16. Εξελίξεις στην αμερικανική ήπειρο, στην Κίνα και στην Ιαπωνία

Η ενότητα δεν διδάσκεται

I. ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ειδικοί διδακτικοί στόχοι

Οι μαθήτριες και οι μαθητές επιδιώκεται:

Να γνωρίσουν τις επαναστάσεις και τις άλλες πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στο σχηματισμό ανεξάρτητων κρατών στη Λατινική Αμερική κατά τον 19^ο αιώνα. Να μάθουν για τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861-1865).

Να πληροφορηθούν σχετικά με την ταχύτατη ανάπτυξη των ΗΠΑ κατά τον 19^ο αιώνα, που είχε ως αποτέλεσμα την κυριαρχία τους στην αμερικανική ήπειρο αλλά και την ανάδειξή τους σε δύναμη παγκόσμιου επιπέδου.

Να γνωρίσουν, σε γενικές γραμμές, τους μετασχηματισμούς που συντελέστηκαν, από τα μέσα του 19^ου αιώνα, στην Κίνα και στην Ιαπωνία.

Κύριες διδακτικές επισημάνσεις

Σχολιασμός γραπτών πηγών

1. Οι βιομηχανικά αναπτυγμένες βόρειες ΗΠΑ επιθυμούσαν την υιοθέτηση μέτρων (π.χ. επιβολή υψηλών φόρων στα εισαγόμενα προϊόντα) που θα προστάτευαν την εγχώρια, δηλαδή τη δική τους, βιομηχανική παραγωγή από τον οξύτατο ανταγωνισμό της βρετανικής βιομηχανίας. Την ίδια στιγμή οι νότιες ΗΠΑ όχι μόνο αντιδρούσαν αρνητικά στην εφαρμογή τέτοιων μέτρων αλλά και προμήθευαν την αγγλική βιομηχανία με πρώτη ύλη (βαμβάκι) που ήταν εξαιρετικά φτηνή επειδή προερχόταν από εργασία δούλων. Έτσι, οι νότιες ΗΠΑ διευκόλυναν τη βρετανική βιομηχανία να παράγει προϊόντα που ήταν φτηνά, δηλαδή εξαιρετικά ανταγωνιστικά προς τα αντίστοιχα προϊόντα της βιομηχανίας των βόρειων ΗΠΑ.

2. Τα επιτεύγματα της βιομηχανικής επανάστασης εξασφάλισαν στις ισχυρές χώρες της Δύσης πρωτοφανείς οικονομικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Χάρη σε αυτές —αλλά και λόγω αυτών— οι ισχυροί της Δύσης κατάφεραν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε παγκόσμιο επίπεδο, υποτάσσοντας ακόμη και πανάρχαιους, ισχυρούς πολιτισμούς, όπως ο κινεζικός και ο ιαπωνικός, οι οποίοι δεν διέθεταν, ωστόσο, τα μέσα για να αντισταθούν.

Σχολιασμός εικονιστικού υλικού

1. Ο χάρτης αποτυπώνει τα νέα ανεξάρτητα κράτη που δημιουργήθηκαν στη Λατινική Αμερική στις αρχές του 19^ου αιώνα μετά από επαναστάσεις. Εμβληματική μορφή των αγώνων αυτών υπήρξε ο Σιμόν Μπολίβαρ.

2. Οι προσπάθειες που έγιναν με σκοπό την ενσωμάτωση της βορειοαμερικανικής ενδοχώρας στις ΗΠΑ έμειναν γνωστές ως «κατάκτηση της Δύσης» και συνδέθηκαν με την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων, αλλά και τον αφανισμό σχεδόν όλων των γηγενών πληθυσμών Ινδιάνων αυτών των περιοχών.

3. Η δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου στην Ιαπωνία σήμανε την ορμητική είσοδο της χώρας αυτής στον κόσμο της εκβιομηχάνισης και της ανάπτυξης δυτικού τύπου. Η εικόνα δείχνει την αντίθεση ανάμεσα στους παραδοσιακούς και τους νέους τρόπους μεταφοράς.

