– Εἰπέ μοι, ὦ παῖ, οἶσθα τίτίνας τίνεςτίνων τις (ονομ. πληθ. αρσ.) ἄνθρωποι ἀχάριστοι καλοῦνται;
– Καὶ μάλα.
– Καταμεμάθηκας οὖν τοὺς τίτίνας τίνεςτίνων τις (αιτ. εν. ουδ.) ποιοῦντας τὸ ὄνομα τοῦτο ἀποκαλοῦσιν;
– Τοὺς εὖ παθόντας, ὅταν δυνάμενοι χάριν ἀποδοῦναι μὴ ἀποδῶσιν, ἀχαρίστους καλοῦσιν.
– Οὐκοῦν, εἴ γ’ οὕτως ἔχει τοῦτο, εἰλικρινής τίτίνας τίνεςτίνων τις (ονομ. εν. θηλ.) ἄν εἴη ἀδικία ἡ ἀχαριστία; Οὐκοῦν ὅσῳ ἄν τίτίνας τίνεςτίνων τις (ονομ. εν. αρσ.) μείζω ἀγαθά παθὼν μὴ ἀποδιδῷ χάριν, τοσούτῳ ἀδικώτερος ἄν εἴη; τίτίνας τίνεςτίνων τις (αιτ. πληθ. αρσ.) οὖν, ἔφη, ὑπὸ τίτίνας τίνεςτίνων τις (γεν. πληθ. αρσ.) εὕροιμεν ἂν μείζω εὐηργετημένους ἤ παῖδας ὑπὸ γονέων;