Ιστορίας
στο βιβλίο τής ΣΤ΄ Δημοτικού (*)
( Φωτογραφίες δικές μας)
Θα έπρεπε να συντάξει κανείς έναν ολόκληρο τόμο, για να συμπεριλάβει όλες τις ιστορικές παραχαράξεις, που περιέχει το πόνημα τής κ. Ρεπούση, Αναπλ. Καθηγήτριας σε σχολή δασκάλων στην Θεσαλονίκη, το οποίο έχει αναστατώσει και εξοργίσει την Ελληνική Κοινωνία ( και δικαίως).
Μιλάμε για το διαβόητο πλέον βιβλίο Ιστορίας τής ΣΤ΄ Τάξης τού Δημοτικού σχολείου, μέσα από το περιεχόμενο τού οποίου αποκαλύπτεται η συνειδητή και καλώς οργανωμένη επιχείρηση ορισμένων εγχώριων κύκλων, για την αποδόμηση τής Ελληνικής Εθνικής συλλογικής συνείδησης. Για λόγους οικονομίας τού χώρου, θα αρκεσθούμε στην παράθεση μερικών παραδειγμάτων:
1) Επιχείρηση ωραιοποίησης τής τουρκοκρατίας στην Ελλάδα
Στο κεφάλαιο “ Η κυριαρχία στον ελληνικό χώρο”, επιχειρείται η ωραιοποίηση τής τουρκοκρατίας, με το να εμφανίζονται οι υπόδουλοι έλληνες να ζούν αρμονικά με τους κατακτητές, και για την “συγγραφέα” είναι άνευ ιστορικής αξίας, για να αναφερθούν, οι πραγματικές και δραματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν οι ραγιάδες. Οι σφαγές, οι λεηλασίες, οι βασανισμοί, οι βιασμοί, τα παλουκώματα, οι ταπεινώσεις, οι εξορίες, τα σκλαβοπάζαρα εναντίον τών υπόδουλων ελλήνων είναι στοιχεία που “δεν πρέπει να τα μάθουν οι μαθητές”!
Η πλέον απάνθρωπη και βάρβαρη, σε όλον τον τότε γνωστόν κόσμο, πράξη εξανδραποδισμού τού ανθρώπου, το βίαιο παιδομάζωμα, η βίαιη αρπαγή δηλαδή τών πλέον εύρωστων ελληνόπουλων, κάθε 2,3,5 χρόνια, αναφέρεται χωρίς ίχνος ντροπής από την κυρία “επιστήμονα” απλά ως “στρατολόγηση τών παιδιών τών χριστιανών από τους οθωμανούς”! (σελ.18)
Τί ήτανε, όμως, αυτή η “στρατολόγηση” και τί συνεπάγετο για τα ίδια τα παιδιά και τις οικογένειές τους, που τους τα άρπαζαν με την βία; Η λέξη “γενίτσαρος” είναι άγνωστη για την κυρία “συγγραφέα” και, εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να την μάθει ο μαθητής! Θα ενοχληθή ο “γείτονας”!
Η “συγγραφέας”
επαίρεται, ότι στο βιβλίο έχει εισαχθή η “νέα μέθοδος διδασκαλίας”, με την
παρουσίαση “ιστορικών πηγών”, που “αναπτύσσουν την κρίση τού μαθητή”.
Πρώτα-πρώτα, η παρουσίαση “ιστορικών πηγών” δεν είναι και τόσον “νέα μέθοδος” διδασκαλίας, αφού έχει ηλικία κάμποσων δεκαετιών. Αλλά, το κύριο είναι ποία “πηγή” παρουσιάζεις στον μικρό και άπειρο μαθητή, για να κατανοήσει την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.
