Ένας νέος τρόπος αισθητικής θεώρησης είναι ο εξπρεσιονισμός. Σύμφωνα με το νέο αυτό κίνημα η μουσική δεν θεωρείται ως αυτόνομη φόρμα αλλά υπάρχει ανάγκη να συνοδεύεται από ένα δεύτερο κείμενο. Το σύνολο για το οποίο προορίζεται είναι η ορχήστρα. Γενικότερα ο χαρακτήρας αυτής της μουσικής είναι αινιγματικός ενώ είναι παράλληλα μια οικουμενική και ταυτόχρονα διαχρονική μορφή έκφρασης και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι από τη φύση της επαναστατική και προκλητική.
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του είδους είναι οι: Arnold Schoenberg (Pierrot Lunaire), Alban Berg και Anton Webern. Επίσης θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε εξπρεσιονιστικά έργα συνθετών της προηγούμενης γενιάς όπως του Richard Strauss, Gustav Mahler, Igor Stravinsky, Bela Bartók, και Charles Ives.
Ακρόαμα: Alban Berg, Σονάτα για πιάνο σε μία κίνηση