ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΔΟΣ ΑΒΑΝΤΟΣ
«Το τέλος των ψευδαισθήσεών μας?.»
Κελεσίδης Γεώργιος*
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ανέδειξαν τη βαθιά κρίση του πολιτικού πολιτισμού, των πολιτικών αρχών και αξιών της πόλης μας και απέδειξαν πως το ?φαίνεσθαι? δεν ταυτίζεται με το ?είναι?, πως ο στολισμός της νύχτας δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα της σκληρής καθημερινότητας των οικισμών της. Μετά τη νεροποντή, το ξημέρωμα απογύμνωσε τις ψευδαισθήσεις μας για μια «Πόλη των Χριστουγέννων» και εικόνες που προκαλούν θλίψη και οργή επανέφεραν στο προσκήνιο την υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης μιας κοινωνικής ομάδας, των Ρομά/Τσιγγάνων/Αθιγγάνων[i] της Οδού Άβαντος.
Τα γεγονότα πιστοποίησαν το έλλειμμα πολιτικού πολιτισμού, γιατί πολιτικός πολιτισμός σημαίνει προτεραιότητα στην αξία του ανθρώπου που είναι και το υποκείμενο της πολιτικής. Σημαίνει πολιτικό όραμα και δράσεις-παρεμβάσεις για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, την προστασία των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και κυρίως των ομάδων που βρίσκονται «εκτός των τειχών». Σημαίνει πολιτικές που αποστρέφονται τα «υψωμένα τείχη», που εναντιώνονται στις διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν την πόλη σε δύο πραγματικότητες, σε μια κοινωνία της ασφάλειας και των ευκαιριών και σε μια κοινωνία της ανασφάλειας και του περιθωρίου των «Αθλίων της Πόλης».
Στην Οδό Άβαντος η πλειονότητα των κατοίκων είναι Ρομά/Τσιγγάνοι/Αθίγγανοι, είναι «ισότιμοι» συμπολίτες μας και θεωρούνται σημαντικός παράγοντας στον εκλογικό αγώνα των παρατάξεων-κινήσεων για τη διεκδίκηση του Δήμου, αλλά μέχρι εκεί. Όλα τελειώνουν με τις εκλογές. Μετά τις εκλογές καθίστανται ανύπαρκτοι, αόρατοι και ζουν αποκλεισμένοι στην αθέατη πλευρά της πόλης μας σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, ανέχειας και εξαθλίωσης. Βιώνουν τον πολιτικό πολιτισμό μιας πόλης που περιθωριοποιεί, θάβει και ξεχνά όσους έχει απορρίψει και αποβάλλει τα «απορρίμματα» της.
Οι παρεμβάσεις και τα διάφορα προγράμματα που υλοποιήθηκαν μέχρι σήμερα δεν οδήγησαν ούτε σε ενσωμάτωση, ούτε σε προσαρμογή και αρμονική συνύπαρξη, αλλά στην περιθωριοποίηση τους. Η απόρριψη παραμένει η κυρίαρχη στάση της ευρύτερης κοινωνίας. Αντιμετωπίζονται με σκληρότητα και ζουν σε ατμόσφαιρα μόνιμης ανασφάλειας. Η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται από τη φαντασία, ενώ η προκατάληψη και τα στερεότυπα συνεχίζουν να εμπνέουν και στη συνέχεια να δικαιολογούν στάσεις και συμπεριφορές.
Οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι απαράδεκτες. Ζουν ομαδικά στα όρια της πόλης και σε φτωχές και άθλιες συνθήκες. Οι δυνατότητες απόκτησης «αυθαίρετης» κατοικίας (λόγω έλλειψης χώρου) ολοένα και λιγοστεύουν και αντιμετωπίζουν προβλήματα στέγης σ? ένα εξαθλιωμένο οικισμό στον οποίο παράλληλα με τα προβλήματα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, αποχέτευσης αυξάνονται καθημερινά και τα προβλήματα υγιεινής (παιδιά να ζουν μαζί με ποντίκια). Και οι τυχεροί ζουν στα σπίτια με τις λαμαρίνες, στα σπίτια του τίποτε, στα σπίτια που στεγάζουν φτώχεια, ανεργία και αθλιότητα και αντιμετωπίζουν δυσκολίες σ? ό,τι αφορά την απασχόληση, την εκπαίδευση και την πρόσβαση στις υπηρεσίες.
