περιέμεινεν συνοδί ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (συνοδία, αιτ. εν.) ἢ πρεσβευτ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (γεν. εν.) ἢ ταμί ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ταμίας, γεν. εν.) ἢ ἀνθυπάτου
τὰς δὲ πράξεις καὶ τὰς ἐνεργ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ἐνέργεια, αιτ. πλ.) τὰς ψυχικὰς περὶ ψυχ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ψυχή, αιτ. εν.) τίθεμεν
Τοῦ μὲν θορύβου, ὦ Γοργί ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (Γοργίας, κλ. εν.) τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε
Ἀπολλόδωρος φησι καὶ τὸν Εὐριπίδ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (Εὐριπίδης, αιτ. εν.) κατὰ τὸν αὐτὸν ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι
οὔτε γὰρ ἐνδύεται ταῖς ῥίζ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ῥίζα, δοτ. πλ.) ὑπὸ πάχους οὔτ' ἀναφέρεται ὑπὸ βάρους
οὗτοι μὲν οὖν ἀγέσθωσαν σὺν ἐπιμελ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ἐπιμέλεια, δοτ. εν.) καὶ ἀφθον ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (ἀφθονία, δοτ. εν.) τῇ συνήθει, τὴν θυσ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (θυσία, αιτ. εν.) κοσμήσοντες
διότι οὐκ ἦσαν δίκ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (δίκη, ον. πλ.), οὐ δυνατοὶ ἦμεν παρʼ αὐτῶν ἃ ὤφειλον πράξασθαι
Ὁρᾷς γὰρ αὐτῷ στῖφος οἷόν ἐστι βυρσοπωλ ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (βυρσοπώλης, γεν. πλ.) νεανι ίανίᾳ ααι αιςαν είαςείᾳ ηνου οῦὴν ῶν (νεανίας, γεν. πλ.)