Για τη σημασία των πτώσεων στα αρχαία ελληνικά μπορείς να κατεβάσεις το αρχείο που ετοίμασε η Νίκη Δερμιτζάκη
Μπορείς να δεις και το βίντεο της Γεωργίας Μουντράκη
Τι ονόματα περιλαμβάνει η πρώτη κλίση;
Η πρώτη κλίση στα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνει ονόματα αρσενικά και θηλυκά. Δεν περιλαμβάνει ουδέτερα (ευτυχώς).
Στα αρσενικά ανήκουν όσα λήγουν σε:
1. -ης, π.χ. στρατιώτης και σε
2. -ας, π.χ. λοχίας
Στα θηλυκά ανήκουν όσα λήγουν σε:
1. -η, π.χ. ψυχή, μουσική και σε
2. -α, π.χ. ὥρα, γλῶσσα
Εδώ όμως χρειάζεται λίγη προσοχή, γιατί από τα θηλυκά σε -α άλλα
1. σχηματίζουν τη γενική σε -ας, π.χ. ὥρα, ὥρας και άλλα
2. σχηματίζουν τη γενική σε -ης, π.χ. γλῶσσα, γλώσσης.
Ποια σχηματίζουν τη γενική σε σε -ας και ποια σε -ης θα το δούμε παρακάτω, όταν θα εξετάσουμε την κλίση των θηλυκών.
Προς το παρόν ας έχουμε στον νου μας τις παρακάτω:
Παρατηρήσεις:
• Το -α στην κατάληξη -α είναι άλλοτε μακρόχρονο και άλλοτε βραχύχρονο· δες παρακάτω
• Το -α στην κατάληξη -ας σε οποιαδήποτε πτώση είναι πάντοτε μακρόχρονο, π.χ. τῆς χώρᾱς, τὰς χώρᾱς, τάς γλώσσᾱς
• Η γενική του πληθυντικού τονίζεται στη λήγουσα και παίρνει περισπωμένη, π.χ. τῶν χωρῶν
Συγκεντρωτικός πίνακας ουσιαστικών α' κλίσης |
||
αρσενικά σε: | -ης -ας |
πολίτης λοχίας |
θηλυκά σε: | -η | ψυχή, |
-α -ας |
ὥρα, ὥρας |
|
-α -ης |
γλῶσσα, γλώσσης |
Kαταλήξεις των ουσιαστικών της α' κλίσης
Τα αρσενικά ουσιαστικά σε -ας και σε -ης είναι παρόμοια με τα νέα ελληνικά. Βεβαίως έχουν και κάποιες διαφορές. Είναι ευνόητο ότι με το πέρασμα του χρόνου κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Για να διαπιστώσεις αυτές τις αλλαγές, μπορείς να δεις αυτές τις ασκήσεις: για τα ουσιαστικά λοχίας,πολίτης, ὥρα, γλῶσσα, ψυχή.
Οι καταλήξεις των ουσιαστικών της α' κλίσης είναι οι παρακάτω. Όπως διαπιστώνεις, στον πληθυντικό αριθμό τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν τις ίδιες καταλήξεις. Κάτι είναι κι αυτό!
Μπορείς να δεις κι ένα διαδραστικό βίντεο που ετοίμασε η Κωνσταντίνα Σάιτ.
Ενικός | ||||
αρσενικά | θηλυκά | |||
σε -ας | σε -ης | σε -α | σε -η | |
ον. γεν. δοτ. αιτ. κλ. |
-ας -ου -ᾳ -αν -α |
-ης -ου -ῃ -ην -α ή -η |
-α -ας ή -ης -ᾳ ή -ῃ -αν -α |
-η -ης -ῃ -ην -η |
Πληθυντικός | ||||
ον. γεν. δοτ. αιτ. κλ. |
-αι -ῶν -αις -ας -αι |
σε -ας | σε -ης | σε -ης | |||
(οξύτονα) | (παροξύτονα) | ||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
νεανί-ας νεανί-ου νεανί-ᾳ νεανί-αν νεανί-α |
ποιητ-ής ποιητ-οῦ ποιητ-ῇ ποιητ-ήν ποιητ-ά |
στρατιώτ-ης στρατιώτ-ου στρατιώτ-ῃ στρατιώτ-ην στρατιῶτ-α |
γυμνασιάρχ-ης γυμνασιάρχ-ου γυμνασιάρχ-ῃ γυμνασιάρχ-ην γυμνασιάρχ-α |
εὐπατρίδ-ης εὐπατρίδ-ου εὐπατρίδ-ῃ εὐπατρίδ-ην εὐπατρίδ- |
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
νεανί-αι νεανι-ῶν νεανί-αις νεανί-ας νεανί-αι |
ποιητ-αί ποιητ-ῶν ποιητ-αῖς ποιητ-άς ποιητ-αί |
στρατιῶτ-αι στρατιωτ-ῶν στρατιώτ-αις στρατιώτ-ας στρατιῶτ-αι |
γυμνασιάρχ-αι γυμνασιαρχ-ῶν γυμνασιάρχ-αις γυμνασιάρχ-ας γυμνασιάρχ-αι |
εὐπατρίδ-αι εὐπατριδ-ῶν εὐπατρίδ-αις εὐπατρίδ-ας εὐπατρίδ-αι |
Σχηματίζουν την κλητική του ενικού σε -α:
α. τα εθνικά: ὦ Πέρσα, ὦ Σκύθα
β. όσα λήγουν σε -της, π.χ. ποιητής - ὦ ποιητά
γ. τα σύνθετα με β' συνθετικό ρήμα, π.χ.