Επισημάνσεις για την αντιμετώπιση των ασκήσεων - δραστηριοτήτων

1. Βλέπε παραπάνω, σχόλια για την πηγή 1.

2. Βλέπε παραπάνω, σχόλια για την πηγή 2 και την εικόνα 3.

ΙΙ. ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

1. Σιμόν Μπολίβαρ

Ο Σιμόν Μπολίβαρ γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας το 1783 (προς τιμή του, η επίσημη ονομασία της Βενεζουέλας είναι, από το 1999, Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας) και αποτέλεσε ηγετική μορφή των εθνικοαπελευθερωτικών επαναστάσεων των λαών της Λατινικής Αμερικής κατά το πρώτο μισό του 19^ου αιώνα. Ο ίδιος καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Βενεζουέλας και σε ταξίδια του στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική γνώρισε τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του προσχώρησε σε μια στρατιωτική ομάδα, η οποία ξεσηκώθηκε το 1810 εναντίον των Ισπανών κατακτητών. Εθνική συνέλευση που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Μπολίβαρ ανακήρυξε το 1811 την ανεξαρτησία της Βενεζουέλας. Το 1813 επονομάστηκε Ελευθερωτής (Libertador) και ηγήθηκε σειράς πολέμων στη Λατινική Αμερική εναντίον των Ισπανών με αποτέλεσμα να ενοποιήσει τη Βενεζουέλα με τα απελευθερωμένα εδάφη που αποτελούν σήμερα το κράτος της Κολομβίας. Απελευθέρωσε τα εδάφη των σημερινών κρατών του Ισημερινού και μέρος του Περού, αργότερα τα υψίπεδα του Περού και τέλος τη σημερινή Βολιβία, στην οποία ο ίδιος έδωσε το όνομα αυτό. Το 1819 ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας, ενώ αργότερα, το 1823, έγινε πρόεδρος του Περού.

Ωστόσο, σύντομα φάνηκε ότι το όνειρό του για ενοποίηση όλων των χωρών της νότιας Αμερικής δύσκολα θα μπορούσε να εφαρμοστεί καθώς σταδιακά διαχωρίστηκαν η Βενεζουέλα, το Περού και η Κολομβία. Έτσι, το 1830 ο Μπολίβαρ παραιτήθηκε.

Πέθανε στη Σάντα Μαρία της Κολομβίας το 1830 από φυματίωση

2. Η Ιαπωνία εξαναγκάζεται να ανοίξει τις πύλες της στο δυτικό εμπόριο

Η ιαπωνική φεουδαρχική κοινωνία θα μπορούσε να ζει τον 20ό αιώνα όπως ζούσε και παλιότερα, αν οι Δυτικοί δεν θεωρούσαν ενοχλητική την απομόνωσή της και ελκυστικές τις ανεκμετάλλευτες εμπορικές της δυνατότητες. Οργισμένοι από το γεγονός ότι αυτά τα άγνωστα νησιά, τα οποία βρίσκονταν κοντά στους νέους εμπορικούς δρόμους προς την Κίνα, αρνούνταν να ανεφοδιάσουν τα πλοία ή να δεχτούν τους ναυτικούς τους, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έμποροι άρχισαν να ζητούν το «άνοιγμα της Ιαπωνίας». Όταν οι συμβατικές μέθοδοι δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν μια θετική απάντηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν τέσσερα πολεμικά πλοία και ένα λόχο πεζοναυτών υπό τον πλοίαρχο Μάθιου Πέρι, για «να οδηγήσει έναν απομονωμένο λαό στην οικογένεια των πολιτισμένων εθνών», όπως το έθεσε ο ίδιος ο πλοίαρχος. Οι Ιάπωνες, εντελώς απροετοίμαστοι να αμυνθούν κατά των όπλων των Δυτικών, εγκατέλειψαν μια πρακτική αιώνων και δέχτηκαν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες. [...] Όταν ο Πέρι επέστρεψε τον επόμενο Φεβρουάριο (1854), οι Ιάπωνες συμφώνησαν να επιτρέψουν στις ΗΠΑ την εγκατάσταση προξενείου και να ανοίξουν δύο λιμάνια για τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών πλοίων. Πέντε χρόνια αργότερα, υποκύπτοντας στη μεγάλη πίεση που δεχόταν από την Ευρώπη και την Αμερική, η Ιαπωνία επέτρεψε τελικά στους Δυτικούς εμπόρους να εμπορεύονται σε ορισμένα λιμάνια [...]. Ήταν η αρχή του τέλους· μέσα σε είκοσι χρόνια τερματίστηκε η απομόνωση που είχε διαρκέσει δύο αιώνες.

