Διάλογοι Ξέρξου καὶ Δημαράτου.

Ξέρξης πρὸ τῆς ἐν Θερμοπύλαις μάχης κατάσκοπον ἔπεμπεν ἰδεῖν, ὁπόσοι οἱ ῞Ελληνες καὶ τί . Εν Θετταλίᾳ γὰρ ὤν ἤκουεν ὡς ἐνταῦθα οἱ ῞Ελληνες πολὺν στρατὸν καὶ ὅτι ἡγεμόνες οἱ Λακεδαιμόνιοι. ῾Ως δ’ ὁ κατάσκοπος ἐπλησίασε πρὸς τὸ στρατόπεδον, ἐπυνθάνετο ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔξω τοῦ τείχους .
Ἐνταῦθα δ’ οὗτοι ἐγυμνάζοντο καὶ ἐκτενίζοντο, Λεωνίδας δὲ τούτοις ἔλεγεν· «Ἄνδρες στρατιῶται, τὴν πατρίδα ἀποθνῄσκοντες ὑπὲρ αὐτῆς· οὕτω γὰρ ἄν τὸν τῶν βαρβάρων κίνδυνον». Ταῦτα Ξέρξης ἀκούων καὶ θαυμάζων μετεπέμπετο Δημάρατον τὸν Λακεδαιμόνιον καὶ ἔλεγεν αὐτῷ, τί ὁ κατάσκοπος · « Ἐγὼ μέν, ὦ βασιλεῦ, ἔλεγόν σοι καὶ πρότερον ὅτι οἱ ἄνδρες οὗτοι ἡμᾶς διαβαίνειν τὴν στενωπόν. Καὶ νῦν δὲ λέγω ὅτι ἐπὶ πᾶν ἥξουσι περὶ τῆς νίκης· εἰ μὴ τὸ πρᾶγμα οὕτως , ἄν με ψεύστην ». Ταῦτα δ’ ὅμως λέγων οὐκ ἔπειθε Ξέρξην, Διὸ ἐπιλέγει· «῏Ω βασιλεῦ, εἰ μὴ , θανάτῳ ἄν με».