Ηλία, Δημήτρη, Μαρία, Γεωργία, Μπάμπη, Αναστασία...

Ανάσταση και Χριστούγεννα – ποια από τις δύο είναι η πιο μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης;

 Ο Θεός, αγαθός κατά φύσιν, δημιούργησε τον άνθρωπο για να γνωρίσει την αγαθότητά Του και να μετάσχει στη δόξα Του και στην υπέροχη αγαπητική κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.  Τον δημιούργησε "κατ' εικόνα" και "καθ' ομοίωσίν" Του.  Έτσι δόθηκε στον άνθρωπο το "ορώμενον", δηλαδή ό,τι βλέπουμε εξωτερικά, με όλα τα χαρακτηριστικά του και επιπρόσθετα η αθάνατη και νοερή ψυχή.

          Στη συνέχεια ο Θεός χειροτόνησε τον άνθρωπο κύριο της Δημιουργίας και του χάρισε τη δυνατότητα της συνεχούς προόδου.  Η επιλογή του καλού και η συνεχή πορεία σε αυτό εναπόκειτο στη θέληση του ανθρώπου.

          Αυτήν την πορεία του ανθρώπου διέκοψε ο φθονερός διάβολος που χρησιμοποίησε δόλο και απάτη, έτσι ώστε να οδηγήσει τους πρωτόπλαστους στην παρακοή και στην απομάκρυνση από το Θεό.

          Τα συμπτώματα της απομάκρυνσης αυτής στην ανθρώπινη φύση που εμφανίστηκαν αρχικά στους πρωτόπλαστους και στη συνέχεια σ' όλο το ανθρώπινο γένος, δηλαδή η φθορά και ο θάνατος, εκφράζονται με την ροπή του ανθρώπου προς την αμαρτία που εισήλθε από τότε στην ανθρώπινη φύση.

          Ο Δημιουργός Θεός, όμως, γνώριζε προαιώνια και τον τρόπο θεραπείας της ασθενούσας ανθρώπινης φύσης, δηλαδή την επαναφορά της στο "είναι" και την κλήση της (κάλεσμα) στο "ευ είναι".  Το σχέδιο αυτό του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου ονομάζεται "σχέδιο της Θείας Οικονομίας" και προϋπέθετε δύο στοιχεία: α) Το Σωτήρα που δεν μπορούσε να είναι άλλος από το Χριστό, το Μονογενή δηλαδή Υιό και Λόγο του Θεού Πατέρα και β) την "υπουργό της Θείας Οικονομίας", το σκεύος το αμίαντο που θα προερχόταν από το ανθρώπινο γένος ως δηλωτικό της κατάφασης του ανθρώπου στην φιλανθρωπία του Θεού.  Αυτή δεν ήταν άλλη από την Παρθένο Μαρία, τη Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από την οποία ο Θεός Λόγος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση.

          Ο Υιός του Θεού ενσαρκώθηκε, λοιπόν, για να υιοθετήσει και να σώσει το ανθρώπινο γένος.  Έγινε όπως όλοι εμείς, δηλαδή τέλειος άνθρωπος, για να απαλλάξει το γήινο σώμα μας από τη φθορά που είχε εισχωρήσει σ' αυτό. Η ανθρώπινη φύση, λοιπόν, υπερνικά τη δύναμη του θανάτου και της φθοράς επειδή έγινε φύση του Υιού του Θεού που την προσέλαβε και την ένωσε με τη Θεία Του φύση που ζωοποιεί τα πάντα. 

Με τον τρόπο αυτό ο Χριστός δίνει και πάλι στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιλέξει τη σταθερή πορεία προς τον αγιασμό, τη λύτρωση από το θάνατο και τη φθορά, αλλά και την ανακαίνιση στην αφθαρσία και τη ζωή.  Μια δυνατότητα που είχε χάσει ο άνθρωπος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, δηλαδή μετά την απομάκρυνση του Αδάμ και της Εύας από το Θεό.

Η ενανθρώπιση, λοιπόν, του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού υπήρξε η αρχή του τέλους του σχεδίου της Θείας Οικονομίας για τη Σωτηρία του ανθρώπου.  Τα Χριστούγεννα για το λόγο αυτό έχουν μεγάλη λαμπρότητα και πανηγυρίζονται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στη Χριστιανική Εκκλησία! 

Αλλά, «ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών...» και έτσι τα Χριστούγεννα αποτελούν τη δεύτερη σημαντικότερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, καθώς η πρώτη και πιο σημαντική γιορτή των Χριστιανών δεν είναι άλλη από την Ανάσταση του Χριστού.   

Κι αυτό γιατί η βεβαιότητα της Ανάστασης του Χριστού είναι που δίνει νόημα στο γεγονός της γέννησής Του.  Από τη στιγμή που ο Υιός του Θεού προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, είναι βέβαιο ότι θα γνωρίσει το θάνατο.  Αλλά ακριβώς επειδή έχει και τη Θεία φύση είναι εξίσου βέβαιο ότι θ' αναστηθεί, επειδή φυσικά δεν είναι δυνατόν ο θάνατος να κρατήσει στα σπλάχνα του την ίδια την Πηγή της ζωής, το Θεό.  Έτσι η ανθρώπινη φύση γεύεται μαζί με τη Θεία φύση του Χριστού την Ανάσταση εκ νεκρών και ενώνεται με το Θεό για πάντα πια. 

Αυτή η ιδιαίτερη σχέση της Γέννησης και της Ανάστασης του Χριστού και η συνεπακόλουθη βεβαιότητα ήδη από τα Χριστούγεννα για την Ανάσταση του Κυρίου μας είναι που συνδέει με τέτοιο τρόπο αυτά τα δύο γεγονότα της ζωής του Χριστού, αυτές τις δύο μέγιστες εορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, ώστε να μην μπορούμε εύκολα φυσικά να αποφασίσουμε ποιο από τα δύο είναι το πιο χαρμόσυνο και το πιο σημαντικό!  Και αν το τολμήσαμε παραπάνω, εννοείται φυσικά ότι αυτό έγινε σε ένα καθαρά θεωρητικό επίπεδο, αφού στην πράξη δεν μπορεί να υπάρξει Ανάσταση χωρίς Χριστούγεννα και χωρίς την Ανάσταση τα Χριστούγεννα δεν θα είχαν την ίδια σημασία!

Το φετινό Πάσχα, λοιπόν, έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μας, ας συμμετέχουμε στην Ανάσταση του Κυρίου μας μένοντας ως το τέλος στην Αναστάσιμη γιορτή και κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα Του που έχυσε στο Σταυρό για χάρη μας, για τη δική μας σωτηρία, για τη δική μας Ανάσταση!

Γιάννης Μαμαλιόγκας