Η ιστορία των υπολογιστικών μηχανών ξεκινάει από πάρα πολύ παλιά, γύρω στο 500 π.χ. που παρουσιάζεται ο άβακας (το γνωρίζουμε περισσότερο ως αριθμητήριο με χάντρες), με το πιθανότερο αρχικά στην Κίνα.
Όμως οι πρώτοι μηχανισμοί, που τηρουμένων των αναλογιών, μπορούν να θεωρηθούν ότι μοιάζουν με τους σύγχρονους αναλογικούς υπολογιστές, είναι οι αστρολάβοι. Οι αστρολάβοι χρησιμοποιήθηκαν για την παρατήρηση των αστέρων και τον προσδιορισμό του ύψους τους από τον ορίζοντα. Ένας τέτοιος μηχανισμός βρέθηκε περίπου το 1900, από Καλύμνιους σφουγγαράδες στο βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων. Ο μηχανισμός αυτός που είναι γνωστός σαν ο “Μηχανισμός των Αντικυθήρων” (87 π.χ.), είναι μια αστρονομική συσκευή, που λειτουργούσε σαν ένας φορητός ημερολογιακός υπολογιστής σταθερού προγράμματος. Ο μηχανισμός αποτελούταν από ένα κέλυφος, με ενδεικτικούς πίνακες στην εξωτερική του επιφάνεια και ένα ιδιαίτερα σύνθετο σύστημα οδοντωτών τροχών στο εσωτερικό.
Αργότερα έρχεται η περίοδος από τον 17ο αιώνα μέχρι τον 19ο αιώνα, η οποία χαρακτηρίζεται από το πλήθος των ανακαλύψεων σε όλους τους τομείς των επιστημών. Ορισμένοι από τους πλέον διακεκριμένους μαθηματικούς της εποχής ασχολήθηκαν κάποια στιγμή της ζωής τους με το πρόβλημα του “μηχανικού υπολογισμού”. Η πρώτη προσπάθεια στον τομέα αυτό είναι του Γερμανού καθηγητή μαθηματικών και αστρονομίας Wilhelm Schickard. Το “υπολογιστικό ρολόι” του Schickard στηριζόταν σε απλά συστήματα τροχών και είχε την δυνατότητα να εκτελεί και τις τέσσερις πράξεις. Τα σχέδια του όμως, δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα.
Η συνέχεια ήρθε από τον μεγάλο μαθηματικό Blaise Pascal. Ο Pascal κατασκεύασε μια αριθμομηχανή, την πασκαλίνα, η οποία στηριζόταν στις ίδιες αρχές με αυτή του Schickard. Συστήματα γραναζιών εκτελούσαν τις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις.
Στη συνέχεια ο Άγγλος Leibnitz κατασκεύασε μια μηχανή που στηριζόταν σε κυλίνδρους με άνισα δόντια και αποτέλεσε πρότυπο για τις επόμενες εξελιγμένες αριθμομηχανές. Φτάνουμε έτσι στον εκκεντρικό Άγγλο μαθηματικό και μηχανικό Charles Babbage ο οποίος έφτιαξε το 1812 την πρώτη του διαφορική μηχανή.
Αργότερα ο Babbage στράφηκε στην αναζήτηση μιας άλλης μηχανής, μη εξειδικευμένης σε επιστημονικά προβλήματα, αλλά ικανής να εκτελέσει οποιαδήποτε λειτουργία της ζητηθεί. Ο υπολογιστής αυτός ονομάστηκε Αναλυτική μηχανή και οι λειτουργίες που θα εκτελούσε, καθώς και τα διάφορα μέρη της μηχανής, περιγράφηκαν αναλυτικά. Συγκεκριμένα η μηχανή προέβλεπε:
α). Μια μνήμη για την αποθήκευση των δεδομένων
β). Ένα “μύλο” ικανό να εκτελεί τις αριθμητικές πράξεις
γ). Μια μονάδα ελέγχου, η οποία θα καθοδηγεί το μύλο
δ). Μονάδες εισόδου-εξόδου.