Από τον τεράστιον πλούτο πηγών, που υπάρχουν και περιγράφουν την άθλια και ανυπόφορη ζωή τών υποδούλων ελλήνων από την καταπίεση τού κατακτητή, νά, λοιπόν, ποία “πηγή” παρουσιάζει η κυρία “συγγραφεύς” στα μικρά παιδιά, για να κατανοήσουν τα μαρτύρια που ζούσαν οι υπόδουλοι έλληνες την εποχή τής τουρκοκρατίας: Γράφει το βιβλίο στην σελίδα 19:
“ Ο Ντε Μπρέβ, πρεσβευτής τής Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη (1590-1606), προς τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄ :“Οι σουλτάνοι συνηθίζουν, όταν κατακτούν ένα βασίλειο ή μία επαρχία να διατηρούν θαυμαστή τάξη. Δημεύουν τις περιουσίες τής εκκλησίας και τών πολεμιστών που έπεσαν στη μάχη και φυσικά όλα τα αγαθά τού ηττημένου ηγεμόνα. Όσο για το λαό, αφήνεται να ζεί σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία” “. ( υπογράμμιση δική μας)!!!.
Όλα “μέλι-γάλα”, λοιπόν για τους έλληνες, στην περίοδο τής Τουρκοκρατίας!
Και αμέσως παρακάτω, για να “εμπεδώσει” ο κάθε μαθητής τήν “αρμονικότητα” στην ζωή υποδούλων και κατακτητή, τίθεται στον μαθητή η ερώτηση, για να συλλογισθή και να απαντήσει ( με βάση βέβαια την “πηγή”):
“ Με ποιό τρόπο αντιμετωπίζουν οι σουλτάνοι τους πληθυσμούς τών κατακτημένων περιοχών, σύμφωνα
με την πηγή”;
Έτσι, ο μαθητής “καθοδηγείται” να συλλογισθή (αφού το έχει “εμπεδώσει”): Ο λαός δεν παθαίνει τίποτα, όταν “κάθεται” ήσυχος. Οι πολεμιστές, όμως, τιμωρούνται. Συμπέρασμα: “ας καθίσουμε στα αυγά μας. Ποιά Πατρίδα και ποιά ανεξαρτησία! Για τέτοια είμαστε τώρα”;
Αυτήν την διαπαιδαγώγηση προς τα παιδιά μας θέλει η εν λόγω κυρία και η ομάδα της!
Όμως, πρέπει ακόμη να σημειώσουμε, ότι η “πηγή” αυτή, που παραθέτει η κυρία “συγγραφεύς”, ελέγχεται για την αξιοπιστία της, αφού είναι γνωστόν και στους “μή ιστορικούς” , ότι την εποχή εκείνην οι Γάλλοι είχαν συνάψει συνθήκη με τους τούρκους, για την ελεύθερη κίνηση τών Γαλλικών πλοίων στην Μεσόγειο, και επομένως ο Γάλλος Πρεσβευτής είχε σοβαρούς λόγους να “χαϊδεύει” τους τούρκους.
Οι “πηγές”, λοιπόν, εργαλεία είναι! Το θέμα είναι, τί θέλεις να κάνεις με τα εργαλεία αυτά. Και, επειδή η κυρία “συγγραφεύς” θέλει να ωραιοποιήσει την οθωμανική αυτοκρατορία και την τουρκοκρατία, και να απομακρύνει τα μικρά παιδιά από πιθανή εθνική-πατριωτική στάση απέναντι στον κατακτητή, γι’ αυτό παραθέτει αυτήν την”πηγή” και όχι άλλην από το πλήθος, που υπάρχουν και λένε εντελώς αντίθετα πράγματα από την παρουσιαζόμενη “πηγή”, για την βαρβαρότητα τών τούρκων κατακτητών.
2) Αποσιώπηση και Διαστρέβλωση τών σφαγών στην Σμύρνη και τής Μικρασιατικής Καταστροφής(1922)
Στο κεφάλαιο “Μικρασία: εκστρατεία και καταστροφή”, όπου έπρεπε να περιγράφεται η πλέον συστηματική γενοκτονία τών ελλήνων και αρμενίων υπό τών νεότουρκων εθνικιστών και φασιστών τού Αβδούλ Χαμίτ και τού Μουσταφά Κεμάλ, αλλά και οι σφαγές, οι λεηλασίες, εξανδραποδισμοί, βιασμοί, καταστροφές κατά τών ελλήνων τής Σμύρνης, που είχανε σχεδιασθή και διεπράχθησαν εν ψυχρώ για να “απαλλαγή” η τουρκία από την εκεί παρουσία τού ελληνισμού από χιλιάδες χρόνια ( η μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός στην ιστορία του), νά πώς παρουσιάζονται όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα στο βιβλίο τών παιδιών τής ΣΤ΄ Τάξης τού Δημοτικού σχολείου από την κυρία Ρεπούση ( είναι η “συγγραφεύς”!), χωρίς καμμία ντροπή:
“ Ένα χρόνο μετά ( σ.σ.: 1922), οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπούν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα” (σελ. βιβλίου 100, Υπογραμμίσεις δικές μας)!!!
