Για τη σημασία των πτώσεων στα αρχαία ελληνικά μπορείς να κατεβάσεις το αρχείο που ετοίμασε η Νίκη Δερμιτζάκη
Τι ονόματα περιλαμβάνει η δεύτερη κλίση;
Η δεύτερη κλίση στα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνει ονόματα:
• αρσενικά και θηλυκά σε: -ος
• ουδέτερα σε: -ον
• συνηρημένα σε: -ους, -ουν
• αττικόκλιτα αρσενικά και θηλυκά σε: -ως, ουδέτερα σε: -ων
Παρατηρήσεις:
• Τα αρσενικά και τα θηλυκά της β' κλίσης έχουν τις ίδιες καταλήξεις στον ενικό και στον πληθυντικό.
• Τα ουδέτερα σχηματίζουν στον ενικό και στον πληθυντικό τρεις πτώσεις όμοιες: την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική.
αρχαία | νέα | |||||
ον. | ὁ | θεὸς | λόγος | ο | θεός | λόγος |
γεν. | τοῦ | θεοῦ | λόγου | του | θεού | λόγου |
δοτ. | τῷ | θεῷ | λόγῳ | με τον ή στον | θεό | λόγο |
αιτ. | τὸν | θεὸν | λόγον | τον | θεό | λόγο |
κλ. | ὦ | θεὲ | λόγε | θεέ | λόγε | |
ον. | οἱ | θεοὶ | λόγοι | οι | θεοί | λόγοι |
γεν. | τῶν | θεῶν | λόγων | των | θεών | λόγων |
δοτ. | τοῖς | θεοῖς | λόγοις | με τους ή στους | θεούς | λόγους |
αιτ. | τοὺς | θεοὺς | λόγους | τους | θεούς | λόγους |
κλ. | ὦ | θεοὶ | λόγοι | θεοί | λόγοι |
Στον παραπάνω πίνακα παρατηρούμε ότι:
Τα ουσιαστικά θεός και λόγος έχουν ίδιες καταλήξεις στα αρχαία και στα νέα ελληνικά· μάλιστα και τα δύο ουσιαστικά διατηρούν τον τόνο στις ίδιες συλλαβές. Το ουσιαστικό ο θεός τονίζεται πάντα στη λήγουσα ενώ ο λόγος πάντα στην παραλήγουσα.
Διαφέρουν:
α. στη δοτική πτώση του ενικού και του πληθυντικού (που δεν υπάρχει στα νέα
ελληνικά και στη θέση της χρησιμοποιούμε τις προθέσεις με ή σε)·
β. στους τόνους.
αρχαία | νέα | |||
ον. | ὁ | ἄνθρωπος | ο | άνθρωπος |
γεν. | τοῦ | ἀνθρώπου | του | ανθρώπου |
δοτ. | τῷ | ἀνθρώπῳ | με τον ή στον | άνθρωπο |
αιτ. | τὸν | ἄνθρωπον | τον | άνθρωπο |
κλ. | ὦ | ἄνθρωπε | άνθρωπε | |
ον. | οἱ | ἄνθρωποι | οι | άνθρωποι |
γεν. | τῶν | ἀνθρώπων | των | ανθρώπων |
δοτ. | τοῖς | ἀνθρώποις | με τους ή στους | ανθρώπους |
αιτ. | τοὺς | ἀνθρώπους | τους | ανθρώπους |
κλ. | ὦ | ἄνθρωποι | άνθρωποι |
Και το ουσιαστικό άνθρωπος έχει τις ίδιες καταλήξεις εκτός από τη δοτική. Προσέχοντας τους τόνους διαπιστώνουμε ότι και στα αρχαία και στα νέα ο τόνος παραμένει στην προπαραλήγουσα στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, στην ονομαστική και κλητική πληθυντικού. Κατεβαίνει στην παραλήγουσα στη γενική ενικού και πληθυντικού και στην αιτιατική ενικού και πληθυντικού.