Στα σχέδια αυτά μπορεί κανείς να διακρίνει έννοιες πολύ οικείες στους σημερινούς χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Για τη μηχανή αυτή προβλεπόταν ακόμη και η χρήση ηλεκτρικού ρεύματος για την κίνηση ορισμένων μερών, καθώς επίσης και η χρησιμοποίηση του δυαδικού συστήματος. Το επόμενο βήμα στην ιστορία των υπολογιστών γίνεται το 1847 και έχει να κάνει με την θεωρία και όχι την μηχανική των υπολογιστικών συστημάτων. Την εποχή αυτή λοιπόν ο Άγγλος George Boole θεμελιώνει την ομώνυμη άλγεβρα και ο Jevon εφαρμόζει τα συμπεράσματα του Boole στο “λογικό του πιάνο”. Με το τέλος του 19ου αιώνα το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στην Αμερική, όπου η απογραφή του 1880 αποκάλυψε μεγάλα προβλήματα. Την λύση έδωσε ο Herman Hollerith που είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει τις διάτρητες κάρτες, μέθοδος που επινοήθηκε το 1801 από τον Jaseph Marie Jacquard. Οι μηχανές αυτές που δεν είναι βέβαια υπολογιστές, είχαν τεράστια επιτυχία και είχαν την δυνατότητα να διατρήσουν κάρτες, να μετρούν τις αξίες επί αυτών και να τις διατάσσουν με αύξουσα ή φθίνουσα σειρά.
Η πρώτη γενιά ηλεκτρονικών υπολογιστών (1946 – 1958)
Οι ανάγκες του πολέμου (στα μέσα του 20ου αιώνα ) για πολύπλοκους υπολογισμούς σε προβλήματα βαλλιστικής, μεταφοράς, διοίκησης και άλλα, κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη κατασκευής μιας ικανής υπολογιστικής μηχανής. Ο πρώτος υπολογιστής, ο Z3 του Γερμανού καθηγητή Kornad Zuse, κατασκευάστηκε το 1941 και λειτουργούσε κάτω από την επίβλεψη ενός εξωτερικού προγράμματος σε διάτρητη χαρτοταινία. Διέθετε μια μνήμη των 64 λέξεων και οι πράξεις γινόταν στο δυαδικό σύστημα με κινητή υποδιαστολή. Η μηχανή αυτή καταστράφηκε στον βομβαρδισμό του Βερολίνου το 1944.
Την ίδια χρονιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο Harvard, γεννιόταν ο Mark I. Ο Mark I ήταν προϊόν συνεργασίας του φυσικού Howard Aiken και της IBM. Ο υπολογιστής αυτός αν και ήταν μια τερατώδης μηχανή, που έκανε φοβερό θόρυβο και χαλούσε πολύ συχνά, λειτούργησε μέχρι το 1959, ενώ σήμερα εκτίθεται στο πανεπιστήμιο του Harvard.
Το πρώτο πρότυπο μηχανήματος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως πραγματικός ηλεκτρονικός υπολογιστής ήταν ο γενικής χρήσης υπολογιστής ABC που δημιουργήθηκε από την ανάγκη λύσης μεγάλων συστημάτων εξισώσεων. Ο υπολογιστής αυτός χρησιμοποιούσε ηλεκτρονικές λυχνίες κενού ως βασικό στοιχείο και δυαδικό σύστημα. Ήταν επινόηση των John Vincent Atanasoff και Clifford Berry. Το επόμενο βήμα ήταν ο ENIAC (Electronic Numerical Intergrator And Calculator). Η μηχανή αποτελούνταν από 19.000 τριόδους λυχνίες, κατανάλωνε ενέργεια της τάξης των 200KW, καταλάμβανε ένα χώρο 270 τ.μ. και ζύγιζε 30 τόνους. Ήταν 2.000 φορές πιο γρήγορος από τον Mark I επιτυγχάνοντας 300 πολλαπλασιασμούς ανά δευτερόλεπτο. Ο ENIAC είχε ένα σοβαρό μειονέκτημα, κάθε φορά που επρόκειτο να εκτελεστεί ένα διαφορετικό πρόγραμμα, έπρεπε ένα μεγάλο μέρος του να “ξηλωθεί” και να επανασυνδεθεί κατάλληλα, μια και οι εντολές του δεν φυλάσσονταν εσωτερικά, αλλά επιτυγχάνονταν με μεταβολές σε εξωτερικές καλωδιώσεις.
Ήταν φανερό ότι η εξέλιξη των μηχανών αυτών δεν ήταν σε καλό δρόμο και χρειαζόταν αναθεώρηση των βάσεων σχεδίασης για να γίνουν πιο ευέλικτες και γρήγορες.
Αυτό το έκανε ο John Von Neuman, ο οποίος έθεσε τις βάσεις ενός νέου ηλεκτρονικού υπολογιστή, του EDVAC, που ήταν οι εξής:
α). Θα χρησιμοποιηθεί μόνο η δυαδική αριθμητική.
β). Στην μνήμη θα αποθηκεύονται τα δεδομένα αλλά και το πρόγραμμα που θα εκτελεστεί.
