α. Λόγισαι ὁπόσα μοι ὀφείλεις, ἵνα μὴ περὶ αὐτῶν ἐρίζ σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (ἐρίζω, ενεστ.).
β. Ἐάν ἡμεῖς φονεύ σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (φονεύω, αόρ.) αὐτόν, ἄδικοι ἐσόμεθα.
γ. Ἐάν ὑμεῖς λύ σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (λύω, αόρ.) τὰς σπονδάς, ἐπίορκοι ἔσεσθε.
δ. Ἤν τις παραβαίν σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (παραβαίνω, ενεστ.) τι τούτων, ζημίαν ἐπέθεσαν.
ε. Ἐάν τις εἰς τὸ κάτοπτρον ἀποβλέ σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (ἀποβλέπω, αόρ.), πάσας τὰς πόλεις ὁρᾷ.
στ. Ἕνεκα χρημάτων μηδένα θεῶν ὁμόσῃς, μηδ’ ἄν μέλλ σητεσωμεν ψῃωμεν ῃῃς (μέλλω, ενεστ.) εὐορκεῖν.