Πόση απέχθεια σε ό,τι εθνικό και ελληνικό πρέπει να νοιώθει ένας “συγγραφέας”, για να γράφει περόμοιες “ιστορικές” αθλιότητες και να θέλει μ’ αυτές να διαπαιδαγωγήσει κι όλας τα παιδιά μας;
Τί μπορεί ένα μικρό
παιδί να συμπεράνει, διαβάζοντας το ρήμα “συνωστίζονται”; Μπορεί ακόμη και
να σκεφθή, ότι η σκηνή θα ήτανε, όπως γίνεται με τον κόσμο, που μαζεύεται
στο λιμάνι για να πάει σε “κρουαζιέρα”! Η ντροπή, άραγε, έγινε τόσο
σπάνιο είδος για κάποιους δήθεν “επιστήμονες”;
Αλλά, μιά και η “συγγραφεύς” δεν παραθέτει εδώ “πηγές”, στοχεύοντας να αποκρύψει από τους μικρούς μαθητές την γενοκτονία τών τούρκων σε βάρος τού Ελληνισμού τής Μικράς Ασίας, ας παραθέσουμε εμείς κάποιες για τα συγκλονιστικά αυτά γεγονότα. Τις αφιερώνουμε στην εν λόγω κυρία και στους ομοίους της:
α) "...Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν από την αποβίβαση Ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη. Την είχαμε ιδεί να διενεργείται την εποχή του (Σουλτάνου) Αβδούλ Χαμίτ , του "σφαγέα", την έχομε παρακολουθήσει καλύτερα οργανωμένη και πλέον ανεπτυγμένη από τους (νεότουρκους) Ταλάατ και Εμβέρ, τους πολιτικούς του "Συντάγματος" (το οποίο καθιέρωσαν οι νεότουρκοι επαναστάτες, οι οποίοι ανέτρεψαν τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ). Θα την ξανασυναντήσουμε συντελούμενη
μέχρι την φρικτή της ολοκλήρωση από τον Μουσταφά Κεμάλ,..."( Βιβλίο "Η Μάστιγα της Ασίας”. Εκδ. ΕΣΤΙΑΣ, Γεώργιος Χόρτον, Αμερικάνος Πρεσβευτής στην Σμύρνη προ και μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Κεφάλαιο ΙΧ,)
Και κλείνει, ο Χόρτον, τη συγκλονιστική περιγραφή του για τη καταστροφή της Σμύρνης με τη φράση: "Ενα απο τα δυνατότερα αισθήματα που πήρα μαζί μου όταν έφυγα απο τη Σμύρνη, ήταν το αίσθημα της ντροπής γιατί ανήκα στο ανθρώπινο γένος".
β) Ο Αμερικανός ταγματάρχης Γιόουελ, μάρτυρας ο ίδιος της γενοκτονίας το 1921, αναφέρει : " Πτώματα, πτώματα σε όλο το μήκος της πορείας των εκτοπισμένων.... φρίκη και πτώματα ".
γ) Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Γλάδστων (:Γλάδστων, Βulgarian Horrors and the Question of the East) γράψει γαι τους τούρκους: "Ήταν στο σύνολό τους, από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη του περάσματός τους και σε όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν".
δ) Ο Ζώρζ Κλεμανσώ, πρόεδρος τού Ανωτάτου Συμβουλίου τής Διάσκεψης Ειρήνης ( Ιούνιος 1919), σε απαντητικό έγγραφό του στον βεζύρη Νταμάντ Φερίντ, υπογράμμισε ότι "η Τουρκία οπουδήποτε βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή".