Μετά τις δημοσιεύσεις του Neuman, πολλές ομάδες ερευνητών ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου για την κατασκευή υπολογιστών βασισμένων στις παραπάνω αρχές. Αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν να κατασκευαστούν μερικά σημαντικά υπολογιστικά συστήματα όπως οι EDVAC, EDSAC, UNIVAC-1, 701 IBM, 102D, D-100, GE-210, GAMMA 3. Ο πιο σημαντικός από τους υπολογιστές αυτούς ήταν ο UNIVAC-1 (UNIVersal Automatic Computer) ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί σαν υπολογιστής σταθμός. Αυτό γιατί με την παραγωγή του στις αρχές της δεκαετίας του 50, σηματοδοτεί την εισαγωγή των υπολογιστών στην αγορά και κατ’ επέκταση την εκκίνηση της ξέφρενης κούρσας που οδήγησε στην μεγάλη σημερινή ανάπτυξη των υπολογιστών.
Επίσης, την περίοδο αυτή κατασκευάστηκε το πρώτο τρανζίστορ (1947), που αποτέλεσε τη βάση για τους υπολογιστές της δεύτερης γενιάς.
Να αναφέρουμε ότι στα περισσότερα άρθρα στην ιστορία των υπολογιστών, δεν συναντάμε τον υπολογιστή Colossus αλλά περνάμε κατευθείαν στον ENIAC. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Colossus, αν και κατασκευάστηκε 3 χρόνια πριν τον ENIAC (το 1943), είχε φτιαχτεί καθαρά για συγκεκριμένους στρατιωτικούς σκοπούς (για την αποκρυπτογράφηση των κωδικοποιημένων μηνυμάτων του γερμανικού στρατού) και η ύπαρξή του ήταν άκρως απόρρητη ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου και η ύπαρξή του αναφέρθηκε πολλά χρόνια αργότερα. Έτσι μπορεί ο ENIAC να έχει τον τίτλο του πρώτου επαναπρογραμματιζόμενου ηλεκτρονικού ψηφιακού υπολογιστή, αλλά αυτός ο τίτλος ανήκει στον Colossus που όμως λόγω του ότι ήταν απόρρητη η ύπαρξη του, ο τίτλος αυτός πέρασε στον ENIAC.
Η δεύτερη γενιά Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (1958 – 1964)
Η δεύτερη γενιά των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών χαρακτηρίζεται από την αντικατάσταση των τριόδων λυχνιών από τα τρανζίστορ. Η εισαγωγή του τρανζίστορ προσφέρει μια σημαντική μείωση του όγκου των μηχανών με ταυτόχρονη ελάττωση της απαιτούμενης ηλεκτρικής ενέργειας και αύξηση της ταχύτητας των υπολογισμών. Οι πρώτες μηχανές της εποχής αυτής ήταν η σειρά 1401 της IBM και η μηχανή GAMMA 60 της Bull.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο της 2ης γενιάς είναι η εμφάνιση των πρώτων γλωσσών υψηλού επιπέδου, για την συγγραφή προγραμμάτων εφαρμογών, εξέλιξη καθοριστικής σημασίας για τη γρήγορη διάδοση των Η/Υ. Το 1957 παρουσιάζεται από τον John Backus ο πρώτος μεταγλωττιστής της Fortran, ενώ λίγο αργότερα η γλώσσα Cobol. Πρέπει να σημειωθεί, ότι παράλληλα με την ανάπτυξη των συστημάτων 2ης γενιάς εμφανίστηκε και μια νέα βιομηχανία που βασίστηκε στην ιδέα της ολοκλήρωσης τρανζίστορ και άλλων στοιχείων, σε κυκλώματα που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πάνω σε ένα μικτό τεμάχιο πυριτίου ή chip όπως και επικράτησε τελικά.
Έτσι αν και κατά τη χρονική περίοδο της 2ης γενιάς σημειώθηκαν εμπορικές αποτυχίες, στην πραγματικότητα τέθηκαν οι τεχνικές βάσεις που επέτρεψαν την μετέπειτα, χωρίς προηγούμενο ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επίσης, λόγω της εισαγωγής του τρανζίστορ, οι δυνατότητες των υπολογιστών της γενιάς αυτής έφτασαν σε ταχύτητα τις 200.000 εντολές /δευτερόλεπτο και χωρητικότητα κεντρικής μνήμης 32.000 χαρακτήρες, που όμως αποτελούνταν από μαγνητικούς δακτυλίους.
Η τρίτη γενιά Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (1964 – 1971)
Η τρίτη γενιά των ηλεκτρονικών υπολογιστών χαρακτηρίζεται από τη μερική αντικατάσταση του τρανζίστορ και των άλλων ηλεκτρονικών στοιχείων από τα ολοκληρωμένα κυκλώματα. Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα συγκεντρώνουν μέσα σε μια μικρή επιφάνεια της τάξεως του 1 cm2 πάρα πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία (τρανζίστορ, διόδους κ.τ.λ.).