Ο τρόπος ανάπτυξης της πόλης και η ανυπαρξία περιβαλλοντικών παρεμβάσεων στην περιοχή και τον οικισμό, υποχρέωσε τμήματα δημοτών αυτής της πόλης να ζουν σε άθλιες συνθήκες και στην απομόνωση, γεγονός που νομοτελειακά οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό και στη δημιουργία γκέτο.
Σήμερα που η απόσταση από την «Πόλη του Φωτός» (Γαλλία), ως την «Πόλη των Χριστουγέννων» είναι πολύ μικρή, όταν θα ?ρθει η στιγμή που οι σκοτεινές πλευρές της πόλης και οι αόρατοι θα βγουν στην πλατεία και το γεγονός στα τηλεοπτικά παράθυρα, η πόλη και οι πολίτες δήθεν θα απορήσουν και θα νοιώσουν ντροπή. Όπως και πρόσφατα. Αλλά ξέρουμε, όλοι ξέρουμε πώς είναι οι συνθήκες εκεί, στην άκρη και εντός της πόλης? Το ξέρουμε χρόνια τώρα και πάντα θεωρούμε πως κάτι θα γίνει και αυτή η σκοτεινή πλευρά θα χαθεί από τη μνήμη μας. Όμως ο οικισμός της «οδού Άβαντος» είναι εκεί για να θυμίζει και τη δική μας «απάθεια» και έμμεση συνενοχή. Είναι μια ενοχλητική εικόνα στη μνήμη μας, είναι η πραγματικότητα που θέλουμε να ξεχάσουμε, που δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ό,τι υπάρχει, όμως πάντα είναι εκεί.
Η νεροποντή απογύμνωσε την πολιτική-κοινωνική αισθητική μας και απέδειξε περίτρανα πως τα φολκλόρ και οι μαγικές εικόνες των χρωμάτων είναι πολιτιστικά υποκατάστατα και υποκουλτούρα και έφερε με πολύ βίαιο τρόπο στο προσκήνιο και το έλλειμμα του πολιτικού πολιτισμού και αισθητικής μας.
Στην παρούσα συγκυρία, (προ των δημοτικών εκλογών), ευτυχώς, υπάρχει ακόμη η ελπίδα πως μπορεί να υπάρξουν συζητήσεις ουσίας για την ανάδειξη πολιτικών επίλυσης του μεγάλου ζητήματος: «Οδός Άβαντος το τέλος των ψευδαισθήσεών μας?.». Οι δημοτικές παρατάξεις και κινήσεις έχουν καιρό για να κατανοήσουν πως δεν τους λείπουν συνεργάτες-ψηφοσυλέκτες των ψήφων των «Αθλίων της Πόλης», αλλά πως έχουν έλλειμμα πολιτικής και οράματος για μια πόλη κοινωνικής συνοχής, για μια πόλη ανοιχτή, χωρίς τείχη, γκέτο και δίχως διαχωρισμούς.
Για να οικοδομηθεί μια πόλη ανοιχτή, προτεραιότητα δεν είναι μόνο το να βελτιώσουμε τις συνθήκες στον οικισμό, ή να χτίσουμε κάπου αλλού σπίτια, αλλά και το να χτίσουμε ένα όνειρο, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική για το μέλλον των ανθρώπων που ζουν στον οικισμό, πρώτα-πρώτα στα εκατοντάδες παιδιά που σήμερα φοιτούν στα σχολεία μαζί με τα παιδιά μας. Να πιστέψουν και να πιστέψουμε και εμείς σ' ένα όνειρο που θα εμπνέει και θα εμπνέεται από το όραμα μιας ανοιχτής πόλης, πόλης, που νοιάζεται ισότιμα για όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα για όλους αυτούς που ανήκουν στις ευαίσθητες και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες. Ο οικισμός των Ρομά/Τσιγγάνων/Αθιγγάνων είναι η ντροπή της πόλης μας. Είναι δικιά μας ντροπή..