ε) Ο γνωστός Λογοτέχνης Έρνεστ Χεμινγουέϊ στις ανταποκρίσεις του στον Καναδά, αποκαλύπτει τις διαταγές τού Ταλαάτ πασά για τις σφαγές τών Ελλήνων,( "Le Temps" 29.7. 1916).
στ ) "Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και την τεράστια σφαγή του εκεί χριστιανικού πληθυσμού",
(Απομνημονεύματα του Ουΐνστον Τσώρτσιλ).-
ζ) Νά και ένα ελληνικό δημοτικό τραγούδι για τις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς τών Ελλήνων από τους τούρκους, στην Σμύρνη το 1922:
“Κακό μεγάλο γένηκε
στής Σμύρνης την ακρογιαλιά
στής Πούντας το λιμάνι.
’ξήντα καράβια βούλιαξαν
κι εξήντα δυό βαρκούλες.
γέμισ’ η θάλασσα κορμιά”.
( Δημοτικό τραγούδι “τού τραπεζιού”, που τραγουδιέται και σήμερα ακόμη στην Ηλεία και στην Πελοπόννησο)
( θα συνεχίσουμε)
( Συνέχεια)
Στο προηγούμενο σημείωμα επαρουσιάσαμε μερικά στοιχεία, που καταδεικνύουν την άθλια προσπάθεια ορισμένων δήθεν “προοδευτικών” να παραχαράξουν την ελληνική Ιστορία, και να “μπολιάσουν” με ιστορικά ψεύδη και διαστρεβλώσεις τα μυαλά τών μικρών ελληνόπουλων.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πληθώρα ακόμη παραδειγμάτων, που καταδεικνύουν, ότι η συγκεκριμένη “συγγραφική ομάδα” έχει βάλει στόχο την ενστάλλαξη τού εθνομηδενισμού στα μικρά ελληνόπουλοα. Δεν θα έφθανε, όμως, ένας ολόκληρος τόμος γι’αυτό.
Θα περιορισθούμε, επομένως, σε ολίγες ακόμη σκέψεις:
Η μεγάλη κινητοποίηση χιλιάδων ελλήνων, απλών ανθρώπων, Εκπαιδευτικών, Καλλιτεχνών, Ιστορικών, κλπ, εναντίον τού άθλιου εξαμβλώματος “Ιστορίας” τής ΣΤ’ Δημοτικού, που η ημιμαθής ομάδα Ρεπούση, με την στήριξη τού κόμματος τής αξιωματικής αντιπολίτευσης και τής “λάϊτ Αριστεράς” τών σαλονιών (ΣΥΝ), και με την ανοχή τής Υπουργού Παιδείας, κ. Γιαννάκου, προώθησαν για διδασκαλία στα Δημοτικά Σχολεία, έχει δημιουργήσει μία άλλη κατάσταση στην σοβαρήν αυτήν υπόθεση. Οι “συγγραφείς” αυτού τού εξαμβλώματος υποχρεώθηκαν να προβούν σε διορθώσεις τού βιβλίου, επί τή βάσει τών παρατηρήσεων τής Ακαδημίας Αθηνών.
Η Ακαδημία Αθηνών, βέβαια, ήτανε σαφής, ότι δηλαδή το βιβλίο βρίθει ιστορικών, πραγματολογικών και επιστημονικών λαθών, και ότι οι “συγγραφείς” έχουν έλλειμμα ιστορικών γνώσεων.
Ως εκ τούτου, μία μόνον θεραπεία υπάρχει στο τεράστιο εθνικό πρόβλημα, που έχουν δημιουργήσει οι “τσαρλατάνοι” δήθεν συγγραφείς: η άμεση απόσυρση τού βιβλίου αυτού και η συγγραφή άλλου από έλληνες ιστορικούς, που σέβονται τα ιστορικά γεγονότα και δεν πάσχουν από εμμονές να είναι αρεστοί στο “μεγάλο αφεντικό”, τους Αμερικάνους, και στους τούρκους ιμπεριαλιστές και στρατοκράτες!!