Η είσοδος των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων έδωσε νέες δυνατότητες στους κατασκευαστές, τέτοιες ώστε να χαρακτηριστεί σαν η επανάσταση στην τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Η αρχή έγινε στις 7 Μαρτίου 1964 όταν η IBM παρουσίασε την σειρά 360 (“υπολογιστής όλων των διευθύνσεων”). Η παρουσίαση αυτή είχε δύο άμεσα αποτελέσματα:
α).Το ξεκίνημα μιας κούρσας μεταξύ των ανταγωνιστών για κάτι ανάλογο.
β).Τη συνειδητοποίηση του πραγματικού προβλήματος των υπολογιστών, του λογισμικού.
Ο IBM 360 ήταν ο πρώτος υπολογιστής, ο οποίος διέθετε “λειτουργικό σύστημα”, ένα πρόγραμμα επόπτη, που ήταν επιφορτισμένο με το συγχρονισμό των διαφόρων οργάνων και την εκτέλεση των προγραμμάτων των χρηστών. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του IBM 360 ήταν η εισαγωγή και χρήση των μαγνητικών δίσκων, γεγονός που χαρακτηρίζει επίσης την τρίτη γενιά των υπολογιστών. Την εποχή αυτή η CDC κατασκεύασε το μοντέλο 3600 και λίγο αργότερα το 6600 που ήταν ο ισχυρότερος υπολογιστής την περίοδο 60 – 75, ικανός να εκτελεί πολλά εκατομμύρια πράξεις το δευτερόλεπτο και χρησιμοποιήθηκε κυρίως σε στρατιωτικές υπηρεσίες και την μετεωρολογία. Την περίοδο της τρίτης γενιάς εμφανίστηκαν και οι μίνι υπολογιστές σαν απάντηση στην ανάγκη για μικρότερους και φθηνότερους υπολογιστές, που ζητούσαν οι μικρότερες επιχειρήσεις. Την εποχή αυτή όμως παρουσιάζεται μεγάλη ανάπτυξη και στο λογισμικό (software). Αναπτύσσονται και βελτιώνονται οι γλώσσες υψηλού επιπέδου (Cobol, Algol, Fortran κλπ) και ενσωματώνονται στα νέα λειτουργικά συστήματα. Επίσης αυτή την εποχή κάνει και την εμφάνιση σε πρακτική εφαρμογή η ιδέα του καταμερισμού του χρόνου (timesharing), που είχε αρχικά αναπτυχθεί στο MIT. Με την βοήθεια αυτής της τεχνικής δίδεται στον κάθε χρήστη η ψευδαίσθηση ότι ο υπολογιστής ασχολείται συνέχεια μαζί του ενώ στην πραγματικότητα του δίδεται μόνο ένα μικρό κλάσμα του συνολικού χρόνου, που όμως είναι αρκετό για τις δυνατότητες του υπολογιστή.
Συμπερασματικά, οι μηχανές της τρίτης αυτής γενιάς έφτασαν τα πέντε εκατομμύρια εντολές το δευτερόλεπτο με κύριες μνήμες ημιαγωγών της τάξης των δύο εκατομμυρίων χαρακτήρων, ενώ έγινε αντιληπτή και η ανάγκη σοβαρής αντιμετώπισης της δημιουργίας προγραμμάτων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία των πρώτων οίκων λογισμικού.
Η τέταρτη γενιά Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (1971 μέχρι σήμερα)
Η γενιά αυτή χαρακτηρίζεται από πολλές και σημαντικές εξελίξεις. Κατ’ αρχήν από την κατασκευή ολοκληρωμένων κυκλωμάτων LSI (Large Scale Integration) και VLSI (Very Large Scale Integration), κυκλωμάτων δηλαδή που ενσωματώνουν χιλιάδες ηλεκτρονικά στοιχεία σε επιφάνειες της τάξης του 1cm2. Οι τεχνολογίες αυτές έχουν οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου μείωση του όγκου και του κόστους και αύξηση της χωρητικότητας της μνήμης και της ταχύτητας των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της εποχής είναι η εισαγωγή της λεγόμενης παράλληλης επεξεργασίας που στην κυριολεξία “εκτοξεύει” την υπολογιστική ισχύ στα δισεκατομμύρια πράξεις το δευτερόλεπτο. Αν και παλαιότερα η παράλληλη επεξεργασία αποτελούσε μονοπώλιο των υπερυπολογιστών, στις μέρες μας όλα σχεδόν τα μικρά συστήματα κάνουν χρήση παράλληλης επεξεργασία, ανεβάζοντας κατακόρυφα την υπολογιστική τους ισχύ. Στις αρχές της περιόδου αυτής αναπτύσσεται στο κέντρο ερευνών της Xerox η ιδέα των γραφικών περιβαλλόντων χρήστη (GUIs-Graphical User Interface). Σύμφωνα με αυτά, η επικοινωνία ανθρώπου μηχανής γίνεται ιδιαίτερα φιλική, μια και οι εντολές προς τον υπολογιστή δίδονται μέσω χειρισμού εικονιδίων, παραθύρων κλπ. Περιβάλλοντα, που ως γνωστόν, σήμερα χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Το πιο βασικό όμως χαρακτηριστικό της τέταρτης γενιάς είναι η τεράστια ανάπτυξη των μικροϋπολογιστών και ιδιαίτερα των προσωπικών υπολογιστών (PCs – Personal Computers).
