1. Ἄρα πιστεύ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (πιστεύω, β' πληθ. ευκτ. αορ.) ἄν ὅσους κινδύνους ὑπομένω;
2. ἔχ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (ἔχω, β' εν. ευκτ. ενεστ.) ἄν με διδάξει τί ἐστι νόμος;
3. Βροῦτος καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ἐφόνευσαν τὸν Καίσαρα, ἵνα τὴν τυραννίδα παύ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (παύω, γ' πληθ. ευκτ. αορ.)
4. Εἴθ' ἐθέλ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (ἐθέλω, γ' πληθ. ευκτ. ενεστ.) οἱ θεοὶ εὐμενεῖς ἡμῖν εἶναι καὶ συμβουλεύ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (συμβουλεύω γ' πληθ. ευκτ. ενεστ.) τοῖς σημείοις τὰ ἄριστα.
5. Καὶ ὑμεῖς δ' ὑγιαίν οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (ὑγιαίνω, β' πληθ. ευκτ. ενεστ.) καὶ εὖ πράττ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (πράττω, β' πληθ. ευκτ. ενεστ.).
6. Ὦ βασιλεῦ, εἰ μὴ ἀληθεύ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (ἀληθεύω, α' εν. ευκτ. αορ.) θανάτῳ κολά οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (κολάζω, β' εν. ευκτ. αορ.) ἄν με.
7. Οὕτω γὰρ ἄν ἀποτρέ οιενοις οιτεσαιεν σαιμισαις σαιτεψαιτε (ἀποτρέπω, β' πληθ. ευκτ. αορ.) τὸν τῶν βαρβάρων κίνδυνον.