Πρέπει να σημειώσουμε, για την πληρέστερη ενημέρωση τών αναγνωστών τής εφημερίδος μας, ότι η επί κεφαλής τής “συγγραφικής” ομάδος τού βιβλίου, κ. Ρεπούση, δεν είναι ιστορικός!! Καθηγήτρια Γαλλικών(!!!) στην Μέση Εκπαίδευση είναι, και μέσα από σχέσεις διαπλοκής με συγκεκριμένη ομάδα πανεπιστημιακών κατάφερε να λάβει μεταπτυχιακό στην “διδασκαλία τής ιστορίας”!
Πώς μπορεί, όμως, ένας αδαής περί την ιστορία (με έλλειψη βασικών πανεπιστημιακών σπουδών στην Ιστορία) να γίνει “ειδικός” στην “διδασκαλία” τής ιστορίας, που αγνοεί;
Η εφημερίδα μας, προτείνει στους αναγνώστες, που έχουν δυνατότητα χρήσεως Ηλεκτρονικού Υπολογιστή, να επισκεφθούν την Ιστοσελίδα τού κ. Άγγελου Λιβαθινού ( www.kardamas.gr), όπου υπάρχουν καταχωρισμένα δεκάδες άρθρα διακεκριμένων ελλήνων, εναντίον αυτού τού αντεθνικού εξαμβλώματος τών νεοοθωμανών και νεοταξιτών “ιστορικών” τής ανεκδιήγητης και επιδοτούμενης από νεοταξικά κέντρα ομάδας Ρεπούση-Λιάκου.
Το ιστορικό εξάμβλωμα τής ομάδος Ρεπούση-Λιάκου, άν η κ. Γιαννάκου δεν το αποσείρει άμεσα, είναι βέβαιον, ότι θα το ακυρώσουν στην πράξη οι γονείς και οι δάσκαλοι.
Εμείς, απλώς επαναλαμβάνουμε: την ανεκδιήγητη ομάδα Ρεπούση-Λιάκου να τους χαίρεται η κ. Γιαννάκου. Και την κ. Γιαννάκου, ας την θυμηθούν οι έλληνες, όταν ζυγώσει η ώρα! -
Άγγελος Λιβαθινός, Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης
-------------------------
(*) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα:"Καρδαμάς" ( Φ.22- Ιανουάριος-Μάρτιος 2007, και Φ.23- Απρίλιος-Ιούνιος 2007)
==================================================================================
Η “ανακατασκευή” των σχολικών βιβλίων Ιστορίας
Ο ιμπρεσσιονισμός στη διδασκαλία
(από ομιλία σε εκδήλωση)
Τού Γιώργου Μαργαρίτη (*)
Στη συζήτηση που έχει μόλις ξεκινήσει για την ποιότητα και τη λειτουργικότητα των νέων σχολικών βιβλίων στη στοιχειώδη και στη μέση εκπαίδευση, τα βιβλία της ιστορίας βρέθηκαν στην πρώτη σειρά. Δεν είναι κάτι το καινούργιο αυτό. Καλώς ή κακώς μέσα από τα βιβλία της Ιστορίας - όπως και τα αντίστοιχα των Θρησκευτικών και λιγότερο μέσα από εκείνα της Λογοτεχνίας - θεωρείται ότι κρίνεται ο βαθμός προσήλωσης του εκπαιδευτικού συστήματος στις “παραδοσιακές” αξίες της Εκπαίδευσης, στα εθνικά δηλ. και θρησκευτικά “ιδεώδη”. Για να το πούμε πιο απλά, κάθε αλλαγή σε αυτά τα πεδία της εκπαιδευτικής διαδικασίας κινητοποιεί αυτονόητα τους “εγγυητές” των ιερών και των οσίων του έθνους οι οποίοι αυτοδιορίζονται κριτές και ελεγκτές των εξελίξεων, ανεξάρτητα συνήθως από τη γενική παιδεία τους, την επιστημονική τους ειδίκευση ή έστω, τη θεσμική τους αρμοδιότητα. Τυπικό παράδειγμα η κινητοποίηση που ανέλαβε γνωστή εφημερίδα της βόρειας Ελλάδας και γνωστοί πολιτευτές ενάντια στο νέο βιβλίο της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού.