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά την ιστορία των προσωπικών υπολογιστών.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, στην χρονική περίοδο της δεύτερης γενιάς των ηλεκτρονικών υπολογιστών άρχισε να υλοποιείται η ιδέα της ολοκλήρωσης τρανζίστορ και άλλων ηλεκτρονικών στοιχείων σε κυκλώματα που θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα μικρό τεμάχιο πυριτίου (chip). Η ιδέα αυτή αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, με αποτέλεσμα από το 1965 και μετά να παρατηρείται κάθε χρόνο διπλασιασμός των ηλεκτρονικών στοιχείων που μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα chip (νόμος του Moore). Η πρόοδος αυτή γρήγορα οδήγησε στο εξάρτημα που μπορούμε να πούμε ότι άλλαξε πολλά πράγματα στον κόσμο: το μικροεπεξεργαστή (microprocessor), την καρδιά δηλαδή του υπολογιστή σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα. Ένας πλήρης υπολογιστής μπορεί να κατασκευαστεί από ένα μικροεπεξεργαστή, μια μνήμη και μερικά άλλα κυκλώματα υποστήριξης. Η ιστορία του μικροεπεξεργαστή φτάνει πίσω γύρω στο 1969, όταν οι μηχανικοί Victor Poor και Harry Pyle της εταιρίας Datapoint ανέπτυξαν ένα πρώτο μοντέλο. Η ανάπτυξη του μοντέλου αυτού, επινοήθηκε σαν εναλλακτική λύση στην κατασκευή υπολογιστών ειδικής χρήσης. Επειδή η Datapoint δεν κατασκεύαζε ηλεκτρονικά στοιχεία οι δύο μηχανικοί μετέφεραν το μοντέλο τους στην IBM. Έτσι γεννήθηκε ο πρώτος μικροεπεξεργαστής, ο ιστορικός 4004 της Intel.
Ο 4004 ήταν πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά ακολούθησε ο ισχυρότερος 8008 το 1971 και ο 8080 το 1974 που από πολλούς θεωρείται σαν ο “προπομπός” των προσωπικών υπολογιστών. Οι πρώτοι υπολογιστές βασισμένοι σε μικροεπεξεργαστές, που καταγράφηκαν στην ιστορία, είναι ο Sceibi-8H και ο Altair 8800.
Οι υπολογιστές αυτοί μαζί με την ταυτόχρονη ανάπτυξη εκ μέρους των Bill Gates και Paul Allen ενός διερμηνευτή της γλώσσας Basic για τους μικροεπεξεργαστές της Intel, θεωρείται από πολλούς σαν ” η ανάφλεξη της έκρηξης των προσωπικών υπολογιστών”. Στην εποχή αυτή κάνουν τα πρώτα τους βήματα και τα λεγόμενα “πακέτα” εφαρμογών για τους προσωπικούς υπολογιστές. Ένα από τα πρώτα ιστορικά προϊόντα είναι το VisiCalc (1978) το οποίο ήταν ένα πακέτο λογιστικού φύλλου και συνόδευε τον προσωπικό υπολογιστή Apple II.
Με την άφιξη της δεκαετίας του 80, εμφανίστηκαν στην αγορά πολλά επιπλέον αξιόλογα μηχανήματα, η επιτυχία των οποίων ανάγκασε την IBM να εισβάλει στον χώρο παραγωγής προσωπικών υπολογιστών. Η είσοδος της IBM καθιέρωσε κάποια πρότυπα στο χώρο, γεγονός που οδήγησε στην τεράστια ανάπτυξη και εξέλιξη των προσωπικών υπολογιστών. Το 1984 γίνεται η είσοδος στην αγορά του Apple Macintosh, ο οποίος εισήγαγε, στο χαμηλού κόστους χώρο των προσωπικών υπολογιστών, τον πολύ φιλικό τρόπο επικοινωνίας ανθρώπου μηχανής με την χρήση εικονιδίων και παραθύρων διαλόγου.