γυμνασιάρχης (β' συνθ. το ρ. ἄρχω) - ὦ γυμνασιάρχα,
παιδοτρίβης (β' συνθ. το ρ. τρίβω) - ὦ παιδοτρίβα
Τι πρέπει να προσέχουμε:
α. τη γενική ενικού που έχουμε την κατάληξη -ου
β. την ονομαστική και κλητική του πληθυντικού που έχουμε την κατάληξη -αι
Ασκήσεις:
Όπως είπαμε και παραπάνω τα θηλυκά τα συναντάμε με δύο καταλήξεις: σε -η και σε -α.
Όσα έχουν κατάληξη -η είναι παρόμοια με τα ουσιαστικά της νέας ελληνικής.
Από αυτά που έχουν κατάληξη -α άλλα σχηματίζουν τη γενική σε -ας και άλλα σε -ης.
Μπορείς να δεις κι ένα διαδραστικό βίντεο που ετοίμασε η Κωνσταντίνα Σάιτ.
Ας δούμε πρώτα τα θηλυκά σε -η
οξύτονα | παροξύτονα | ||
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
ψυχ-ή ψυχ-ῆς ψυχ-ῇ ψυχ-ήν ψυχ-ή |
κώμ-η κώμ-ης κώμ-ῃ κώμ-ην κώμ-η |
|
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
ψυχ-αί ψυχ-ῶν ψυχ-αῖς ψυχ-άς ψυχ-αί |
κῶμ-αι κωμ-ῶν κώμ-αις κώμ-ας κῶμ-αι |
Τι πρέπει να προσέχουμε:
α. Ο ενικός αριθμός κλίνεται με τον ίδιο τρόπο με τα νέα ελληνικά.
β. Στον πληθυντικό αριθμό προσέχουμε την ονομαστική και κλητική με την κατάληξη -αι και φυσικά τη δοτική με κατάληξη -αις
Άσκηση: ουσιαστικά θηλυκά της α' κλίσης σε -η, ης, (ουσ. ἡ πηγή)
Παρουσιάζονται πέντε ουσιαστικά. Πρόσεξε σε ποια συλλαβή τονίζουμε!
οξύτονα | παροξύτονα | προπαροξύτονο | εξαίρεση | ||
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
στρατι-ά στρατι-ᾶς στρατι-ᾷ στρατι-άν στρατι-ά |
πολιτεί-α πολιτεί-ας πολιτεί-ᾳ πολιτεί-αν πολιτεί-α |
ὥρ-α ὥρ-ας ὥρ-ᾳ ὥρ-αν ὥρ-α |
ἀλήθει-ᾰ ἀληθεί-ᾱς ἀληθεί-ᾳ (ᾱ) ἀλήθει-ᾰν ἀλήθει-ᾰ |
σφαῖρ-ᾰ σφαίρ-ᾱς σφαίρ-ᾳ (ᾱ) σφαῖρ-ᾰν σφαῖρ-ᾰ |
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
στρατι-αί στρατι-ῶν στρατι-αῖς στρατι-άς στρατι-αί |
πολιτεῖ-αι πολιτει-ῶν πολιτεί-αις πολιτεί-ας πολιτεῖ-αι |
ὧρ-αι ὡρ-ῶν ὥρ-αις ὥρ-ας ὧρ-αι |
ἀλήθει-αι ἀληθει-ῶν ἀληθεί-αις ἀληθεί-ᾱς ἀλήθει-αι |
σφαῖρ-αι σφαιρ-ῶν σφαίρ-αις σφαίρ-ᾱς σφαῖρ-αι |
Το -α είναι μακρό | Το -α είναι βραχύ |
Στα παραπάνω ουσιαστικά σε –α η γενική του ενικού σχηματίζεται σε -ας.
