Φάλαρις καὶ Στησίχορος.

Φάλαρις Σικελιώτης τυραννίδι ἐθεράπευε τὸν δῆμον καὶ αὐτῷ ἐπὶ τοὺς δυνατοὺς λέγων· « Ἄνδρες πολῖται, οἱ μὲν δυνατοὶ τῶν πάντων καὶ συνεχῶς καὶ τὸν δῆμον · ὑμεῖς δ' οὐδὲν , ὅπως τῶν ἀδικιῶν ἀπαλλαγήσεσθε, δὲ ταύτας ὡς δοῦλοι. Ἐὰν αὐτοῖς καὶ τὰς τούτων ἀδικίας, κινδυνεύσετε δοῦλοι γενέσθαι». Διὰ ταῦτα τὸ πλῆθος αὐτὸν καὶ αὐτῷ φυλακὴν προθύμως παρεῖχε.
Στησίχορος δ’ ὁ ποιητὴς τὸν Φάλαριν τυραννίδι ἔλεξεν εἰς τὸ πλῆθος· «῞Ιππος τις κατεῖχε μόνος λειμῶνα καὶ ἐνέμετο αὐτόν, ἔλαφος δέ τις διέφθειρε τὴν νομήν. ῾Ο δ’ ἵππος τὴν κολάσαι προσέρχεται ἀνθρώπῳ κυνηγῷ καὶ τοῦτον ἠρώτα, πῶς ἂν τῆς ἐλάφου. ῾Ο δ’ ἔλεξεν· «Ἐὰν βούλῃ τῆς ἐλάφου, χαλινὸν λαβὲ καὶ δέξαι ἐμὲ ἀναβάτην». Καὶ ἐγένετο οὕτω. Καὶ ἡ μὲν ἔλαφος τοξευθεῖσα ἀπέθανεν, ὁ δ’ ἵππος δοῦλος τοῦ ἀναβάτου ἐγεγόνει. Οὕτω καὶ ὑμεῖς, εἰ , ὅπως ἀπαλλαγείητε τῶν δυνατῶν, κακῶς μὲν ἂν αὐτούς, κινδυνεύοιτε δ’ ἂν ὅμως ὑπὸ χείρονι κυρίῳ γενέσθαι. Μὴ οὖν προσέχετε τῷ τῶν δυνατῶν κινδύνῳ, ἀλλὰ τοῦτον, ἵνα μὴ εἰς μείζονα κίνδυνον περιπέσητε». Ἀλλ’ οὐδὲν ἔπειθε τοὺς Σικελιώτας. Καὶ μετ’ οὐ πολὺ Φάλαρις τύραννος ἐν Σικελίᾳ ἐγένετο.