HOME COMPUTERS – ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά την πορεία των υπολογιστών των οικιακών χρηστών – πέρα από τα θηρία των προηγούμενων δεκαετιών που είδαμε (π.χ. ENIAC κτλ) μιας και αυτά ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθούν για οικιακή χρήση, αλλά με το ξεκίνημα των “Home computers” είχαμε πραγματικά μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ επειδή ο απλός οικιακός χρήστης μπορούσε να αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και να δει την επεξεργασία πληροφοριών, το gaming, τον προγραμματισμό και πολλά άλλα που όλοι εμείς που τα προλάβαμε χαιρόμαστε που τα είδαμε από κοντά!!!
Οι home υπολογιστές ήταν ένα είδος Η/Υ που εμφανίστηκε στις αγορές στα μέσα της δεκαετίας του ?70. Εκείνη την εποχή η έλευση νέων μικρών και φθηνών μικροεπεξεργαστών από τις Motorola και Intel (6800 & 8080) άνοιξε το δρόμο για την είσοδο των Η/Υ στα σπίτια των καταναλωτών.
Η αρχή γίνεται με τον Altair που διανέμεται με το Popular Electronics σε kit στις HΠΑ.
Το κιτ γίνεται ανάρπαστο και οι εταιρείες κατασκευής ηλεκτρονικών συσκευών πιάνουν τον παλμό και αρχίζουν να φτιάχνουν τους πρώτους “σπιτικούς” υπολογιστές.
Στα τέλη της δεκαετίας του ?70 η Commodore έχει κυκλοφορήσει τον PET και τον VIC-20 ενώ η Atari τους 400 και 800. Οι νέοι οικιακοί υπολογιστές μπορεί να έχουν μικρότερη επεξεργαστική ισχύ και μνήμη από τους επαγγελματικούς που είναι προσανατολισμένοι στη μηχανική και την επιστήμη, αλλά συχνά έχουν πολύ καλύτερες ηχητικές δυνατότητες και καλύτερα γραφικά.
Άλλη μια εταιρεία που κυκλοφορεί Η/Υ την ίδια εποχή είναι και η Texas Instruments με το μοντέλο TI 99/4 με επεξεργαστή TMS9900 ο οποίος ήταν 16 bit.
Την ίδια περίοδο έχει ήδη ιδρυθεί η Apple από τους Steve Jobs και Steve Wozniak και κυκλοφορεί την 2η έκδοση του Apple τον Apple II βασισμένο στον MOS 6502 που ήταν κλώνος του 6800 της Motorola.
Στις αρχές του ?80 οι ευρωπαϊκές εταιρείες μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι των οικιακών υπολογιστών με πρωταγωνιστή την Sinclair και τον ZX80. Ήταν ένας μικρός σε μέγεθος Η/Υ με μόλις 1ΚΒ μνήμη και επεξεργαστή τον Z80 της Zilog o οποίος ήταν κλώνος του 8080 της Intel.
Ο ΖΧ80 κυκλοφορεί και σε κιτ από την Sinclair και γίνετε ανάρπαστος λόγο της χαμηλής του τιμής και στο ότι απαιτούσε για την λειτουργία του μία απλή τηλεόραση και ένα απλό κασετόφωνο!!!
Εκείνη την εποχή βέβαια και οι περισσότεροι οικιακοί υπολογιστές χρειαζόντουσαν για την λειτουργία τους μια απλή τηλεόραση και ένα απλό κασετόφωνο.
Τον ZX80 διαδέχεται ο ZX81 το 1981 ενώ ήδη οι Commodore και Atari κυκλοφορούν τους Commodore 64 και Atari 800XL.
H Acorn άλλη μία βρετανική εταιρεία ιδρύεται τότε και παρουσιάζει τον Acorn Atom, όπου και αυτός όπως και ο ZX80 μπορεί να αγοραστεί και σε μορφή κιτ.
Το 1982 η Sinclair κυκλοφορεί τον ZX Spectrum o οποίος είναι εξέλιξη των ZX80 και ZX81 και έχει πλέον 16 ή 48 ΚΒ ram και έγχρωμα γραφικά.
Την ίδια εποχή η Acorn κυκλοφορεί τον BBC Micro οποίος όπως δείχνει και το όνομά του χρησιμοποιείται από το BBC για μια σειρά εκπαιδευτικών εκπομπών πάνω στους μικροϋπολογιστές!!!