● Αυτό γίνεται, όταν στην ονομαστική πριν από το -α υπάρχει φωνήεν (στρατιά, πολιτεία) ή ρ (ὥρα).
● Το α αυτό είναι μακρόχρονο και λέγεται καθαρό.
● ΠΡΟΣΟΧΗ στον τονισμό των προπαροξύτονων.
προπαροξύτονο | ||||
ἡ | ἀ | λή | θει | -α |
τῆς | ἀ | λη | θεί | -ας |
τῇ | ἀ | λη | θεί | -ᾳ |
τὴν | ἀ | λή | θει | -αν |
ὦ | ἀ | λή | θει | -α |
αἱ | ἀ | λή | θει | -αι | τῶν | ἀ | λη | θει | -ῶν |
ταῖς | ἀ | λη | θεί | -αις |
τὰς | ἀ | λη | θεί | -ας |
ὦ | ἀ | λή | θει | -αι |
Εξαιρέσεις:
Το καθαρό -α δεν είναι μακρόχρονο αλλά βραχύχρονο.
• Όταν η λέξη τονίζεται στην προπαραλήγουσα π.χ. ἡ ἀλήθεια, ἡ εὐσέβεια
• Στα ονόματα: γραῖα, μαῖα, μυῖα,
• Στα εξής δισύλλαβα ονόματα σε -ρα: μοῖρα, πεῖρα, πρῷρα, σφαῖρα, σφῦρα
Η εξαίρεση αυτή αφορά μόνο τον τονισμό.
Σημείωση:
Στην αιτιατική και κλητική του ενικού το -α είναι μακρόχρονο ή βραχύχρονο, όπως στην ονομαστική του ενικού, π.χ. ἡ ὥρα, τήν ὥραν, ὦ ὥρα, ἡ σφαῖρα, τήν σφαῖραν, ὦ σφαῖρα, ἡ γλῶσσα, τήν γλῶσσαν ὦ γλῶσσα
Ασκήσεις:
ουσιαστικά θηλυκά της α' κλίσης σε -α, ας, πολιτεία *
Να κλίνεις το ουσ. της α' κλίσης ἡ δράκαινα. φόρμα google © Βασιλική Παπαθανασίου
Να κλίνεις το ουσ. της α' κλίσης ἡ ὁμόνοια. φόρμα google © Βασιλική Παπαθανασίου
Να κλίνεις το ουσ. της α' κλίσης ἡ θύελλα. φόρμα google © Βασιλική Παπαθανασίου
παροξύτονα | προπαροξύτονα | ||
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
γλῶσσ-α γλώσσ-ης γλώσσ-ῃ γλῶσσ-αν γλῶσσ-α |
τράπεζ-α τραπέζ-ης τραπέζ-ῃ τράπεζ-αν τράπεζ-α |
|
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
γλῶσσ-αι γλωσσ-ῶν γλώσσ-αις γλώσσ-ας γλῶσσ-αι |
τράπεζ-αι τραπεζ-ῶν τραπέζ-αις τραπέζ-ας τράπεζ-αι |
Στα παραπάνω ουσιαστικά η γενική του ενικού σχηματίζεται σε -ης.
● Αυτό γίνεται, όταν στην ονομαστική πριν από το -α υπάρχει σύμφωνο, εκτός από το ρ.
● Το α αυτό είναι βραχύχρονο και λέγεται μη καθαρό.
Εξήγηση για τον τονισμό του ουσ. ἡ γλῶσσα:
Το -ω είναι μακρόχρονο, ενώ το -α είναι σε κάθε πτώση:
● γλῶσσ-α (το -α είναι βραχύχρονο, μη καθαρό -α, άρα ΜΒ, περισπωμένη)
● γλώσσ-ης (το -η είναι μακρόχρονο, άρα ΜΜ, οξεία)
● γλώσσ-ῃ (το -η είναι μακρόχρονο, άρα ΜΜ, οξεία)
● γλῶσσ-αν (το -α είναι μη καθαρό -α, επειδή και στην ονομαστική είναι μη καθαρό, άρα ΜΒ, περισπωμένη)
● γλῶσσ-α (το -α είναι μη καθαρό -α, επειδή και στην ονομαστική είναι μη καθαρό), άρα ΜΒ, περισπωμένη
● γλῶσσ-αι (το -αι ως δίφθογγος στο τέλος λέξης είναι βραχύχρονο, άρα ΜΒ, περισπωμένη)
● γλωσσ-ῶν (η μακροκατάληκτη γενική, όταν τονίζεται στη λήγουσα, παίρνει περισπωμένη)
● γλώσσ-αις (το -αι ως δίφθογγος είναι μαχρόχρονο, άρα ΜΜ, οξεία)
● γλώσσ-ας (το -ας πάντοτε μαχρόχρονο στην α' κλίση, άρα ΜΜ, οξεία)
● γλῶσσ-αι (το -αι στο τέλος λέξης είναι βραχύχρονο, άρα ΜΒ, περισπωμένη)
Για να εξασκηθείς στη διάκριση μεταξύ των ουσιαστικών με γεν. -ας ή -ης δοκίμασε αυτήν την άσκηση και μετά αυτήν.
