ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟY 1821 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΔYΣΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟY ΦΙΛΕΛΕYΘΕΡΙΣΜΟY ΣΤΗΝ ΕYΡΩΠΗ

ΕΝΟΤΗΤΑ 7. Η Φιλική Εταιρεία και η κήρυξη της ελληνικής επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες


 

Διδασκαλία της ενότητας 7 με έμφαση στην ιδεολογική βάση, το οργανωτικό σχήμα και τις στρατιωτικές ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας, σσ. 28, 29

Λέξεις- κλειδιά:

ορθόδοξη εκκλησία, Φαναριώτες, προεστοί, έμποροι / καραβοκύρηδες, κλέφτες, αρματολοί, παροικιακός ελληνισμός, Νεοελληνικός Διαφωτισμός, Ρ. Βελεστινλής, Αδ. Κοραής, Φιλική Εταιρεία, Αόρατη Αρχή, Αλ. Υψηλάντης, Ιερός Λόχος.

Υποστηρικτικό υλικό:

-Δραστηριότητα, «Η οικονομία των Ελλήνων κατά τον 18ο αιώνα» Φωτόδεντρο: Φωτόδεντρο

-Δραστηριότητα, «Η προσφορά του Α. Κοραή στον αγώνα», Φωτόδεντρο

Προτεινόμενες δραστηριότητες:

-Εντοπισμός των επιρροών του ευρωπαϊκού στον νεοελληνικό Διαφωτισμό με βάση την πηγή αρ. 3 (α & β) της ενότητας 1 (σ. 11 του σχολ. βιβλίου) και την πηγή αρ. 3 της ενότητας 5 (σ. 25 του σχ. βιβλίου)

-Αναζήτηση διαφωτιστικών επιρροών στην επαναστατική προκήρυξη της Φιλικής Εταιρείας (πηγή αρ. 2 της ενότητας 7, σ. 29)

 1 ώρα 

 

I. ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ειδικοί διδακτικοί στόχοι

Οι μαθήτριες και οι μαθητές επιδιώκεται:

Να γνωρίσουν τα σχετικά με την ίδρυση, τον τρόπο οργάνωσης, τις επιδιώξεις και τη λειτουργία της Φιλικής Εταιρείας.

Να αντιληφθούν τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες της δεδομένης συγκυρίας για μια ενδεχόμενη ελληνική επανάσταση.

Να μάθουν για τις συνθήκες προετοιμασίας και εκδήλωσης της ελληνικής επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, για την έκβαση της προσπάθειας και τη γενικότερη δυναμική της.

 

Κύριες διδακτικές επισημάνσεις

Σχολιασμός γραπτών πηγών

1. Αξίζει ιδιαίτερα να επισημανθούν η μεγάλη σημασία που δίνεται στη διαφύλαξη του μυστικού χαρακτήρα της οργάνωσης, καθώς και στην τεράστια προσωπική ευθύνη που αναλαμβάνει αυτός που γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας.

2. Ο συντάκτης της επαναστατικής προκήρυξης καλεί τους Έλληνες να αγωνιστούν για την πίστη τους και την πατρίδα. Κάνοντας σαφή αναφορά στη γαλλική επανάσταση και ενδεχομένως στις επαναστάσεις των ετών 1820-1821, ζητά από τους Έλληνες να ακολουθήσουν αυτά τα παραδείγματα. Άλλωστε, οι Ευρωπαίοι επιθυμούν την ελευθερία των Ελλήνων και πολλοί είναι πρόθυμοι να έρθουν και να πολεμήσουν γι' αυτή. Έτσι, οι Έλληνες πρέπει να φανούν αντάξιοι των προγόνων τους (αναφορά στο κλασικό αρχαιοελληνικό παρελθόν) και να επαναστατήσουν με σκοπό την κατάκτηση της ελευθερίας τους. Μάλιστα, υπάρχει μια «Κραταιά δύναμις» (σαφής υπαινιγμός για τη Ρωσία) που θα βοηθήσει τους Έλληνες.