Μέχρι τώρα και μόνο στις ΗΠΑ έχουν πουληθεί πάνω από 600000 οικιακοί υπολογιστές.
Οι Commodore 64 και οι υπολογιστές της Sinclair γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία με αποτέλεσμα η Sinclair να πουλάει τα προϊόντα της και στις ΗΠΑ σε συνεργασία με την Timex και κυκλοφορεί τους TS1000 (ZX81), TS1500 (ZX81 16K) & TS2068 (ZX Spectrum) ενώ η Commodore έχει εργοστάσιο στη Δ. Γερμανία και κυκλοφορεί τον Commodore 64 σε φορητή έκδοση με όνομα SX 64 η οποία είχε και ενσωματωμένο Disk Drive.
Ένας φορητός που είχε κυκλοφορήσει πριν τον SX 64 ήταν και ο Osborne 1 με επεξεργαστή τον Ζ80, 2 Disc Drive και λειτουργικό CP/M που αποτελεί τον πρόγονο του MS ? DOS!!! Ο Osborne 1 θεωρείται ο πρώτος φορητός υπολογιστής.
To 1983 η Tangerine κυκλοφορεί τον Oric?1 που θα αποτελέσει και τον αντίπαλο του ZX Spectrum, ενώ από ανθρώπους που έχουν φύγει από την Sinclair κατασκευάζεται ο Jupiter Ace.
Ο Jupiter Ace ήταν από τους λίγους υπολογιστές της εποχής που δεν είχαν σαν ενσωματωμένη γλώσσα την Basic αλλά την Forth.
Από το 1984 και μετά θα μπει στο παιχνίδι και η Amstrad λανσάροντας τότε τον CPC 464 βασισμένο και αυτό στον Z80. Ο 464 είχε ενσωματωμένο κασετόφωνο καθώς και μόνιτορ, μονόχρωμο ή έγχρωμο ανάλογα με την προτίμηση του πελάτη.
Η Apple κυκλοφορεί τον IIc που είναι μία «φορητή» έκδοση του Apple ΙΙ, με ενσωματωμένο disk drive και ποιο compact σχεδίαση.
Στην Ιαπωνία έχει κυκλοφορήσει ένα πρότυπο για τους οικιακούς υπολογιστές, το MSX.
Βασισμένο και αυτό στον Z80 και έχοντας ως συνεπεξεργαστή ήχου το διάσημο ολοκληρωμένο τη General Instruments ΑΥ -3-8912 που φορέθηκε και από τον Atari ST.
Στην Ευρώπη αυτό το πρότυπο υποστηρίζεται από τη Philips που κυκλοφορεί τον 8020.
Αναβάθμιση των προϊόντων έχουμε αυτή τη χρονιά με την Tangerine να κυκλοφορεί τον Oric Atmos και η Sinclair τον ZX Spectrum+ αλλά και τον Sinclair QL.
Θέλοντας να προλάβει τους Apple και Atari που θα κυκλοφορούσαν και αυτοί υπολογιστές βασισμένους στον 68000 της Motorola, ο Sir Clive Sinclair κυκλοφορεί τον QL βασισμένο σε μια έκδοση του 68000 με 8 bit bus και όχι 16.
Φυσικά είναι πολύ φθηνότερος από τους Atari και Apple και είναι προσανατολισμένος για να μπει σε επαγγελματικό χώρο. Μαζί με τον υπολογιστή προσφέρεται και μία πολύ καλή σουίτα γραφείου από την Psion.
Κυκλοφορούν επίσης το 1984 ο Commodore plus/4, με εφαρμογές γραφείου στη rom και ο Thomson MO5, αλλά δεν γνωρίζουν επιτυχία!!!
To 1985 είναι η χρονιά που θα κυκλοφορήσουν και οι τελευταίες εκδόσεις που θα γίνουν επιτυχία στους 8-bit υπολογιστές ενώ τα ινία παίρνουν ήδη από την προηγούμενη χρονιά με τον QL και το 1985 με τον Atari ST, Apple Macintosh και Amiga 1000.
Έτσι στα 8-bit έχουμε τον 128Κ Spectrum από την Sinclair, τους CPC664 και CPC6128 από την Amstrad όπου ο τελευταίος γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και κατασκευάζεται και στη Γερμανία από τη Schneider.
H Commodore κυκλοφορεί τον Commodore 128 ο οποίος έχει συμβατότητα με τον 64 άλλα πολύ καλύτερη Basic καθώς και 2ο επεξεργαστή τον Z80 για να μπορεί να χρησιμοποιεί το λειτουργικό CP/M το οποίο είχε ήδη πολύ μεγάλη γκάμα εφαρμογών.