Παγκόσμια Ιστορία, Κ. Καπόπουλος, Αθήνα 1993, τόμ. 18, σ. 103-104.

Επαναστάσεις και νέα κράτη στη Λατινική Αμερική

1. Η Λατινική Αμερική το 1830.

Η διάδοση του φιλελευθερισμού και η ανάδυση των εθνικών ιδεών στη Λατινική Αμερική οδήγησαν, στις αρχές του 19^ου αιώνα, σε επαναστάσεις κατά της ισπανικής και πορτογαλικής αποικιακής κυριαρχίας και στην ίδρυση ανεξάρτητων κρατών (Αργεντινή, Παραγουάη, Χιλή, Περού, Μεξικό, Βραζιλία, Βολιβία, Ισημερινός, Βενεζουέλα, Κολομβία). Ηγετικές φυσιογνωμίες υπήρξαν ο Σιμόν Μπολίβαρ (1783-1830) από τη Βενεζουέλα, ο οποίος, αφού απελευθέρωσε μεγάλο τμήμα της Λατινικής Αμερικής (Βενεζουέλα, Κολομβία, Βολιβία), προσπάθησε να δημιουργήσει συνομοσπονδία λατινοαμερικανικών κρατών αλλά χωρίς επιτυχία, και ο Αργεντινός Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν.

Πάντως, η ανεξαρτησία δεν άλλαξε θεαματικά την κατάσταση. Η οικονομία παρέμεινε για πολλά χρόνια αγροτική. Λίγοι μεγάλοι γαιοκτήμονες μονοπωλούσαν τη γη και τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας, ενώ οι αγρότες, που αποτελούσαν και τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού, ζούσαν σε άθλιες συνθήκες.

Σε πολιτικό επίπεδο, μετά την ανεξαρτησία ακολούθησε μια περίοδος μεγάλης αστάθειας. Σε κάποια κράτη εγκαθιδρύθηκαν δικτατορίες, που όξυναν, με την πολιτική τους, τα προβλήματα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μεξικού, όπου η μακροχρόνια δικτατορία του Πορφίριο Ντίας (1876-1911) έφερε την ανάπτυξη για τους λίγους, αλλά οδήγησε την πλειονότητα στην εξαθλίωση, με αποτέλεσμα να ανατραπεί από τη μεξικανική επανάσταση των ετών 1910-1911 με επικεφαλής τους Εμιλιάνο Ζαπάτα και Πάντσο Βίγια.

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ, η συνύπαρξη πλούσιων φυσικών πόρων, άφθονων εργατικών χεριών, σχετικά υψηλού μορφωτικού επιπέδου, σταθερότητας και ριψοκίνδυνης επιχειρηματικής νοοτροπίας έφερε ραγδαία ανάπτυξη, ιδίως στις βόρειες πολιτείες. Έκφραση της οικονομικής ανάπτυξης υπήρξε και η επέκταση στα δυτικά. Άλλοτε με εξαγορά εδαφών κι άλλοτε με προσάρτησή τους ύστερα από συγκρούσεις με τους ντόπιους, οι ΗΠΑ κατάφεραν, στα μέσα του 19^ου αιώνα, να εκτείνονται από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό ωκεανό. Οι τεράστιες αυτές εκτάσεις ήταν σχεδόν έρημες, προσφέρονταν, ωστόσο, για εκμετάλλευση.