Η πραγματικότητα προσβάλλει και δεν τιμά την πόλη και τους δημότες της και για το λόγο αυτό καταδικάζουν τους εμπόρους των προσδοκιών τους, τους ψηφοσυλέκτες, αποστρέφονται αυτούς που πολιτεύονται δίχως όραμα, τη γκρίζα πραγματικότητα, τη μιζέρια και την παρακμή, τα πολιτιστικά υποκατάστατα και την υποκουλτούρα και αυτό οι δημοτικές παρατάξεις-κινήσεις και οι εκπρόσωποι τους ας το αντιληφθούν όσο είναι ακόμη καιρός.
Οι πολίτες καταδικάζουν τον πολιτικό πολιτισμό των δημοσίων σχέσεων και της ψηφοθηρίας, αποστρέφονται την πολιτική αισθητική και πρακτική της διαχείρισης και αξιώνουν πολιτική στο Δήμο που να μπορεί μας ξεπλύνει από «το όνειδος» και να μας απαλλάξει από «το άγος» ενός εξαθλιωμένου οικισμού γκέτο, των διακρίσεων, της απομόνωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού και να εξαλείψει το αίσχος της οδού Άβαντος με τη ριζική οικιστική αναβάθμιση αυτής της συνοικίας της Αλεξανδρούπολης.
*Ο Κελεσίδης Γιώργος είναι Προϊστάμενος Επιστημονικής-Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης-Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.
[i] Οι πρώτες ομάδες Ρομά/Τσιγγάνων έφθασαν στην Ευρώπη από την Ανατολή το 14ο και 15ο αιώνα και αποδίδονται διάφορες ονομασίες, σχετικές με την υποτιθέμενη προέλευσή τους. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, αναφέρεται ως μια αίρεση (sect) από τη Μικρά Ασία, τα μέλη της οποίας είχαν φήμη μάντηδων και μάγων, ήταν για αιώνες γνωστή με την ονομασία «Αθίγγανοι» (άθικτοι, ανέγγικτοι). Σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουγγαρία «Tsigan», «Cigain» και αργότερα «Tsiganes» στη Γαλλία, «Zigeuner» στη Γερμανία, «Zingari» στην Ιταλία, «Ciganos» στην Πορτογαλία, κτλ.) και σ? άλλες Ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται η επωνυμία (Αιγύπτιοι) ένας ακόμη όρος που καθιερώθηκε με διάφορες παραλλαγές, όπως «Gypsies» στα Αγγλικά και «Gitanos» στα Ισπανικά.
Ο όρος (Τσιγγάνοι) δεν θεωρείται γενικά υποτιμητικός, αν και εμπεριέχει κάποιες αρνητικές αποχρώσεις, όπως, για παράδειγμα, στη Γερμανία, λόγω του στίγματος που έφεραν οι αποκαλούμενοι «Zigeuner» κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής περιόδου. Παρ? όλα αυτά, από τη στιγμή που οι κοινότητες στις οποίες αναφέρονται οι ονομασίες αυτές δεν διαθέτουν ένα συλλογικό όρο για να αυτοαποκαλούνται ενώ χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς σε πολιτικό πλαίσιο (πχ. «Tsiganes» στα γαλλικά, «Gypsies» στα Αγγλικά κτλ.), αποτελούν αποδεκτές επιλογές, ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη.