Διαδραστικό βίντεο για τα αρσενικά ουσιαστικά της Κωνσταντίνας Σάιτ, εδώ
Διαδραστικό βίντεο για τα θηλυκά ουσιαστικά της Κωνσταντίνας Σάιτ, εδώ
Διαδραστικό βίντεο για τα ουδέτερα ουσιαστικά της Κωνσταντίνας Σάιτ, εδώ
Kαταλήξεις των ουσιαστικών της β' κλίσης
Αρσενικά Θηλυκά |
Ουδέτερα | |
Ενικός αριθμός | ||
ον. γεν. δοτ. αιτ. κλ. |
-ος -ου -ῳ -ον -ε |
-ον -ου -ῳ -ον -ον |
Πληθυντικός αριθμός | ||
ον. γεν. δοτ. αιτ. κλ. |
-οι -ων -οις -ους -οι |
-α -ων -οις -α -α |
Παραδείγματα κλίσης αρσενικών και θηλυκών
αρσενικά | |||
(οξύτονα) (τονίζονται στη λήγουσα) |
(παροξύτονα ή προπερισπώμενα (τονίζονται στην παραλήγουσα) |
(προπαροξύτονα) (τονίζονται στη προπαραλήγουσα) |
|
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
θε-ὸς θε-οῦ θε-ῷ θε-ὸν θε-ὲ |
λόγ-ος λόγ-ου λόγ-ῳ λόγ-ον λόγ-ε |
ἄνθρωπ-ος ἀνθρώπ-ου ἀνθρώπ-ῳ ἄνθρωπ-ον ἄνθρωπ-ε |
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
θε-οὶ θε-ῶν θε-οῖς θε-οὺς θε-οὶ |
λόγ-οι λόγ-ων λόγ-οις λόγ-ους λόγ-οι |
ἄνθρωπ-οι ἀνθρώπ-ων ἀνθρώπ-οις ἀνθρώπ-ους ἄνθρωπ-οι |
θηλυκά | |||
(οξύτονα) (τονίζονται στη λήγουσα) |
(παροξύτονα ή προπερισπώμενα) (τονίζονται στην παραλήγουσα) |
(προπαροξύτονα) (τονίζονται στην προπαραλήγουσα) |
|
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
ὁδ-ὸς ὁδ-οῦ ὁδ-ῷ ὁδ-ὸν ὁδ-ὲ |
νῆσ-ος νήσ-ου νήσ-ῳ νῆσ-ον νῆσ-ε |
κάμηλ-ος καμήλ-ου καμήλ-ῳ κάμηλ-ον κάμηλ-ε |
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
ὁδ-οὶ ὁδ-ῶν ὁδ-οῖς ὁδ-οὺς ὁδ-οὶ |
νῆσ-οι νήσ-ων νήσ-οις νήσ-ους νῆσ-οι |
κάμηλ-οι καμήλ-ων καμήλ-οις καμήλ-ους κάμηλ-οι |
Παρατηρήσεις
• Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα
ή προπερισπώμενα (αυτά που
τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις
στην ίδια συλλαβή,
π.χ. θεός, ὁδός, λόγος, νῆσος
• Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και
δοτική του ενικού και στη γενική, τη δοτική και την αιτιατική του
πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα,
π.χ. ἄνθρωπος, κάμηλος
Πρόσεξε πού τονίζονται τα ουσιαστικά στις διάφορες πτώσεις | |||||||
όταν η ονομαστική ενικού τονίζεται στη | |||||||
λήγουσα Λ |
παραλήγουσα ΠΛ |
προπαραλήγουσα ΠΠΛ |
|||||
ὁ | θε | ός | λό | γος | ἄ | νε | μος |
τοῦ | θε | οῦ | λό | γου | ἀ | νέ | μου |
τῷ | θε | ῷ | λό | γω | ἀ | νέ | μῳ |
τὸν | θε | όν | λό | γον | ἄ | νε | μον |
ὦ | θε | έ | λό | γε | ἄ | νε | με |
οἱ | θε | οί | λό | γοι | ἄ | νε | μοι |
τῶν | θε | ῶν | λό | γων | ἀ | νέ | μων |
