1. Τί ἔχεις ἐν τῷδε τῇδετάδε (ὅδε, ἥδε, τόδε) τῇ χειρί, τί ἐν ἐκείν αιςας οιῃῳ; (ἐκεῖνος, -η, -ο)
2. Ἐν ταῖς πλουσίαις ἐκείν αιςας οιῃῳ (ἐκεῖνος, -η, -ο) κώμαις οἱ στρατιῶται σίτου καὶ οἴνου πολλοῦ ἔτυχον καὶ πολὺν χρόνον μετὰ ταύτην ταῦτατούτος (οὗτος, αὕτη, τοῦτο), διηγοῦντο τὴν εὐτυχίαν ταύτην ταῦταοὗτος (οὗτος, αὕτη, τοῦτο) τὰς εὐτυχεῖς ἐκείν αιςας οιῃῳ (ἐκεῖνος, -η, -ο) ἡμέρας.
3. Ὁ δὲ πατὴρ ἐπὶ τῷ τοιούτ αιςας οιῃῳ (τοιοῦτος, -η, -ον) τοῦ παιδὸς τρόπῳ ἥσθη καὶ εἶπεν.
4. Ὅσαι ἐπιθυμίαι ψυχῆς τοσοῦτ αιςας οιῃῳ (τοσοῦτος, -η, -ο) καὶ δεσπόται.
5. Ὁ δὲ πατὴρ ἤρετο αὐτὸν, εἰ μάθοι σοφόν, τι ἐν τῇ τοιαύτ αιςας οιῃῳ (τοιοῦτος, -η, -ον) διατριβῇ παρ' ἐκείν αιςας οιῃῳ (ἐκεῖνος, -η, -ο) τῷ φιλοσόφῳ.