Όσο για την ονομασία «Ρομ ή Ρομά,» αν και δεν καλύπτει όλες τις ενδιαφερόμενες ομάδες, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στον πολιτικό χώρο και έχει το πλεονέκτημα της σαφούς αποστασιοποίησης από όρους που έχουν επιβληθεί εξωγενώς. Επιπλέον, πέραν του ότι έτσι αυτοπροσδιορίζεται ένας σημαντικός αριθμός των ομάδων αυτών, η ονομασία αυτή ανταποκρίνεται καλύτερα στην κοινωνικοπολιτιστική πραγματικότητα και την πολιτική βούληση των ομάδων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες αποτελούν το 70% του πληθυσμού που αποκαλούνται στην Ευρώπη Τσιγγάνοι. Πηγή: Έκθεση με τίτλο Ρομά/Τσιγγάνοι: Μια Ευρωπαϊκή Μειονότητα, JEAN-PIERRE LIEGEOIS και NICOLAE GHEORGHE.
ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ
Μικρό λεξικό του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία: άλλο ρητορικό περιτύλιγμα για πολιτικές που προτάθηκαν και πολεμήθηκαν ως ?νεοφιλελεύθερες?
Γιάννης Κατσαρός (Σχολικός Σύμβουλος)
Ο κ. Λιάκος σε άρθρο του για τις ?Αφετηριακές θέσεις για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την Παιδεία (Λιάκος, 23/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41596/afetiriakes-theseis-gia-ton-ethniko-kai-...) αποτιμά τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προηγήθηκαν μιλώντας για ?πολιτικές που αποχύμωσαν την εκπαίδευση από την παιδεία και δυσφήμισαν τον όρο και την έννοια μεταρρύθμιση?. Και διερωτάται; ?Πώς θα ξαναδώσουμε στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις το βάρος που είχαν στην ιστορία μας; Πώς θα ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με τις προσπάθειες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, του Δελμούζου, του Γληνού και της Ρόζας Ιμβριώτη, του Κακριδή, του Παπανούτσου και του Δημαρά, με τα ιδεώδη της δημοκρατικής μας Μεταπολίτευσης;?
Ο αείμνηστος Α. Δημαράς το απάντησε σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε το 2010 σε ένα ένθετο αφιέρωμα της εφημερίδας «Τα Νέα» στη μεταρρύθμιση του ?Νέου Σχολείου? με τίτλο «Επιτέλους» γράφοντας: «Σήμερα που στην κοινωνία μας η μόνη συμφωνία για τα εκπαιδευτικά θέματα είναι στη δυσφορία, και που περισσεύουν οι επιπόλαιες, ατομικές, αστόχαστες τοποθετήσεις, η πρόταση για το σύγχρονο «Νέο Σχολείο» εμφανίζεται ορθολογικά συγκροτημένη. Και έχει φανερή συνάφεια με το προγονικό του στον σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Όπως τότε, έτσι και τώρα, το σχολείο, απευθύνεται χωρίς περιορισμούς σε όλους, και πέρα από τα εφόδια για τον επαγγελματικό βίο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός πολίτη υπερήφανου για τον κόσμο στον οποίο ζει, με επίγνωση των προβλημάτων της κοινωνίας στην οποία ανήκει, και με διάθεση να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους. Η κρίση που περνάει η Χώρα χρειάζεται να αποτελέσει αφορμή και για να ξεκινήσει από το σχολείο μια εθνική ανάταση. Η πρόταση διατυπώθηκε. Τελικά, πάντως, επειδή σχολείο (νέο ή παλιό) δεν υπάρχει χωρίς δασκάλους, όλα κρίνονται από την έκταση και την ένταση της δικής τους συμμετοχής στην προσπάθεια.»
Για Συνέχεια - Ολόκληρο το Κείμενο.
* Ο Γιάννης Κατσαρός είναι σχολικός σύμβουλος, δρ Διοίκησης στην Εκπαίδευση
ΠΛΟΗΓΟΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Η ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ
Η κ. Διαμαντοπούλου απέστειλε επιστολή προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, με την οποία εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν αποδέχεται την πρόσκληση.
