Νοέ 232012
 
wp_flash_img_show will display here (config: pteleos)
 
(Φωτογραφίες της περιοχής Πτελεού)

Πτελεός:

“…Οι δ΄ έχον??ιδέ Πτελεόν λεχεποίην, των αυ Πρωτεσίλαος αρήϊος, ηγεμόνευε ζωός εών. τότε δ΄ ήδη έχεν κάτα γαία μέλαινα?τόν δ΄ έκτανε Δάρδανος ανήρ νηός αποθρώσκοντα πολύ πρώτιστον Αχαιών?τώ δ΄ άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νηες έποντο.”

(Ομήρου Ιλιάδα Β΄   695??..710)

“…Και εκείνων όσοι κατοικούσαν?και στον Πτελεό με τα παχειά λειβάδια, αρχηγός των ήταν όσο ζούσε ο ανδρειωμένος Πρωτεσίλαος τώρα όμως τον έχει η μαύρη γη στην αγκαλιά της??τον εφόνευσε ένας Δάρδανος τη στιγμή που εξορμούσε από το πλοίο του, πρώτος από όλους τους Αχαιούς??εξεστράτευσε (στην Τροία) με σαράντα μαύρα πλοία.”

 
Στη νότια πλευρά του Παγασητικού κόλπου βρίσκεται ο Πτελεός. Οι οικισμοί  της Αγίας Μαρίνας και της Λεύκης, συνδυάζουν αρμονικά τη γοητεία της  παρθένας φύσης με τις σύγχρονες ανέσεις και οι πανέμορφες παραλίες στη  Λιχούρα, στην Παχιάμμο, τη Δράκα, τη Μαρούνα, την Κοτσικιά, τη  Μπρινιώτισσα, τη Ροδιά, το Κοντοβόλι, την Παναγιά, το Λουτρό την παρθένα  αμμουδιά με τα γαλαζοπράσινα νερά. Το Πηγάδι με το γραφικό λιμανάκι, τα ψαροκάικα και τις γραφικές  ταβερνούλες, είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες σε συνδυασμό με τα  ιστορικά στοιχεία της περιοχής, όπως είναι οι τάφοι της Λιχούρας και το  παλιό ενετικό κάστρο του Λουτρού. Χτισμένο σ΄ ένα κολπίσκο, στην έξοδο του Παγασητικού κόλπου βρίσκεται το  Αχίλλειο. Γραφικό ψαροχώρι, με κρυστάλλινα νερά και άφθονο ψάρι. Στην  Κοινότητα Αχιλλείου ανήκει ο οικισμός Αγίου Δημητρίου και το νησάκι  Αργυρόνησο. Καθαρά ενοικιαζόμενα δωμάτια, παραλιακές ταβέρνες, δίνουν  στον επισκέπτη τη δυνατότητα για άνετες διακοπές.
περισσότερα>> εδώ

Ιστορία:

 

Η Πτελεός ήταν μία αρχαία αχαϊκή πόλη της ανατολικής Θεσσαλίας, ανάμεσα στην Πύρασο και στην Αντρώνα. Το όνομά της προέρχεται από το δέντρο πτελέα, στη δημοτική φτελιά. Η Πτελεός είχε και λιμάνι, πράγμα που την τοποθετεί ασφαλώς πλησιέστερα στη θάλασσα από ό,τι το σημερινό ομώνυμο χωριό.

Η Πτελεός απέστειλε στρατό στον Τρωικό Πόλεμο και για τον λόγο αυτό αναφέρεται στη ραψωδία Β της Ιλιάδας, στον λεγόμενο «Νεών κατάλογο» (Β 697), όπου και χαρακτηρίζεται ως «χλοώδης». Η πόλη αναφέρεται και από τον γεωγράφο Στράβωνα (9, 5, 8).

Η Πτελεός είχε γνωρίσει (τουλάχιστον σε κάποια περίοδο της ιστορίας της) κάποια οικονομική ή δημογραφική ακμή, καθώς είχε ιδρύσει μία μικρή αποικία στην Ήλιδα, στη δυτική Πελοπόννησο, επίσης αναφερόμενη στον «Νεών κατάλογο» (Β 594) με το ίδιο όνομα: η Πτελεός. Αυτός ο οικισμός επίσης μνημονεύεται από τον Στράβωνα (8, 3, 25), αλλά στο ουδέτερο: το Πτελεόν. Στα χρόνια του Στράβωνα το Πτελεόν είχε ήδη ερημωθεί.

Ο Πρωτεσίλαος μνημονεύεται ως ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης και ως τέτοιος έλαβε μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας με 40 πλοία επικεφαλής των Θεσσαλών των πόλεων Φυλάκης και Πυράσου. Υπήρξε ο πρώτος που σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο από την πλευρά των πολιορκητών. Λέγεται μάλιστα ότι είχε δοθεί χρησμός ότι ο πρώτος που θα έβγαινε από τα πλοία κατά την άφιξη του στόλου στην Τροία θα σκοτωνόταν και ο Πρωτεσίλαος δέχθηκε να βγει αυτός πρώτος γνωρίζοντας τον συγκεκριμένο χρησμό. Μάλιστα κατά τη μεταγενέστερη παράδοση το αρχικό του όνομα ήταν Ιόλαος και για την «ακραία» του αυτή προθυμία μετονομάσθηκε σε «Πρωτεσίλαο». Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, είχε συμμετάσχει και στην πρώτη εκστρατεία των Ελλήνων, στη Μυσία. Πριν από την αναχώρησή του από την Ελλάδα, ο Πρωτεσίλαος είχε πάρει ως σύζυγό του τη Λαοδάμεια (στα «Κύπρια έπη» ως σύζυγός του μνημονεύεται η Πολυδώρα, κόρη του Μελεάγρου). Οι θεοί λυπήθηκαν τη Λαοδάμεια για τη χηρεία της και τον έφεραν πίσω από τον `Αδη για να τον δει. Εκείνη χάρηκε πάρα πολύ, νομίζοντας ότι ο Πρωτεσίλαος είχε επιστρέψει από την Τροία, αλλά όταν οι θεοί τον πήγαν πάλι στον Κάτω Κόσμο, ήταν απαρηγόρητη. Παράγγειλε και της έφτιαξαν ένα μπρούτζινο άγαλμά του, και αφοσιώθηκε σε αυτό. Ο πατέρας της ανησύχησε με τη συμπεριφορά της και διέταξε την καταστροφή του αγάλματος, αλλά τότε η Λαοδάμεια έπεσε στη φωτιά και κάηκε μαζί με το άγαλμα. Ο Πρωτεσίλαος αναφέρεται σε δύο ραψωδίες της Ιλιάδας (Β 698 κ.ε., και Ν 681).

περισσότερα>>> εδώ.

πηγή: Βικιπαίδεια

        [vsw id=”q5N5X8kuPPs” source=”youtube” width=”320″ height=”240″ autoplay=”no”]