Ασκήσεις:
ουσιαστικά θηλυκά της α' κλίσης σε -α, ης, γλῶσσα
Άσκηση στα ουσιαστικά της α' κλίσης
Επαναληπτικές ασκήσεις:
3η άσκηση για τα αρσενικά και θηλυκά της α' κλίσης σύγκριση με τα νέα ελληνικά *
Άσκηση σωστού - λάθους στα αρσενικά ουσιαστικά της α' κλίσης *
Άσκηση σωστού - λάθους στα θηλυκά ουσιαστικά της α' κλίσης *
Πίνακας ασυναίρετων ουσιαστικών της α' κλίσης (που δείχνει ιδίως την ορθογραφία των λέξεων)
1. Αρσενικά
α) σε -ᾱς: κοχλίας (ῐ), λοχίας (ῐ), τραυματίας (ῐ), Γοργίας (ῐ), Ἱππίας (ῐ), Καλλίας (ῐ), Φιντίας (ῐ), μανδύας (ῠ), Αἰνείας
β) σε -ης: εὐπατρίδης (ῐ), Εὐριπίδης (ῐ), Πελοπίδης (ῐ), Ατρείδης, Ἡρακλείδης, Αἰσχίνης, ἐλάτης1 (ᾰ), ἁμαξηλάτης (ᾰ),
ἁρματηλάτης (ᾰ), ἐργάτης (ᾰ), πελάτης (ᾰ), πλάστης (ᾰ), Ἐλεάτης (ᾱ), Κροτωνιάτης (ᾱ), Σπαρτιάτης (ᾱ), Τεγεάτης (ᾱ), κομήτης2, κωμήτης3, πλανήτης, προφήτης, σφενδονήτης, Αἰγινήτης, ἀθλητής, μαθητής, μιμητής, ζευγίτης (ῑ), μεσίτης (ῑ), ὁπλίτης (ῑ), πολίτης (ῑ), τενχίτης (ῑ), Ἀβδηρίτης (ῑ), Σταγιρίτης (ῑ), κριτής, ἀκοντιστής, δύτης (ῠ), θύτης (ῠ), λύτης (ῠ), πρεσβύτης (ῡ), μηνυτής, δεσμώτης, ἠπειρώτης, θιασώτης, ἰδιώτης, νησιώτης, πατριώτης, ζηλωτής, μισθωτής, ἀγρότης, δεσπότης, δημότης, ἐξωμότης ἱππότης, προδότης, τοξότης
2. Θηλυκά
α) σε -α, -ας: Πλάταιᾰ, Φώκαιᾰ, ἐλαία, ἡλιαία, κεραία, σημαία, μηλέα, πτελέα, γενεά, δωρεά, βοήθειᾰ, ἐνέργειᾰ, ἀμέλειᾰ, ἐπιμέλειᾰ, ἀσέβειᾰ, εὐσέβειᾰ, ἔνδειᾰ, ὠφέλειᾰ (και ὠφελίᾱ), βασίλειᾰ4, ἱέρειᾰ, ἀκρώρειᾰ, Ὀδύσσειᾰ, Μαντίνειᾰ, Ψυττάλειᾰ, ἁλιεία, βασιλεία, δουλεία, ἐφορεία, στρατεία, ἀνδρεία, λεία, Ἐρέτριᾰ, αὐλήτριᾰ, μαθήτριᾰ, ἀδικία (ῐ), εὐφορία (ῐ), σοφία (ῐ), ἐκκλησία (ῐ), συνωμοσία (ῐ), μυρμηκιά, στρατιά, ἄγνοια, ἄνοια, ἔννοια, εὔνοια, ὁμόνοια, πρόνοια, ἄπνοια, δύσπνοια, εὔπλοια, ἀπόρροια, ῥοιά5, χροιά, Ἅρπυια6, ὀργυιά, μητρυιά, μυῖα, γαῖα, γραῖα, μαῖα, μοῖρα, πεῖρα, πρῷρα, σπεῖρα, σφαῖρα, σφῦρα, Αἴθρα, Φαίδρα, αὔρα, λαύρα, σαύρα, θήρα, θύρα
β) σε -α, -ης: ἅμιλλα, δίκελλα, θύελλα, βδέλλα, βασίλισσα, μέλισσα, κίσσα (ῐ), πίσσα (ῐ), δίψα (ῐ), κνῖσα (ῑ), μᾶζα (μᾱ), μύξα (ῠ), πεῖνα, πῖνα (ῑ), πρύμνα (ῠ) (και πρύμνη), ῥίζα (ῐ), ῥῖνα (ῑ) (και ῥίνη)7, δράκαινᾰ, θέαινᾰ, θεράπαινᾰ, λέαινᾰ, τρίαινᾰ