 

Σχολιασμός εικονιστικού υλικού

2. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1792. Σε νεαρή ηλικία κατατάχτηκε στο σώμα των έφιππων σωματοφυλάκων του τσάρου της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα και μάλιστα στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι. Στις 12 Απριλίου 1820 αποδέχθηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας και άρχισε τις προετοιμασίες για την κήρυξη ελληνικής επανάστασης. Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 πέρασε τον ποταμό Προύθο (φυσικό σύνορο Ρωσίας-Οθωμανικής αυτοκρατορίας) και στις 24 Φεβρουαρίου ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας. Μετά την καταστολή της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 19 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη.

3. Ο πίνακας του Βαυαρού ζωγράφου Πέτερ φον Ες είναι φανταστική σύνθεση που αποδίδει, με ισχυρή τάση εξιδανίκευσης, τη μάχη στο Δραγατσάνι.

 

Επισημάνσεις για την αντιμετώπιση των ασκήσεων - δραστηριοτήτων

1. Κύρια επιδίωξη της Φιλικής Εταιρείας ήταν η προετοιμασία του ένοπλου αγώνα των Ελλήνων για εθνική ελευθερία. Βασική αρχή λειτουργίας ήταν η μυστικότητα και η απόλυτη αφοσίωση των μελών στους σκοπούς της οργάνωσης.

2. Βλέπε παραπάνω, σχόλια για την γραπτή πηγή 2.

 

ΙΙ. ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

1. Ο Μακρυγιάννης αφηγείται τη μύησή του στη Φιλική Εταιρεία

Πήγα. Κατεβάζει της εικόνες όλες και μ' ορκίζει και αρχινάγει να με βάλη εις το μυστήριον. Αφού προχώρεσε, τότε τ' ορκίστηκα ότι δεν θα το μαρτυρήσω κανενού· όμως να μου δώση καιρόν οχτώ ημέρες να συλλογιστώ αν είμαι άξιος δι' αυτό το μυστήριον και αν μπορώ να ωφελήσω, να το λάβω, ή να κάτζω· είναι σα να μην το ξέρω ολότελα. Πήγα στοχάστηκα και τάβαλα όλα ομπρός και σκοτωμόν και κιντύνους και αγώνες - θα τα πάθω διά την λευτερίαν της πατρίδος μου και της θρησκείας μου. Πήγα και του είπα: «Είμαι άξιος». Του φίλησα το χέρι, ορκίστηκα. Τον περικάλεσα να μη μου μαρτυρήση τα σημεία της κατήχησης, ότ' είμαι νέος και να μην αντέσω και λυπηθώ τη ζωή μου και προδώσω το μυστήριον και κιντυνέψη η πατρίς.

 

Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, επιμ. Ι.Βλαχογιάννη (1907),
Γιοβάνης, Αθήνα 1968, τόμ 1, σ. 16-17.

 

2. Ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας στην προετοιμασία της ελληνικής επανάστασης

Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας αποτελεί τη σπουδαιότερη πολιτική ενέργεια του υπόδουλου ελληνισμού, όπως και η οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης το κορύφωμα μιας μακράς σειράς πράξεων ανυπακοής και ανταρσίας προς την οθωμανική κυριαρχία. Η θετική αποτίμηση του έργου της Φιλικής Εταιρείας δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι δι' αυτής οργανώθηκε επιτυχώς η αντιοθωμανική εθνική επανάσταση των Ελλήνων αλλά κυρίως γιατί, μέσα σε ένα πνεύμα νεωτερικότητας, τέθηκε το ζήτημα της εθνικής αποκατάστασης με νέους όρους. Θεωρήθηκε δηλαδή η εθνική αποκατάσταση των Ελλήνων ζήτημα ελληνικού ενδιαφέροντος και ελληνικής ευθύνης και όχι, όπως συνέβαινε παλαιότερα, ένα ζήτημα που θα λυνόταν στο πλαίσιο μιας απελευθερωτικής - επεκτατικής δραστηριότητας κάποιας μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης.