1. Το οικονομικό υπόβαθρο του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου

Ο Νότος, ουσιαστικά μια ημιαποικία των Βρετανών, στους οποίους προμήθευε τη μεγαλύτερη ποσότητα του ακατέργαστου βαμβακιού τους, έβρισκε το ελεύθερο εμπόριο επωφελές, ενώ η βιομηχανία του Βορρά ζητούσε από καιρό, επίμονα και μαχητικά, προστατευτικούς δασμούς, τους οποίους αδυνατούσε να επιβάλει [...] εξαιτίας της πολιτικής επιρροής των νότιων πολιτειών (που πρέπει να θυμηθούμε ότι το 1850 αποτελούσαν το μισό του συνόλου των πολιτειών). Είναι βέβαιο ότι η βιομηχανία του Βορρά ανησυχούσε περισσότερο για ένα έθνος που το μισό εφάρμοζε το ελεύθερο εμπόριο και το άλλο μισό τον προστατευτισμό παρά για ένα έθνος που το μισό χρησιμοποιούσε δούλους και το άλλο μισό είχε καταργήσει τη δουλεία.
E.J. Hobsbawm, Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875, γ‘ ανατύπωση, μτφρ. Δ. Κούρτοβικ, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2003, σ. 217.

Γύρω στα μέσα του 19^ου αιώνα, οι σχέσεις μεταξύ βόρειων και νότιων πολιτειών οξύνθηκαν. Στον νότο, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες διατηρούσαν φυτείες στις οποίες εργάζονταν μαύροι δούλοι. Στον βορρά, οι αστοί θεωρούσαν ότι η δουλεία εμπόδιζε τη βιομηχανική ανάπτυξη (οι δούλοι δεν είχαν, στην πραγματικότητα, εισόδημα και έτσι δεν μπορούσαν να αγοράζουν βιομηχανικά προϊόντα), ήταν ηθικά απαράδεκτη και έπρεπε να καταργηθεί.

Μετά την εκλογή του δεδηλωμένου πολέμιου της δουλείας Αβραάμ Λίνκολν ως προέδρου των ΗΠΑ (1860), οι νότιες πολιτείες αποσχίστηκαν και συγκρότησαν νέο κράτος. Η κρίση οδηγήθηκε σε σκληρό εμφύλιο πόλεμο (πόλεμος Βορείων-Νοτίων) που έληξε με νίκη των Βορείων (1865), αφήνοντας πίσω του πάνω από 600.000 νεκρούς. Η ενότητα των ΗΠΑ αποκαταστάθηκε και θεσμοθετήθηκε η κατάργηση της δουλείας, αν και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να γίνουν ουσιαστικά βήματα για την εφαρμογή αυτής της απόφασης.

2. Η εδαφική εξάπλωση των ΗΠΑ.

Μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο άρχισε και η συστηματική διείσδυση των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική με τη μορφή, αρχικά, επένδυσης κεφαλαίων. Παράλληλα, οι ΗΠΑ φρόντιζαν να ελέγχουν και τα πολιτικά καθεστώτα της περιοχής διασφαλίζοντας τις επενδύσεις τους. Έτσι, στις παραμονές του Α’ Παγκόσμιου πολέμου (1914) οι ΗΠΑ είχαν τον οικονομικό έλεγχο ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου.

Στα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο οι ΗΠΑ σημείωσαν τους υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο. Κορμός της αμερικανικής οικονομίας υπήρξε η βιομηχανία, που επεκτάθηκε αυτή την εποχή και στον αγροτικό, έως τότε, νότο. Η άφιξη νέων μεταναστών και η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου υπήρξαν, επίσης, γεγονότα καταλυτικά. Παράλληλα, την ίδια εποχή άρχισε και ο εποικισμός της αμερικανικής ενδοχώρας, η γνωστή «κατάκτηση της Δύσης», που συνοδεύτηκε από τον αφανισμό των ντόπιων Ινδιάνων. Στα τέλη του 19^ου αιώνα οι ΗΠΑ ανταγωνίζονταν τις οικονομικά αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες.