Δύο πράγματα κρίνονται σ’ αυτή τη διαμάχη. Το πρώτο είναι η θέση του “ελληνοχριστιανικού” ιδεώδους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Καθώς βρισκόμαστε σε μία ευαίσθητη πολιτική και ιδεολογική συγκυρία όπου οι αξίες που αναδείχθηκαν στη μεταπολίτευση του 1974 και στήριξαν ως τώρα το δημοκρατικό πολίτευμα δείχνουν να ξεθωριάζουν και δέχονται επιθέσεις από πολλές πλευρές, οι για πολύ καιρό απαξιωμένες θεωρίες του “ελληνοχριστιανισμού” επιχειρούν - αρκετό καιρό τώρα - να επανεύρουν μερικές έστω από τις απωλεσθείσες θέσεις τους στο χώρο των πολιτικών ιδεών και ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης. Ο “εμπλουτισμός” του βιβλίου Ιστορίας (κατεύθυνσης) της Γ΄Λυκείου με έντονα χρωματισμένα με εθνικισμό κείμενα, αποτελεί το προφανέστερο ίσως παράδειγμα αυτού του “διαγκωνισμού” υπέρ της επανόδου της “παράδοσης” στα διδακτικά βιβλία.
Παρά τις ευσυνείδητες προσπάθειες πολλών νοσταλγών του μετεμφυλιακού κράτους “έκτακτης ανάγκης” η επάνοδος στο κλίμα των “παλιών καλών καιρών” φαίνεται μάλλον καταδικασμένη προσπάθεια. Η ελληνική κοινωνία του 2007 διαφέρει σε πάρα πολλά από την αντίστοιχη του 1960, όπως διαφέρει και ο σημερινός κόσμος από τον τότε ψυχροπολεμικό αντίστοιχο. Για το λόγο αυτό η επέλαση των “ελληνοχριστιανικών” πιέσεων στο εκπαιδευτικό τοπίο δεν μπορεί παρά να έχει παρά συγκυριακό χαρακτήρα - όσο κι αν αυτός παρουσιάζεται ενίοτε ως απειλητικός και επικίνδυνος. Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, εξάλλου, στο σύνολό τους σχεδόν αποστρέφονται την ταύτισή τους με αναχρονιστικά σχήματα αυτού του είδους με αποτέλεσμα η επίσημη πολιτική να μην έχει τέτοιου είδους γενικούς προσανατολισμούς. Νησίδες μόνο εξουσίας, που έχουν αναδειχθεί για ειδικούς λόγους - στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για παράδειγμα - φαίνεται να προωθούν τέτοιους στόχους χωρίς ιδιαίτερη δυναμική, παρά τις παρεμβάσεις της χριστοδούλειας Εκκλησίας.
Αντίθετα ένας δεύτερος παράγοντας υπόσχεται να έχει δυναμική και διάρκεια στο χώρο της διδασκαλίας της Ιστορίας και όχι μόνο. Πρόκειται για την εκσυγχρονιστική αντίληψη η οποία δεσπόζει στα νέα σχολικά βιβλία, κάνοντάς τα να διαφέρουν ως προς τη μορφή και ως προς το περιεχόμενο από τα αντίστοιχα της προηγούμενης γενιάς. Το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η απουσία ολοκληρωμένης αφήγησης των γεγονότων και η επένδυση, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο, σε μικρά κείμενα - περιγράμματα, σε πίνακες, σχεδιαγράμματα και, προπαντός, σε εικόνες με το σχετικό σχολιασμό. Η γνώση παρέχεται σε αυτά με “ημιτελή” τρόπο, αφήνοντας - όπως λέγεται - δυνατότητες αυτενέργειας στο μαθητή. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νέας σκηνοθετικής αντίληψης για τα σχολικά βιβλία είναι μάλλον το βιβλίο της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού, ενώ λιγότερο τολμηρά στην ίδια κατεύθυνση είναι τα βιβλία της Α΄ και της Β΄τάξης του Γυμνασίου.
