Μήνας: Ιανουάριος 2018

Το σχολείο δεν είναι ελκυστικό, απωθεί και ως εκ τούτου καταπιέζει,  δεν εκπληρώνει τους στόχους για τους οποίους ιδρύθηκε. Δεν δίνει ούτε γενικές, αλλά ούτε και ειδικές γνώσεις, δεν μορφώνει, δεν μαθαίνει τους μαθητές πώς να μαθαίνουν, δεν δίνει επαγγελματικά εφόδια.

• Ο μαθητής δεν είναι πια υποχείριο του δάσκαλου ή του γονιού.
• Ο μαθητής ζει μέσα στην κοινωνία της πληροφορίας.
• Ο μαθητής κουράζεται να είναι επί 7 ώρες την ημέρα παθητικός δέκτης και είτε αδιαφορεί, είτε επαναστατεί.
• Το σχολείο διαφθείρει το μαθητή με βαθμούς που δεν αντιστοιχούν σε τίποτα.
• Ο μαθητής ξέρει ότι διαφέρει από τον διπλανό του και απαιτεί ενδόμυχα ένα προσωπικό ενδιαφέρον για την περίπτωσή του.
• Το σχολείο έχει πάρει διαζύγιο από την αισθητική.
• Ο Διάλογος για την Παιδεία απαιτεί αλήθεια.

         Σύγχρονο σχολείο στην εποχή της κρίσης μπορεί άραγε να υπάρξει; Αυτό το ερώτημα έβαλα στον εαυτό μου όταν ξεκίνησα να συνθέτω αυτό το κείμενο. Σίγουρα δεν μπορεί κανένας να δώσει την ιδανική λύση και γενικά κάθε φιλόδοξο σχέδιο τα τελευταία χρόνια δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Αν σκεφτεί κανείς ότι έχουμε ζήσει πολλές μεταρρυθμίσεις στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο, αλλά ένα αληθινό και σύγχρονο σχολείο δεν έχουμε μέχρι σήμερα. Όλες κραυγαλέα αποτυχημένες και αυτό είναι ομολογία όλων όσων εμπλέκονται στο εκπαιδευτικό σύστημα, ακόμα και των ίδιων των μεταρρυθμιστών.  Όλες προσπάθησαν ν’ αλλάξουν το οργανόγραμμα των σχολείων, τα αναλυτικά προγράμματα, τα σχολικά βιβλία, τις εξετάσεις κλπ. Καμιά τους δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει Διαβάστε περισσότερα “Το σύγχρονο σχολείο στην εποχή της κρίσης”