[... ] Με βάση τα νεωτερικά προτάγματα του πολιτικοποιημένου Διαφωτισμού και του πρώιμου ρομαντισμού, [ενν. η Φιλική Εταιρεία] προτείνει την αυτοτελή και αυτοδύναμη οργάνωση του έθνους, το οποίο θα προβεί, με τη σειρά του, κυριαρχικά και μέσα από την εκτίμηση των δικών του αναγκών, στην επίτευξη των προσφορότερων συμμαχιών.

 

Β. Παναγιωτόπουλος, «Η Φιλική Εταιρεία, οργανωτικές προϋποθέσεις της εθνικής επανάστασης», Ιστορία του νέου ελληνισμού,
Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003, τόμ. 3, σ. 9.

Σχολιασμός

Αφού δοθεί το παραπάνω κείμενο του ιστορικού Β. Παναγιωτόπουλου στους μαθητές σε φωτοτυπία, θα μπορούσαν να συζητηθούν ερωτήματα όπως:

• Γιατί ο ιστορικός αξιολογεί την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας ως τη «σπουδαιότερη πολιτική ενέργεια του υπόδουλου ελληνισμού»;

• Ποια νέα αντίληψη έφερε η Φιλική Εταιρεία ως προς την οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων;

 

 

πάνω

 




Η ίδρυση και η ανάπτυξη της Φιλικής Εταιρείας

 Η Φιλική Εταιρεία Προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης, Η Φιλική Εταιρεία (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας)
Μυστικές συνεννοήσεις Μυστικές συνεννοήσεις (ΙΜΕ)

Τσόκος Διονύσιος Ο Όρκος,με σκηνή ορκωμοσίας Φιλικού, ελαιογραφία 1849 Ο Όρκος των Φιλικών, Ξυδιάς Νικόλαος Ο όρκος των Τσακάλωφ, Σκουφά, Ξάνθου. Φαληρέας Β. Ο όρκος των Φιλικών, Εγγονόπουλος Νίκος  Έγγραφο της Φιλικής Εταιρείας με τα σύμβολα και κωδικοποιημένη γραφή Έγγραφο της Φιλικής Εταιρείας με τα σύμβολα και κωδικοποιημένη γραφή Πιστοποιητικό Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Yψηλάντης

1. Τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας
Έγγραφο

ερΗ Φιλική Εταιρεία ήταν μια μυστική οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας με σκοπό την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία. Άλλες οργανώσεις, που είχαν προηγηθεί, δεν έθεταν ως πρώτο στόχο την επανάσταση, αλλά την απόκτηση παιδείας. Πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρείας υπήρξαν οι Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ, Εμμανουήλ Ξάνθος και Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος.

ερΠροκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους, οι Φιλικοί θα έπρεπε να κάνουν τεράστιες οργανωτικές προσπάθειες, καθώς ο ελληνισμός ήταν διάσπαρτος σ’ έναν ευρύ γεωγραφικό χώρο, και να δράσουν με μεγάλη μυστικότητα, ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί από την οθωμανική διοίκηση αλλά και από τις ευρωπαϊκές απολυταρχίες. Ακόμη, θα έπρεπε να υπερνικήσουν τους δισταγμούς εκείνων των Ελλήνων που είχαν δει προγενέστερα επαναστατικά κινήματα να αποτυγχάνουν και να κινητοποιήσουν ανθρώπους προερχόμενους από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, με διαφορετικά οικονομικά-κοινωνικά συμφέροντα και επιδιώξεις.

ερΑπό την άλλη πλευρά, πάντως, το έργο των Φιλικών ευνοούνταν από το ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία αντιμετώπιζε σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, από τη διάδοση μεταξύ των Ελλήνων των ιδεών της γαλλικής επανάστασης και από το γεγονός ότι για σημαντικό τμήμα του ελληνισμού ήταν, πλέον, ώριμο αίτημα η δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

ερΗ Φιλική Εταιρεία υιοθέτησε το οργανωτικό πρότυπο μυστικών εταιρειών, όπως οι καρμπονάροι, που δρούσαν τότε στην Ευρώπη. Τα υποψήφια μέλη δοκιμάζονταν για ένα διάστημα και στη συνέχεια εντάσσονταν στην οργάνωση, αφού ορκίζονταν πίστη και αφοσίωση σε αυτή. Για τους παραβάτες η προβλεπόμενη τιμωρία ήταν ο θάνατος. Οι Φιλικοί χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα και επικοινωνούσαν με κρυπτογραφικό αλφάβητο.

