Τα μινωικά ανάκτορα είναι μεγάλα συγκροτήματα κτιρίων, αποτελούνται δηλαδή από πολλές πτέρυγες δωματίων και είναι τα διοικητικά, οικονομικά, θρησκευτικά καλλιτεχνικά επιστημονικά και θρησκευτικά καλλιτεχνικά επιστημονικά κέντρα της περιοχής στην οποία βρίσκονται. Παρά τις επιμέρους διαφορές όλα τα μινωικά ανάκτορα έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:
Έχουν προσανατολισμό στον άξονα Βορρά-Νότου Ανατολής-Δύσης .
Έχουν μία ορθογώνια κεντρική κουζίνα αυλή τραπεζαρία . Γύρω της αναπτύσσονται οι πτέρυγες των δωματίων. Ήταν πολυώροφα διώροφα μονοκατοικίες, είχαν μεγάλες κλίμακες, φωταγωγούς, σύστημα αποχέτευσης >ύδρευσης και αποχέτευσης >ύδρευσης και αρκετοί χώροι τους έφεραν καθρέφτες τοιχογραφίες . Από αυτές αντλούμε πλήθος πληροφοριών για πολλές από τις πτυχές της ζωής των Μινωιτών. Δεν ήταν οχυρωμένα ανοχύρωτα .
Τα ανάκτορα ήταν η κατοικία του άρχοντα ιερέα μάγειρα της ευρύτερης περιοχής, όπου συγκεντρωνόταν η παραγωγή και τα εμπορεύματα για να διατεθούν στο εσωτερικό του νησιού ή στο εξωτερικό. Ήταν επίσης κέντρα κατασκευής πολύτιμων αντικειμένων και καλλιτεχνημάτων, καθώς και θρησκευτικά καλλιτεχνικά κέντρα, όπου μαζευόταν πλήθος κόσμου με την ευκαιρία διαφόρων τελετών. Στα ανάκτορα δηλαδή ζούσε, κυκλοφορούσε και εργαζόταν μεγάλος αριθμός αξιωματούχων, υπαλλήλων και τεχνιτών.