γ) σε -η: αἰσχύνη (ῡ), βλάβη (ᾰ), δάφνη (ᾰ), δίκη (ῐ), δίνη8 (ῑ), ἴλη (ῑ), κλίνη ῑ), λίμνη (ῐ), λύπη (ῡ), νίκη (ῑ), νύμφη (ῠ), πλάνη (ᾰ), πύλη (ῠ), ῥύμη9, σκαπάνη (ᾰ), σκάφη (ᾰ), σπάθη (ᾰ), τύχη (ῠ), ὕλη (ῡ), φάτνη (ᾰ), τιμή, ψυχή...
Πρωτόκλιτα συνηρημένα ουσιαστικά
Πρωτόκλιτα συνηρημένα λέγονται τα ουσιαστικά της πρώτης κλίσης που πριν από τον χαρακτήρα -α του θέματος έχουν άλλο α ή ε με το οποίο συναιρούνται σε όλες τις πτώσεις.
Παραδείγματα συνηρημένων ουσιαστικών
θ. Ἑρμεα = Ἐρμη | θ. μναα = μνα | θ. συκεα = συκη | ||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
Ἑρμ-ῆς Ἑρμ-οῦ Ἑρμ-ῇ Ἑρμ-ῆν Ἑρμ-ῆ |
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
μν-ᾶ μν-ᾶς μν-ᾷ μν-ᾶν μν-ᾶ |
συκ-ῆ συκ-ῆς συκ-ῇ συκ-ῆν συκ-ῆ |
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
Ἑρμ-αῖ Ἑρμ-ῶν Ἑρμ-αῖς Ἑρμ-ᾶς Ἑρμ-αῖ |
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
μν-αῖ μν-ῶν μν-αῖς μν-ᾶς μν-αῖ |
συκ-αῖ συκ-ῶν συκ-αῖς συκ-ᾶς συκ-αῖ |
Σύμφωνα με το Ἑρμῆς κλίνονται: Ἀπελλῆς, Θαλῆς.
Σύμφωνα με το μνᾶ κλίνονται: Ἀθηνᾶ, Ναυσικᾶ.
Σύμφωνα με το συκῆ κλίνονται: ἀμυγδαλῆ, ἀλωπεκῆ (= δέρμα αλεπούς), κυνῆ (= δέρμα σκύλου), λεοντῆ (= δέρμα λιονταριού), ῥοδῆ (= τριανταφυλλιά), γαλῆ κ.ά., καθώς και το όνομα γῆ στον ενικό.
Τα συνηρημένα ουσιαστικά έχουν και μετά τη συναίρεση τις καταλήξεις των ασυναίρετων τύπων, εκτός από το εα στον ενικό το οποίο συναιρείται σε η, π.χ.
ἡ συκέα > συκῆ αλλά τὰς συκέας > συκᾶς
Το όνομα ο βορέας συναντάται και ως ασυναίρετο και ως συνηρημένο· ως συνηρημένο εκφέρεται με διπλό ρρ
ασυναίρετο | συνηρημένο |
ὁ βορέας - τοῦ βορέου - τῷ βορέᾳ - τόν βορέαν - ὦ βορέα - |
βορρᾶς βορρᾶ βορρᾷ βορρᾶν βορρᾶ |
1. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής, Μιχ. Χ. Οικονόμου, ΟΕΔΒ
2. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Αχ. Τζάρτζανος, ΟΕΔΒ
3. Γραμματική Αρχαίας Ελληνικής, Λιναρδής Ιωάννης, εκδ. Χατζηθωμά, Θεσσαλονίκη, 2007
4. Συμφραστικός πίνακας λέξεων του Ανθολογίου Αττικής Πεζογραφίας