1 Ίδρυση και οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας - Το κρυπτογραφικό αλφάβητο (ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ)

ερΜέχρι τα 1817-1818, η Φιλική Εταιρεία απευθυνόταν, κυρίως, σε πλούσιους Έλληνες εμπόρους, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα οικονομικά μέσα για την ανάπτυξή της. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αρνητικοί. Κατόπιν, όταν η Φιλική Εταιρεία άρχισε να απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες του ελληνισμού, ιδίως σε μικρεμπόρους και διανοούμενους, αναπτύχθηκε γρήγορα. Γυναίκες γίνονταν δεκτές μόνο κατ’ εξαίρεση.

ερΗ ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας, η Αόρατη Αρχή, παρέμενε μυστική και αφηνόταν, σκόπιμα, να εννοηθεί ότι αποτελούνταν από ισχυρά πρόσωπα. Καθώς ο καιρός περνούσε, οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, καταλαβαίνοντας ότι τα άσημα ονόματά τους δύσκολα θα ενέπνεαν τους συμπατριώτες τους, αποφάσισαν να αναθέσουν την ηγεσία σε ένα γνωστό Έλληνα. Αρχικά, απευθύνθηκαν στον Ιωάννη Καποδίστρια, τότε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, αλλά εκείνος αρνήθηκε θεωρώντας ότι οι συνθήκες δεν ήταν ακόμη ώριμες για επανάσταση. Τελικά, η ηγεσία ανατέθηκε στον Αλέξανδρο Yψηλάντη, ανώτερο αξιωματικό του ρωσικού στρατού, που τότε ανακηρύχθηκε Γενικός Επίτροπος της Αρχής.

2. Αλέξανδρος Yψηλάντης
Αλέξανδρος Yψηλάντης

1. Ο όρκος των Φιλικών (αποσπάσματα)

Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να μη φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και λόγους της, μήτε να σταθώ κατ’ ουδένα λόγον η αφορμή τού να καταλάβωσιν άλλοι ποτέ ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν, μήτε εις φίλον μου. [...]
Τέλος πάντων ορκίζομαι εις σε, ω Ιερά Πατρίς [...] και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλος εις σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία σου η ανταμοιβή των κόπων μου. [...].
Ι. Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας (1834), Γκράφια, Αθήνα 1971, σ. 171. Ο όρκος των Φιλικών (αποσπάσματα)

28



3. Π. φον Ες, Ο Ιερός Λόχος μάχεται στο Δραγατσάνι.
Η μάχη στο Δραγατσάνι, Peter von Hess

2. Μία από τις επαναστατικές προκηρύξεις του Αλέξανδρου Yψηλάντη (αποσπάσματα)

ΜΑΧΟY YΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν […]
Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης […] πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.
Ημείς φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν. πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! [...]
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασσικήν γην της Ελλάδος!
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι, η Πατρίς μάς προσκαλεί!
Αλέξανδρος Yψηλάντης
Την 24ην Φεβρουαρίου 1821.
Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου.
Πηγή: Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, Μέλισσα, Αθήνα 1956-1960, τόμ. 1, σ. 103-106.