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων
Έλαβα την πρόσκληση σας για συμμετοχή μου στην συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής στις 18 Φεβρουαρίου 2016 που έχει ως αντικείμενο ?να διατυπωθούν τα προβλήματα και να διαμορφωθούν λύσεις?.
Εκτιμώ ιδιαίτερα τον ρόλο της Επιτροπής και θεωρώ ύψιστης σημασίας την ενεργή συμμετοχή των Βουλευτών, στην «επεξεργασία και εξέταση σχεδίων νόμων» που αποτελεί, άλλωστε, και τον βασικό σκοπό λειτουργίας της.
Γι΄αυτό και κατά την 28μηνη περίοδο που είχα την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, η συγκεκριμένη Επιτροπή συνεδρίασε δεκάδες φορές, στις περισσότερες εκ των οποίων συμμετείχα προσωπικά. Υπογραμμίζω δε, ότι σε όλα τα πολυνομοσχέδια που έφερα τότε προς ψήφιση στην ολομέλεια, υπήρξε καθοριστική η συμβολή στην τελική διαμόρφωση και ψήφισή τους, των βουλευτών της Επιτροπής - όλων των κομμάτων - και ιδιαίτερα όσων συμμετείχαν και στα άλλα διακομματικά όργανα και σε συναντήσεις διαλόγου που τότε ενεργοποιήσαμε στον διάλογο για την μεταρρύθμιση.
Η σημερινή Κυβέρνηση, ενώ εξαγγέλλει «εθνικό διάλογο», προωθεί συνεχώς καίριες ανατροπές του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου. Οι περισσότερες από τις ανατροπές αυτές πραγματοποιούνται με την ευθέως αντισυνταγματική διαδικασία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και με τον τρόπο αυτό η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και όλοι οι Βουλευτές στερούνται της δυνατότητας ακόμη και να εκφέρουν τις απόψεις τους.
Αλήθεια, ποια «εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη» επιβάλλει αυτή την επιλογή; Αντιλαμβάνεσθε ότι με τέτοιες προϋποθέσεις δεν είναι δυνατό να υπάρξει διάλογος, παρά μόνο ως πρόσχημα.
Κατά συνέπεια περιορίζομαι στα παρακάτω:
1. Τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι γνωστά. Τα γνωρίζουμε και τα συζητούμε όλοι, βιώνοντας τα ως γονείς, μαθητές, φοιτητές, ως εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας. Ίσως μας διαφεύγουν όταν, πολιτευόμενοι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πολιτικό κόστος, τις αντικρουόμενες βλέψεις επιμέρους κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων, τα κάθε είδους μικροσυμφέροντα ή ακόμη και τις ιδεοληψίες που μας κρατούν προσκολλημένους σε άλλες εποχές και άλλες συνθήκες.
2. Μια μεταρρύθμιση δεν μπορεί να έχει ως ορίζοντα τις εκάστοτε «παρούσες συνθήκες». Αντίθετα, πρέπει να έχει προοπτική δεκαετιών, σαφή και καθαρό στόχο και επομένως να βασίζεται στην μακρόχρονη εθνική και διεθνή εμπειρία και γνώση ανάλογων προσπαθειών, να αξιολογεί εφαρμοσμένες πρακτικές, να απαντά επί του συγκεκριμένου, να ανατρέπει παθογένειες και να δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον.