τοῖς | θε | οῖς | λό | γοις | ἀ | νέ | μοις |
τοὺς | θε | ούς | λό | γους | ἀ | νέ | μους |
ὦ | θε | οί | λό | γοι | ἄ | νε | μοι |
ο τόνος πάντα στη λήγουσα |
ο τόνος πάντα στην παραλήγουσα |
ο τόνος κατεβαίνει στην ΠΛ |
Μπορείς να δεις και το βίντεο της Γεωργίας Μουντράκη
Μέθοδος για την κλίση των ουσιαστικών β' κλίσης (βίντεο)
Ασκήσεις:
Άσκηση στα ουσιαστικά της β' κλίσης. Αντιστοίχισε τη σωστή κατάληξη. 1η
Άσκηση στα ουσιαστικά της β' κλίσης. Αντιστοίχισε τη σωστή κατάληξη. 2η
Η β' κλίση, βιντεομάθημα με τη θεωρία και ασκήσεις κατανόησης © Κωνσταντίνα Σάιτ ΝΕΑ
Βρες σύμφωνα με ποιο ουσιαστικό θα κλιθούν;
Τόνισε σωστά το ουσιαστικό ὁ κέραμος (κεραμίδι)
1η άσκηση (κλίση του ουσιαστικού ὁ ἥλιος)
2η άσκηση (κλίση του ουσιαστικού ἡ ἔφοδος)
οξύτονα | παροξύτονα ή προπερισπώμενα |
προπαροξύτονα | |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
φυτ-ὸν φυτ-οῦ φυτ-ῷ φυτ-ὸν φυτ-ὸν |
δῶρ-ον δώρ-ου δώρ-ῳ δῶρ-ον δῶρ-ον |
μυστήρι-ον μυστηρί-ου μυστηρί-ῳ μυστήρι-ον μυστήρι-ον |
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
φυτ-ά φυτ-ῶν φυτ-οῖς φυτ-ά φυτ-ά |
δῶρ-α δώρ-ων δώρ-οις δῶρ-α δῶρ-α |
μυστήρι-α μυστηρί-ων μυστηρί-οις μυστήρι-α μυστήρι-α |
Παρατηρήσεις
• Η κατάληξη -α των ουδετέρων είναι βραχύχρονη.
• Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή, π.χ. φυτόν, δῶρον
• Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και δοτική του ενικού και πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα, π.χ. μυστήριον
Διάβασε κι ενα βιβλιαράκι για τη β΄ κλίση, που ετοίμασε η Κωνσταντίνα Σάιτ, εδώ
Ασκήσεις:
3η άσκηση (κλίση του ουσιαστικού τὸ κύτταρον)
Επαναληπτικές ασκήσεις:
4η Αντιστοίχισε τα ουσιαστικά της β΄ κλίσης με τη σωστή πτώση
5η άσκηση Συμπλήρωσε την πρόταση με τον σωστό τύπο του ουσιαστικού.
Τι πρέπει να προσέχουμε όταν κλίνουμε ένα ουσιαστικό
Τι πρέπει να προσέχουμε όταν κλίνουμε ένα ουσιαστικό
Όταν πρόκειται να κλίνουμε ένα ουσιαστικό πρέπει να προσέχουμε τα εξής:
α) την κατάληξη, για να καταλάβουμε σε ποια κλίση ανήκει
β) πού τονίζεται, για να καταλάβουμε με ποιο τρόπο θα το τονίσουμε.
Παράδειγμα:
1. Έστω ότι μας ζητάνε να κλίνουμε το ουσιαστικό ὁ ἄνεμος.
α) από την κατάληξη -ος, καταλαβαίνουμε ότι ανήκει στη β' κλίση.
β) από τον τόνο του στην προπαραλήγουσα (ΠΠΛ), καταλαβαίνουμε ότι θα το κλίνουμε σύμφωνα με το ουσιαστικό ὁ ἄνθρωπος. Συνεπώς πρέπει να προσέξουμε πού θα τονίσουμε στη γενική και δοτική ενικού και στη γενική, δοτική και αιτιατική πληθυντικού.