Η κήρυξη της ελληνικής επανάστασης στις Ηγεμονίες

 Η Επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες Η Επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες (έντρο Ελληνικής Γλώσσας)
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στη Μολδαβία (ΙΜΕ)
Μάχη Δραγατσανίου, Γαλατσίου Μάχη Δραγατσανίου, Γαλατσίου (ΙΜΕ)
Μάχη Ιερολοχιτών Μάχη Ιερολοχιτών εναντίον των οθωμανικών στρατευμάτων (Ψηφιακές Συλλογές Γενναδείου Βιβλιοθήκης)
Καταστολή της Επανάστασης Καταστολή της Επανάστασης στη Βλαχία Α (Ψηφιακές Συλλογές Γενναδείου Βιβλιοθήκης)
Καταστολή της Επανάστασης Καταστολή της Επανάστασης στη Βλαχία Β (Ψηφιακές Συλλογές Γενναδείου Βιβλιοθήκης)
Αντίποινα των Οθωμανών Αντίποινα των Οθωμανών στο Βουκουρέστι (Ψηφιακές Συλλογές Γενναδείου Βιβλιοθήκης)
εικ. Η Προκήρυξη του Υψηλάντη

Βλαντιμιρέσκου Θεόδωρος O Aλέξανδρος Yψηλάντης διέρχεται τον Προύθο, Peter von Hess Προκήρυξη Αλ. Υψηλάντη Αποκήρυξη επανάστασης από πατριάρχη Γρηγόριο Ε Στο Συνέδριο του Λάιμπαχ ο τσάρος αποκηρύσσει την επανάσταση του Αλ. Υψηλάντη, Γελοιογραφία Η μάχη στο Δραγατσάνι, Peter von Hess 

ερΗ επανάσταση αποφασίστηκε να ξεκινήσει από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες (σημερινή Ρουμανία), γιατί εκεί δεν υπήρχε τουρκικός στρατός (σύμφωνα με παλαιότερες ρωσοτουρκικές συνθήκες), αλλά και γιατί λίγο βορειότερα βρισκόταν ρωσικός στρατός, που υπήρχε ελπίδα ότι θα βοηθούσε.

ερΠαράλληλα, προσεγγίστηκαν διάφοροι βαλκάνιοι ηγέτες για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους στην επανάσταση. Ο Σέρβος ηγέτης Καραγεώργεβιτς έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας˙ οι οθωμανικές αρχές, ωστόσο, τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν. Ο Βλαντιμηρέσκου, τοπικός ηγέτης στις Ηγεμονίες, συμμετείχε, αλλά μόνο στην αρχή.

βίντεο Χάρτης με την πορεία του Υψηλάντη

ερ  Ο Αλέξανδρος Yψηλάντης, ξεκινώντας από ρωσικό έδαφος, πέρασε τον ποταμό Προύθο, μπήκε στις Ηγεμονίες και στις 24 Φεβρουαρίου 1821 κήρυξε την επανάσταση στο Ιάσιο της Βλαχίας (σημερινή Ρουμανία). Κυκλοφόρησε προκηρύξεις με τις οποίες κήρυττε την επανάσταση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πίσω απ’ αυτή βρισκόταν η Ρωσία. Παράλληλα, συγκροτούσε το στράτευμά του.

Γρήγορα, όμως, προέκυψαν σοβαρά προβλήματα. Οι πλούσιοι Έλληνες των Ηγεμονιών δεν ανταποκρίθηκαν υλικά και η στρατολόγηση δεν προχωρούσε. Ο τσάρος αποκήρυξε την επανάσταση και επέτρεψε την είσοδο τουρκικού στρατού στις Ηγεμονίες για την καταστολή της. Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε‘ πιεζόμενος από τον σουλτάνο αφόρισε όσους συμμετείχαν στο κίνημα. Επιπλέον, ο Βλαντιμηρέσκου θεωρήθηκε προδότης και με εντολή της Φιλικής Εταιρείας εκτελέστηκε.