Η “αυτενέργεια” του μαθητή στηρίζεται σε εξωτερικές πηγές παρά σε όσα λέει το ίδιο το βιβλίο. Στην ουσία ο μαθητής πρέπει να “κατασκευάσει” μόνος του την ιστορική του γνώση αναζητώντας, με ελάχιστη βοήθεια - αφού ουδείς δάσκαλος ελληνικού σχολείου έχει προετοιμαστεί για πλοηγός σε αναζητήσεις στο διαδίκτυο ή στις (ανύπαρκτες) βιβλιοθήκες των ελληνικών σχολείων. Φυσικά ο μαθητευόμενος αφήνεται με τον τρόπο αυτό έρμαιο στις απόψεις - ενίοτε γραφικές, ενίοτε επικίνδυνες, πόσες ιστοσελίδες ακροδεξιών οργανώσεων δεν έχουν εργολαβικά αναλάβει στο διαδίκτυο την τροποποίηση της “εθνικής” ιστορίας…- των πλέον αναρμόδιων για την ιστορική σύνθεση και τη διδασκαλία της. Στην ουσία το σχολείο και το διδακτικό βιβλίο περιορίζουν το ρόλο τους μέχρι τα όρια της αυτοκατάργησης.
Αυτή η διαδοχή εικόνων, πινάκων, ερωτημάτων, λημμάτων δείχνει να αποσκοπεί στη δημιουργία εντυπώσεων, κυρίως, παρά στην άρθρωση μιας συγκεκριμένης και ορθολογικά ταξινομημένης εκπαιδευτικής ύλης. Βρισκόμαστε ίσως μπροστά στον “ιμπρεσσιονιστικό τρόπο εκμάθησης”. Σ’ αυτόν η αφήγηση, η εξέλιξη των γεγονότων και των καταστάσεων απουσιάζουν σε τρόπο ώστε να εμποδίζεται κάθε συσχέτιση αιτίου και αποτελέσματος. Τα γεγονότα, δοσμένα αποσπασματικά και ενίοτε με χαρακτηριστικά κενά ανάμεσά τους, δίνονται αταξινόμητα ως προς τη σημασία τους - για το λόγο αυτό μπορεί να ξεχαστεί - ή να εκπέσει - ως και η γαλλική επανάσταση στο βιβλίο της Β΄ τάξης του Γυμνασίου. Η έλλειψη κριτηρίων και αναλογιών αιφνιδιάζει και οδηγεί συχνά στο συμπέρασμα ότι γίνεται ένα είδος επιλογής χωρίς σχέδιο και στόχους. Εξυπακούεται ότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η διδακτική διαδικασία δεν μπορεί παρά να υποφέρει αφάνταστα.
Η ακρίβεια των πραγματολογικών στοιχείων υποφέρει επίσης. Σ’ αυτόν τον τομέα, το νέο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού κατέχει, από απόσταση, τα σκήπτρα. Σύμφωνα με έναν από τους πίνακές του οι στρατιωτικές απώλειες της Ελλάδας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήσαν 78.000 (!) νεκροί. Στην πραγματικότητα, ο ελληνικός στρατός στον πόλεμο του ‘40-’41 και στη Μέση Ανατολή είχε λιγότερους από 15.000 νεκρούς. Φυσικά οι συγγραφείς του βιβλίου αγνοούν σχεδόν τα πάντα ως προς την τρέχουσα ιστοριογραφία και γι αυτό παραπέμπουν στο έργο του κ. Νταίηβις, ο οποίος ανήκει στην ομάδα των πλέον σκληρών αναθεωρητών της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και διακρίνεται για την εφεύρεση σχημάτων και γεγονότων που θα δικαιολογούν τις απόψεις του!
Σε τελευταία ανάλυση, τα νέα σχολικά βιβλία, άλλο λιγότερο άλλο περισσότερο, εξυπηρετούν ένα και μόνο σκοπό: την πλήρη απορρύθμιση της διδασκαλίας της Ιστορίας - και - υποψιάζομαι - όχι μόνο στο όνομα της καινοτομίας, της μεταρρύθμισης και του εκσυγχρονισμού. Σημεία και τάσεις των καιρών…-
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*) Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι Καθηγητής τής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης