τῆς ῾Ελλάδος πολλοὶ ἐσμεν. Ἐν δὲ τῷ καὶ τρέφομεν. Πολλάκις δ’ ὅμως μάτην ἡμεῖς θεραπεύομεν· οἱ μὲν γὰρ διαφθείρουσιν, οἱ δὲ ἁρπάζουσι. Τότε ἐν ἀπόρῳ ἐσμὲν καὶ μάταιοι εἰσίν. ἐστὶ φυτεύειν καὶ σπείρειν· ὁ δὲ αὐξάνει καὶ τοὺς · ἄνευ γὰρ καὶ οὐκ ἔστι φέρειν ἐκ τῶν . Διὸ ἐστι τοῖς θεραπεύειν. μεστὸς ἐστί. Μάτην, , σπείρετε καὶ φυτεύετε, εἰ μὴ βοηθὸν ἔχετε· οὕτω μόνον, εἰ συνεργὸς ἐστιν, ἐστὲ μακάριοι.