Έχετε νιώσει ποτέ ότι δεν μπορείτε να δουλέψετε με ένα μαθητή; Έχετε δει όλες τις προσπάθειες σας να πηγαίνουν στράφι και να μην μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο συνεργασίας μαζί του; Προσωπικά το παθαίνω κάθε χρόνο. Και στην αρχή κάνω πάντα το ίδιο λάθος. Προσπαθώ να φέρω το μαθητή μου στα μέτρα τα δικά μου, ενώ το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να τον ακούσω. Γιατί μου δείχνει καθαρά τον τρόπο που μπορεί να δουλέψει. Εγώ είμαι αυτή που αργεί να τον δει!
Φέτος λοιπόν έχω ένα μαθητή που δε δέχεται με τίποτα να κάτσει να γράψει και να διαβάσει. Στο πρώτο κιόλας λεπτό τον έχω χάσει. Με το που θα δει κίνηση από τους συμμαθητές του, έχει ξεφύγει. Δοκίμασα με το καλό, δοκίμασα με το άγριο, με δωροδοκία, με τιμωρία! Κανένα αποτέλεσμα! Η λύση ήταν όμως μπροστά στα μάτια μου. Ο μικρός μου μαθητής είναι άπιαστος στα ποιήματα και στα τραγούδια! Με το που ακούσει κάτι, το αποτυπώνει αμέσως, αρκεί να έχει ρίμα!
Έγινα κι εγώ ποιήτρια! Παρακάτω παραθέτω λοιπόν ένα ποίημα (δίχως ιδιαίτερη συνοχή είναι η αλήθεια!) με τις συλλαβές που κάνει το π μαζί με όλα τα φωνήεντα! Στόχος είναι η κατάκτηση του μηχανισμού ανάγνωσης! Μπορεί κάποιος να βοηθηθεί, γιατί εγώ είδα μεγάλη διαφορά! Δοκιμάστε το και θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη σας!
Το γράμμα π:
Ήταν κάποτε το πα
που έλεγε πράγματα πολλά
κι εμφανίστηκε το πι
και μαζί είπαν παπί!
Ύστερα ήρθε και το πο,
που φώναζε ονόματα σωρό,
έβαλε δίπλα του το πη
και φώναξαν την Πόπη να φανεί!
Φτάνει κιόλας και το πε,
που να μετράει ήθελε,
ψάχνει γύρω του το ντε,
για να κάνουνε το πέντε!
Να’ σου πέφτει και το πυ
από πάνω σαν αστραπή,
είχε ανέβει με πύραυλο τρανό
ψηλά στον ουρανό!
Μα που είναι και το πω
που τόσα θέλω να του πω
θα το ψάξω να το βρω
να του πω πως τ’ αγαπώ!
Αυτό ήταν! Το έγραψα σε κόλλα Α4, χρησιμοποιώντας χρώμα για τις συλλαβές μου! Διάβαζα το ποίημα κι όταν έφτανα στις συλλαβές του π σταματούσα κι άφηνα το μαθητή να τις διαβάσει!
Ελπίζω να βοηθηθεί κάποιος!!! Θα ανεβάσω και τις υπόλοιπες «δημιουργίες» μου!
Ρούσσου Ιωσηφίνα