3. Οι προσωπικές μου θέσεις, είναι γνωστό ότι δεν βρίσκονται, πλέον, σε επίπεδο προβληματισμού και αναζητήσεων . Οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις μου μαζί με σημαντικούς συνεργάτες πολιτικούς, εκπαιδευτικούς και τεχνοκράτες προηγήθηκαν και συχνά ανακαθορίστηκαν μετά από εξαντλητικό διάλογο. Στο επίκεντρο είχαν πάντα τα παιδιά μας και τι καλύτερο μπορούσε να προσφέρει ένα αναβαθμισμένο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και ό,τι αυτό εμπεριέχει, στις νέες γενιές και την προοπτική της Χώρας. Έτσι, κατέληξαν σε ολοκληρωμένες θέσεις οι οποίες αποτυπώθηκαν στη συνέχεια σε πέντε νόμους και τρία νομοσχέδια που όλα είχαν περάσει από την βάσανο διακομματικών συνεργασιών και μεγάλων συναινέσεων και αποτελούσαν ένα ενιαίο και αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο. Αν αυτό το νομοθετικό έργο είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή ?όπως συμβαίνει στις ευνομούμενες δημοκρατίες- πιστεύω ακράδαντα ότι σήμερα (5 χρόνια μετά) θα είχε συνεισφέρει τα μέγιστα στην αναβάθμιση του Εκπαιδευτικού μας Συστήματος και, βέβαια, θα μπορούσε να αποτελεί αντικείμενο συνεχών διορθώσεων , βελτιώσεων αλλά και μιας πάντα αναγκαίας αναμόρφωσης, βασισμένης στα αποτελέσματα που παρήγαγε και όχι στις ιδεοληπτικές προσεγγίσεις οποιασδήποτε πλευράς.
4. Όλη η τεκμηρίωση, τα στοιχεία δημόσιας διαβούλευσης οι αναμορφώσεις, οι προτάσεις κοινωνικών, επιστημονικών και άλλων φορέων, οι θέσεις των κομμάτων και βουλευτών που συμμετείχαν, που οδήγησαν στο διαμορφωθέν νομοθετικό έργο, υπήρχαν αναρτημένα στο διαδίκτυο, άμεσα προσβάσιμα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη και προφανώς στους Βουλευτές. Όλα όμως φαίνεται να εξαφανίσθηκαν επί Υπουργίας του κ. Μπαλτά!
Έχω λοιπόν την τιμή, να υποβάλλω στην Επιτροπή σας πέντε προτάσεις στις οποίες ενσωματώνεται όλη η εμπειρία μου, η γνώση μου και, κυρίως, οι πράξεις μου:
1. Άμεση επαναφορά στο διαδίκτυο, από το Υπουργείο Παιδείας, όλου του υλικού που αφορά στην μεταρρύθμιση του 2009-2011, όπως και κάθε προηγούμενης προσπάθειας . Δεν πρόκειται για «το έργο της Διαμαντοπούλου» ή κάποιου Υπουργού, αλλά για δημόσιο κτήμα, που πρέπει να είναι πάντα προσβάσιμο σε όλους τους Έλληνες.
2. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής των παρακάτω νόμων και των αντίστοιχων αιτιολογικών εκθέσεων, που άμεσα συνδέονται με μια συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, από το νηπιαγωγείο, μέχρι την δια βίου μάθηση και επαγγελματική αποκατάσταση.
a. Ν. 3839/2010 «Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια ? Σύσταση Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.) και λοιπές διατάξεις. (ΦΕΚ 51/ 29.3.2010)
b. N. 3848/2010 «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού ? καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις (ΦΕΚ 71/ 19.5.2010)
c. Ν. 3879/2010 «Ανάπτυξη της Δια Βίου Μάθησης και λοιπές διατάξεις (ΦΕΚ 163/ 21.9.2010)
d. Ν. 3966/2011 «Θεσμικό πλαίσιο των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις. (ΦΕΚ 118/ 24.5.2011)
e. N. 4009/2011 «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.» (ΦΕΚ 195/6.9.2011)
f. Ν. 4027/2011 «Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 233/ 4.11.2011)
3. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής των έτοιμων σχεδίων νόμου τα οποία συντάχθηκαν ύστερα από ευρεία διακομματική συναίνεση, τα οποία παρέδωσα στον διάδοχο μου Υπουργό Παιδείας, όταν αποχώρησα από το Υπουργείο μετά την αναστολή κάθε νομοθετικής πρωτοβουλίας επί Κυβερνήσεως Παπαδήμου και συγκεκριμένα τα νομοσχέδια:
Α) για το Νέο Λύκειο,
Β) για την Τεχνολογική Εκπαίδευση,
Γ) για την Έρευνα και Ανάπτυξη Τεχνολογίας και Καινοτομίας τα οποία στην συνέχεια ακολούθησαν άλλο δρόμο?