Μέθοδος για την κλίση των ουσιαστικών β' κλίσης (βίντεο)
ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΣΥΝΑΙΡΕΤΩΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΤΗΣ Β' ΚΛΙΣΗΣ (που δείχνει ιδίως την ορθογραφία των λέξεων)
1. ΑΡΣΕΝΙΚΑ
ἆθλος1, βίος, γρῖφος, θρῦλος, θῡμὸς, καρκίνος, κίνδῡνος, κρίκος, κύκλος, Κῦρος, λίθος2, λιμὸς3, λοιμὸς4, λύκος, μάγος, μόλυβδος5, μύδρος6, μῦθος, μύλος, νᾶνος, πάγος, πάππος, πίθος, πῖλος, πύργος, σῖτος7, σκύμνος8, σκῦρος9, σπίνος, στάμνος10, στίβος, στίχος11, στοῖχος12, στῦλος13, Σύρος14, σχῖνος15, σχοῖνος16, τίτλος, τύλος17, τύμβος18, τῦφος, ὗβος19, ὕμνος, ὕπνος, φάρος, Χῖος20
2. ΘΗΛΥΚΑ
ἄμμος, ἄρκτος, Ἴος, κάμηλος, κάμινος, Κάσος, Κύθνος, Κύπρος, μύρτος21, Νάξος, Πάρος, πλίνθος, πρῖνος22, ῥάβδος, Σῦρος23, Σκῦρος, τάφρος, Χίος24
3. ΟΥΔΕΤΕΡΑ
ἆθλον25, ἄντρον, ἄστρον, βάθρον, ἴον, κρίνον, λίκνον26, λίνον27, λύτρον28, μύρον, μύρτον29, νίτρον ή λίτρον30, ξύλον, πίσον31, πράσον, πτύον32, στυππεῖον33, σῦκον, φύλλον34, φῦλον35, ᾠὸν
δευτερόκλιτα συνηρημένα ουσιαστικά
Δευτερόκλιτα συνηρημένα λέγονται τα ουσιαστικά της δεύτερης κλίσης που πριν από το χαρακτήρα -ο του θέματος έχουν άλλο ο ή ε με το οποίο συναιρούνται σε όλες τις πτώσεις.
Παραδείγματα συνηρημένων ουσιαστικών | ||||
θ. ἔκπλοο- = ἔκπλου- | θ. πλοο- = πλου- | θ. ὀστεο- = ὀστου- | ||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
ἔκπλους ἔκπλου ἔκπλῳ ἔκπλουν ἔκπλου |
πλοῦς πλοῦ πλῷ πλοῦν πλοῦ |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
ὀστοῦν ὀστοῦ ὀστῷ ὀστοῦν ὀστοῦν |
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
ἔκπλοι ἔκπλων ἔκπλοις ἔκπλους ἔκπλοι |
πλοῖ πλῶν πλοῖς πλοῦς πλοῖ |
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
ὀστᾶ ὀστῶν ὀστοῖς ὀστᾶ ὀστᾶ |
Κατά το ἔκπλους κλίνονται: ὁ ἀπόπλους, περίπλους, κατάπλους, ἔκρους (= εκροή), χειμάρρους (= χείμαρρος), τα κύρια ονόματα Πειρίθους, Πάνθους κτλ., καθώς και το θηλ. ἡ πρόχους (= υδρία, λαγήνι).
Κατά το πλοῦς κλίνονται: ὁ θροῦς (= θόρυβος), νοῦς, πνοῦς (= πνοή), ῥοῦς (= ρεύμα), χνοῦς (= χνούδι), χοῦς (= χώμα) κτλ., καθώς και τα σε (-εος) -ους συγγενικά (ἀδελφιδέος) ἀδελφιδοῦς (= ανεψιός), (ἀνεψιαδέος) ἀνεψιαδοῦς (= γιος του πρώτου εξαδέρφου ή της πρώτης εξαδέρφης), (θυγατριδέος) θυγατριδοῦς (= γιος της θυγατέρας) κτλ.
Κατά το ὀστοῦν κλίνεται το (κάνεον) κανοῦν (= κάνιστρο).