Η Atari βάζει το κοστούμι του ST στα 8bit μηχανήματα της και κυκλοφορεί του 65ΧΕ και 130ΧΕ.
Όμως πλέον το μέλλον ανήκει στα 16 bit και τα νέα μηχανήματα των Atari και Commodore. Όλος ο ειδικός τύπος της εποχής μιλάει για τα θαύματα Atari ST και Amiga 1000 καθώς επίσης και για τον Apple Macintosh.
Όλοι οι παραπάνω υπολογιστές είναι βασισμένοι στον 68000 της Motorola και έχουν πρωτόγνωρες για τα τότε δεδομένα, ικανότητες σε γραφικά και ήχο!!!
Το 1986 η Sinclair εξαγοράζεται από την Amstrad. Η είδηση πέφτει σαν βόμβα. Ωστόσο οι ZX Spectrum τα επιτυχημένα μοντέλα της Sinclair θα συνεχίσουν να παράγονται μέχρι τις αρχές του 90 ενώ ο QL θα τερματίσει άδοξα την καριέρα του.
Η Amstrad θα κυκλοφορήσει τον ZX Spectrum+2 οποίος είναι ένας ZX Spectrum+ 128K με ενσωματωμένο κασετόφωνο!!!
Το 1987 θα κυκλοφορήσει η 2η μεγάλη επιτυχία της Commodore μετά τον Commodore 64. Πρόκειται για την Amiga 500 που θα αγαπηθεί από τους gamer όλου του κόσμου!!!
Η Amstrad παρουσιάζει τον ZX Spectrum +3 οπού είναι ένας 128Κ Spectrum με ενσωματωμένο Disk Drive 3″ ιντσών όπως ο CPC6128 και χαρακτηριζόταν ως “ο πιο γρήγορος της παρέας!!! (Ο πρώτος μου υπολογιστής 😀 )
Η Philips έχει ήδη παρουσιάσει το νέο πρότυπο MSX το MSX2 και φτιάχνει τον NMS 8280 ο οποίος έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες για 8 bit υπολογιστής και είναι προσανατολισμένος στην επεξεργασία βίντεο και εικόνας!!!
Περνάμε στο 1988 όπου η Amstrad παρουσιάζει τους φορητούς PPC. Πρόκειται για IBM συμβατούς υπολογιστές με ενσωματωμένη οθόνη LCD και 2 Drive 3,5?
Ο Sir Clive Sinclair θα ιδρύσει την Cambridge computers και θα παρουσιάσει ένα φορητό 8bit υπολογιστή τον Ζ88.
Ούτε όμως και αυτό θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία..
Το 1989 παρουσιάζετε από την Acorn o Archimedes 3000. Ένας υπολογιστής που χρησιμοποιεί επεξεργαστή Arm 32bit RISC. Είναι η πρώτη γενιά αυτών των επεξεργαστών που μέχρι σήμερα κάνουν μεγάλη επιτυχία αφού είναι σε κάθε φορητή συσκευή και κυρίως στα κινητά μας τηλέφωνα!!!
Επίσης θα κυκλοφορήσει από την MGT ο πρώτος ΖΧ Spectrum συμβατός υπολογιστής, ο Sam Coupe. Φυσικά έχοντας περάσει η εποχή ήδη στα 16 bit, ο Sam Coupe δεν γνωρίζει επιτυχία.
H Amstrad κυκλοφορεί και αυτή ένα 8 bit φορητό ανάλογο του Z88 το NC100 αλλά και αυτό γνωρίζει περιορισμένη επιτυχία.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 η Commodore προσπαθεί να αντικαταστήσει την επιτυχημένη Amiga 500 με τις Amiga 600 και Amiga 1200. To ίδιο και η Atari που θέλει να αντικαταστήσει τη σειρά ST με τον 1040ST, Atari TT και Falcon.
Η γιγάντωση όμως των IBM συμβατών με νέες κάρτες ήχου και γραφικών και έχοντας πλήρη συμβατότητα με το προηγούμενο software αλλά και πολύ μεγάλη ποικιλία software / games, αρχίζει να εκτοπίζει τους οικιακούς υπολογιστές από το θρόνο τους φέρνοντας το PC στην κορυφή και τη σημερινή κατάσταση στους υπολογιστές που όλοι γνωρίζουμε!!!
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε και εδώ :
http://www.noesis.edu.gr/noesis (Video-Quiz)
https://www.youtube.com/watch?v=yJDMObNF-Yg
Πηγή: https://www.retrocomputers.gr/2012-04-19-12-21-04/history-of-computers