H Κίνα

Η Κίνα ήταν μια αχανής χώρα με πλούσιο πολιτισμό που δεν είχε καταφέρει, ωστόσο, να εξελιχθεί. Κατά τον 19^ο αιώνα δέχτηκε τις επιθέσεις ισχυρών αποικιακών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία), δίχως να μπορέσει να αντιδράσει. Μια σειρά από στρατιωτικές ήττες (1839-1842: πόλεμος του οπίου) την υποχρέωσαν να ανοίξει τις αγορές της στους δυτικούς εμπόρους. Παράλληλα, οι Κινέζοι έχασαν, από τους Γάλλους, τον έλεγχο της Ινδοκίνας (1885) και, από τους Ιάπωνες, τον έλεγχο της Ταϊβάν (1895). Βαθμιαία, η Ρωσία, η Γερμανία, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία χώρισαν την Κίνα σε ζώνες επιρροής. Μορφές αντίδρασης σ’ αυτή την κατάσταση υπήρξαν το κίνημα των Τάιπινγκ (αγροτικό, εξισωτικό και αντιδυναστικό κίνημα που συγκλόνισε τη ΝΑ Κίνα κατά τη δεκαετία του 1850) και η επανάσταση του 1911, με την οποία καταργήθηκε η μοναρχία και καθιερώθηκε η προεδρική δημοκρατία. Η κατάσταση, ωστόσο, δεν άλλαξε ουσιαστικά. Η Κίνα, δείχνοντας μεγάλη δυσκολία στην αποδοχή και αφομοίωση του εκσυγχρονισμού, παρέμεινε εύκολο θήραμα των αποικιοκρατών.

2. Ο χαρακτήρας της αποικιακής εξάπλωσης

[…] Η παγκόσμια επανάσταση, εφόσον ξεχύθηκε από τον διπλό κρατήρα της Αγγλίας και της Γαλλίας [ενν. η βιομηχανική επανάσταση σε οικονομικό επίπεδο και η γαλλική επανάσταση σε πολιτικό-ιδεολογικό επίπεδο], πήρε αρχικά τη μορφή ευρωπαϊκής επέκτασης και κατάκτησης του υπόλοιπου κόσμου. Πράγματι, η πιο εντυπωσιακή της συνέπεια για την παγκόσμια ιστορία ήταν ότι κυριάρχησαν στη Γη μερικά δυτικά καθεστώτα (και ιδίως το βρετανικό), γεγονός που δεν έχει παράλληλο στην ιστορία. Μπροστά στους εμπόρους, τις ατμομηχανές, τα πλοία και τα κανόνια της Δύσης –και μπροστά στις ιδέες της– οι πανάρχαιοι πολιτισμοί και οι αυτοκρατορίες του κόσμου υποχώρησαν και κατέρρευσαν.
E.J. Hobsbawm, Η εποχή των επαναστάσεων, μτφρ. Μ. Οικονομοπούλου, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1990, σ. 14.

H Ιαπωνία

Λίγο μετά τα μέσα του 19^ου αιώνα άρχισαν να συντελούνται στην Ιαπωνία σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Το παλαιό φεουδαλικού τύπου καθεστώς που στηριζόταν στους ισχυρούς ευγενείς κυβερνήτες γαιοκτήμονες ανατράπηκε, δόθηκε έμφαση στη βιομηχανία και υιοθετήθηκαν δυτικοί θεσμοί (σύνταγμα, κοινοβουλευτισμός, εκπαίδευση). Η Ιαπωνία άρχισε να ενσωματώνεται, βαθμιαία, στον δυτικό κόσμο. Ταυτόχρονα, η εκβιομηχάνιση γέννησε και τον ιμπεριαλισμό. Εκτός από τον πόλεμο εναντίον της Κίνας (1895), που προαναφέρθηκε, η Ιαπωνία εκτόπισε τη Ρωσία από τη Μαντζουρία (βόρεια Κίνα) και κατέλαβε την Κορέα.

