Πᾶν μέτρον ἄριστον.
῎Εστι παροιμία. ἐγκρατείς καὶ μηδὲν ἄγαν · ἡ γὰρ ὑπερβολὴ τοῖς ἀνθρώποις ἀεὶ λύπην παρέχει. Τὴν μετρίαν δίαιταν · ἡ γὰρ ἀκολασία ταύτης πολλών κακῶν αἰτία ἐστίν. δή, ὦ φίλε, πεῖναν καὶ δίψαν καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας· πολλοὶ γὰρ ἐν μεσταῖς τραπέζαις διεφθείρουσι δίψαν ἐσθλῶν ἔργων. Εἰ δὲ δόξαν καὶ τιμὴν διώκεις, ἡ τόλμη μὴ σωφροσύνης. δὲ καὶ τοὺς τὴν φιλαργυρίαν φεύγοντας· λέγουσι γὰρ ταύτην ῥίζαν τῶν ἀδικιῶν εἶναι. τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ἐπ’ ἀρετὴν καὶ πρὸς τοὺς ἐν μετρίᾳ διαίτη διάγοντας. Μάλιστα δὲ οἱ λόγοι μέτρον ἐχόντων καὶ φευγόντων τὴν ὑπερβολήν· ἡ γὰρ τῆς γλώττης ἀκολασία πολλοῖς λύπην καὶ αἰσχύνην φέρει. οὖν φιλαλήθης, ὦ φίλε, καὶ μὴ πολλὰ , ἀλλὰ καλά· οὐ γὰρ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ’ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ. Ὀρθῶς δ’ ἔτι καὶ νῦν ἔχει ὁ λόγος· «῾Η γλῶττα πολλῶν ἐστι κακῶν αἰτία».