Παρατηρήσεις
• Τα φωνήεντα ο και ε των συνηρημένων δευτερόκλιτων συναιρούνται σε ου όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα απ' αυτά ο χαρακτήρας ο, αλλιώς χάνονται κατά τη συναίρεση. Έτσι οι καταλήξεις των συνηρημένων διαφέρουν μόνο στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική του ενικού.
• Όλες οι πτώσεις των συνηρημένων τονίζονται πάντα στην ίδια συλλαβή, στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού.
Αττικόκλιτα λέγονται τα ουσιαστικά της δεύτερης κλίσης που λήγουν σε ε ως και -ων και συνηθίζονταν κυρίως στην αττική διάλεκτο. Η κλίση τους λέγεται αττική δεύτερη κλίση.
Παραδείγματα αττικόκλιτων ουσιαστικών | ||||||
θ. πρόνεω- | θ. λεω- | θ. ἅλω- | θ. ἀνωγεω- | |||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
πρόνε-ως πρόνε-ω πρόνε-ῳ πρόνε-ων πρόνε-ως |
λε-ώς λε-ώ λε-ῴ λε-ών λε-ώς |
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
ἅλ-ως ἅλ-ω ἅλ-ῳ ἅλ-ω(ν) ἅλ-ως |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
ἀνώγε-ων ἀνώγε-ω ἀνώγε-ῳ ἀνώγε-ων ἀνώγε-ων |
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
πρόνε-ῳ πρόνε-ων πρόνε-ῳς πρόνε-ως πρόνε-ῳ |
λε-ῴ λε-ών λε-ῴς λε-ώς λε-ῴ |
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
ἅλ-ῳ ἅλ-ων ἅλ-ῳς ἅλ-ως ἅλ-ῳ |
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
ἀνώγε-ω ἀνώγε-ων ἀνώγε-ῳς ἀνώγε-ω ἀνώγε-ω |
Κατά το ὁ πρόνεως (= πρόναος) κλίνονται τα κύρια ονόματα Ἀνδρόγεως, Βριάρεως, Δεξίλεως, Μενέλεως, Τυνδάρεως κ.ά.
Κατά το ὁ λεώς (= λαός) κλίνονται: ὁ νεὼς (= ναός), ὁ λαγὼς και λαγῶς, ὁ ταῶς (= παγόνι), ἡ Κῶς κ.ά.
Κατά το ἡ ἅλως (= το αλώνι) κλίνονται: ὁ κάλως (= χοντρό σκοινί), ἡ ἕως (= αυγή), ὁ Ἄθως, ἡ Κέως, ἡ Τέως, ὁ Μίνως κ.ά.
Κατά το ουδέτ. ἀνώγεων κλίνονται μόνον ουδέτερα επίθετα.
Παρατηρήσεις
Τα αττικόκλιτα ουσιαστικά διατηρούν στις καταλήξεις όλων των πτώσεων το -ω της ονομαστικής. Αυτό το -ω έχει υπογεγραμμένη όπου η αντίστοιχη κατάληξη των δευτερόκλιτων έχει ι, π.χ. ὁ λαός - λεώς, οἱ λαοί - λεῴ, τοῖς λαοῖς - λεῴς, ὦ λαοί - λεῴ.
Διατηρούν σ΄ όλες τις πτώσεις τον ίδιο τόνο και στην ίδια συλλαβή που έχει η ονομαστική του ενικού.
Η κλητική είναι όμοια με την ονομαστική.
Μερικά σχηματίζουν την αιτιατική του ενικού χωρίς το τελικό ν, π.χ. τὴν ἄλω, τὴν Κῶ,
τόν Μίνω (σύμφωνα με την γ' κλίση).
1. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής, Μιχ. Χ. Οικονόμου, ΟΕΔΒ
2. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Αχ. Τζάρτζανος, ΟΕΔΒ
3. Γραμματική Αρχαίας Ελληνικής, Λιναρδής Ιωάννης, εκδ. Χατζηθωμά, Θεσσαλονίκη, 2007
4. Συμφραστικός πίνακας λέξεων του Ανθολογίου Αττικής Πεζογραφίας