Παρά τις δυσκολίες, ο Yψηλάντης συνέχισε τον αγώνα. Η κρίσιμη μάχη δόθηκε στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821), όπου και διακρίθηκε ιδιαίτερα, ο Ιερός Λόχος, μια μονάδα που είχε συγκροτηθεί από εθελοντές σπουδαστές. Η ήττα, ωστόσο, δεν αποφεύχθηκε. Ο Yψηλάντης πέρασε στην Αυστρία όπου οι αρχές τον συνέλαβαν. Ο τραγικός επίλογος γράφτηκε λίγους μήνες αργότερα, όταν ένα τελευταίο απομονωμένο τμήμα αγωνιστών με επικεφαλής τους οπλαρχηγούς Γιωργάκη Ολύμπιο και Ιωάννη Φαρμάκη εγκλωβίστηκε στη μονή Σέκκου. Τότε, ο Ολύμπιος αποφάσισε να ανατιναχθεί μαζί με τους συμπολεμιστές του, ενώ ο Φαρμάκης, μετά από σκληρή αντίσταση δύο εβδομάδων, πιάστηκε αιχμάλωτος και αποκεφαλίστηκε. (Δες στο Πρόσθετο Υποστηρικτικό Υλικό δύο δημοτικά τραγούδια)

29


ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ


1. Αφού μελετήσετε την πηγή 1, να συνθέσετε σύντομο κείμενο στο οποίο θα παρουσιάζετε τις κύριες επιδιώξεις και τις αρχές λειτουργίας της Φιλικής Εταιρείας.

2. Να μελετήσετε την επαναστατική προκήρυξη του Αλέξανδρου Yψηλάντη (πηγή 2) και να καταγράψετε τα κύρια επιχειρήματα με τα οποία αυτή προτρέπει σε επανάσταση




Τσόκος Διονύσιος Ο Όρκος,με σκηνή ορκωμοσίας Φιλικού, ελαιογραφία 1849 Ο Όρκος των Φιλικών, Ξυδιάς Νικόλαος Ο όρκος των Τσακάλωφ, Σκουφά, Ξάνθου. Φαληρέας Β. Ο όρκος των Φιλικών, Εγγονόπουλος Νίκος Έγγραφο της Φιλικής Εταιρείας με τα σύμβολα και κωδικοποιημένη γραφή Έγγραφο της Φιλικής Εταιρείας με τα σύμβολα και κωδικοποιημένη γραφή Έγγραφο της Φιλικής Εταιρείας με τα σύμβολα και κωδικοποιημένη γραφή Αλέξανδρος Yψηλάντης Αλέξανδρος Yψηλάντης Βλαντιμιρέσκου Θεόδωρος O Aλέξανδρος Yψηλάντης διέρχεται τον Προύθο, Peter von Hess Προκήρυξη Αλ. Υψηλάντη Αποκήρυξη επανάστασης από πατριάρχη Γρηγόριο Ε Στο Συνέδριο του Λάιμπαχ ο τσάρος αποκηρύσσει την επανάσταση του Αλ. Υψηλάντη, Γελοιογραφία Η μάχη στο Δραγατσάνι, Peter von Hess
Η Ευρώπη μετά τους ναπολεόντειους πολέμους, ΙΜΕ
Διάβασε την Προκήρυξη του Υψηλάντη εικ.


Πηγή 1. Ο όρκος των Φιλικών (αποσπάσματα)

Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να μη φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και λόγους της, μήτε να σταθώ κατ’ ουδένα λόγον η αφορμή τού να καταλάβωσιν άλλοι ποτέ ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν, μήτε εις φίλον μου. [...]
Τέλος πάντων ορκίζομαι εις σε, ω Ιερά Πατρίς [...] και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλος εις σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία σου η ανταμοιβή των κόπων μου. [...].

Ι. Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας (1834),
Γκράφια, Αθήνα 1971, σ. 171. Ο όρκος των Φιλικών (αποσπάσματα)

Πηγή 2. Μία από τις επαναστατικές προκηρύξεις του Αλέξανδρου Yψηλάντη (αποσπάσματα)

ΜΑΧΟY YΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν […]
Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης […] πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.
Ημείς φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν. πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! [...]
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασσικήν γην της Ελλάδος!
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι, η Πατρίς μάς προσκαλεί!
Αλέξανδρος Yψηλάντης
Την 24ην Φεβρουαρίου 1821.
Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου.

Πηγή: Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, Μέλισσα, Αθήνα 1956-1960, τόμ. 1, σ. 103-106.