3. Ο εκσυγχρονισμός της Ιαπωνίας.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ...

…δείτε
Στίβεν Σπίλμπεργκ, Amistad (1997). Το δουλεμπόριο μαύρων από την Αφρική στην Αμερική.
Βίκτορ Φλέμινγκ, Όσα παίρνει ο άνεμος (1939). Ταινία με φόντο τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο.
…διαβάστε
Χάριετ Μπίτσερ Στόου, Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά (1852). Η ζωή των μαύρων σκλάβων στην Αμερική του 19^ου αιώνα.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

1. Εκτός από τη διαφωνία σχετικά με το ζήτημα της δουλείας, ποιοι άλλοι λόγοι οδήγησαν στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο; Πριν απαντήσετε, να μελετήσετε την πηγή 1.
2. Ποιοι παράγοντες επέτρεψαν στους δυτικούς να διεισδύσουν στην Κίνα και στην Ιαπωνία; Στην απάντησή σας να πάρετε υπόψη σας την πηγή 2 και την εικόνα 3.

3. Διαθεματική δραστηριότητα: Να διαβάσετε το λογοτεχνικό έργο Η καλύβα του μπαρμπα- Θωμά και να το παρουσιάσετε στην τάξη σας.

Ολοκληρώνοντας το κεφάλαιο θυμόμαστε ότι…

από τα μέσα του 18^ου αιώνα είχαν αρχίσει να συντελούνται στους κόλπους του ελληνισμού σοβαρότατοι οικονομικοί, κοινωνικοί και ιδεολογικοί μετασχηματισμοί
κατά την περίοδο 1820-1848 ξέσπασαν στην Ευρώπη πολλές επαναστάσεις που εναντιώνονταν στην Παλινόρθωση και διεκδικούσαν πολιτικές και εθνικές ελευθερίες
η ελληνική επανάσταση, μία από τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 19^ου αιώνα, ξέσπασε τον Φεβρουάριο του 1821 στις Ηγεμονίες, επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές του ελλαδικού χώρου και είχε ως τελικό αποτέλεσμα την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
κατά το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα ενοποιήθηκαν η Ιταλία και η Γερμανία, ενώ στα Βαλκάνια ιδρύθηκαν η Σερβία, η Ρουμανία, το Μαυροβούνιο και λίγο αργότερα η Βουλγαρία
ως αποτέλεσμα της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξής τους, τα δυτικά εκβιομηχανισμένα κράτη επιδίωξαν την επέκτασή τους (ιμπεριαλισμός) μέσω της απόκτησης εδαφών (αποικιοκρατία)
κατά τον 19^ο αιώνα, στη Λατινική Αμερική ιδρύθηκαν, μετά από επαναστάσεις, πολλά ανεξάρτητα κράτη, οι ΗΠΑ, ύστερα από έναν εμφύλιο πόλεμο, ισχυροποιήθηκαν και άρχισαν να μετατρέπονται σε μεγάλη δύναμη, ενώ στην Άπω Ανατολή η Κίνα και η Ιαπωνία εξαναγκάστηκαν, από τους δυτικούς, να ανοίξουν τις οικονομίες τους στο δυτικό εμπόριο.

Πηγή 1. Το οικονομικό υπόβαθρο του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου

E.J. Hobsbawm, Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875,
γ‘ ανατύπωση, μτφρ. Δ. Κούρτοβικ, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2003, σ. 217.

Πηγή 2. Ο χαρακτήρας της αποικιακής εξάπλωσης

E.J. Hobsbawm, Η εποχή των επαναστάσεων, μτφρ. Μ. Οικονομοπούλου, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1990, σ. 14.