Όλο το παραπάνω υλικό, θεωρώ ότι μπορεί να συνεισφέρει μιας και αποτελεί ένα συνολικό έργο και αναφέρεται σε μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση. Αποσπασματικές ρυθμίσεις και αλλαγές, που αντιμετωπίζουν ευκαιριακές σκοπιμότητες, δημιουργούν αναπόφευκτα παρενέργειες.
4. Ενημέρωση των Βουλευτών από το ΙΕΠ:
? Για τα Νέα Προγράμματα Σπουδών - για το Νέο Σχολείο τα οποία όχι μόνο ολοκληρώθηκαν αλλά εφαρμόστηκαν και πιλοτικά.
? Για την πιλοτική εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου η οποία μέχρι το 2014 γενικεύθηκε για να παγώσει από τον Ιανουάριο του 2015
? Για Το ψηφιακό σχολείο ένα σύνολο εν εξελίξει δράσεων που σταμάτησε με επιλογή του κ. Μπαλτά
5. Διάθεση στα μέλη της Επιτροπής της ολοκληρωμένης μελέτης του ΟΟΣΑ και των εμπειρογνωμόνων της ΕΕ, έργο το οποίο ελήφθη σοβαρά υπόψη σε όλη την προσπάθεια.
Κύριε Πρόεδρε,
Η σχετικά πρόσφατη Ευρωπαϊκή ιστορία μάς διδάσκει ότι όλες οι χώρες που θέλησαν να συνομιλήσουν παραγωγικά με το μέλλον τους, πραγματοποίησαν μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές στον τομέα της Εκπαίδευσης, ύστερα από εξαντλητικό διάλογο με την Εκπαιδευτική Κοινότητα, τους Κοινωνικούς Φορείς και βεβαίως τα Πολιτικά Κόμματα.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχα την τιμή να εισηγηθώ στη Βουλή των Ελλήνων με διαδοχικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν με πρωτοφανείς πλειοψηφίες, καθώς και με τα νομοσχέδια που προετοιμάστηκαν, ήταν ενταγμένη σ' αυτήν την πετυχημένη ευρωπαϊκή παράδοση.
Δεν υπαγορεύθηκαν από κανένα "μνημόνιο", αλλά ήταν μια καθαρά εθνική πολιτική πρωτοβουλία που προσπάθησε να βάλει τις βάσεις για την υποβοήθηση της ανάταξης της χώρας, μέσα από την αναβάθμιση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος και την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά μας.
Η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε την πλήρη κατεδάφιση αυτής της προσπάθειας. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει στη σύγχρονη ιστορία μας.
Όμως, εξαιτίας των συνθηκών που βιώνει η πατρίδα μας, φοβάμαι ότι αυτή η κατεδάφιση θα έχει πολύ χειρότερες συνέπειες από οποιαδήποτε άλλη φορά και κανένας διάλογος δεν θα μπορέσει να θεραπεύσει.
Με εκτίμηση,
Άννα Διαμαντοπούλου
Για χρώμα στην εκπαίδευση ενάντια στο γκρίζο, την παραίτηση, την επαγγελματική κόπωση και τη μιζέρια της εποχής.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Μιά πρόταση για την αλλαγή των δομών της διοίκησης της εκπαίδευσης και την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
ΖΥΓΟΥΡΗ ΕΛΕΝΑ
Εκπαιδευτική αξιολόγηση: Παραδείγματα εφαρμογής αξιολογικών πλαισίων για την αποτελεσματική εκπαιδευτική διαδικασία- Συγκριτική αντιπαραβολή - Εκτιμήσεις - Προβληματισμοί
Έ. Ζυγούρη - Π. Γκόλια
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Ο ΠΙΝΑΚΑΣ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