Άσκηση στα ουσιαστικά της α' κλίσης, 5η

Ὁ δ' ἀρουραῖος ὀλιγωρῶν τῇ πείν (πεῖνα, δοτ. εν.) ἀνεστέναξε καὶ πρὸς τὸν ἄλλον ἔφη...
σημαίνει τὸ θεῖον καὶ ἀστραπ (ἀστραπή, δοτ. πλ.) καὶ χαλάζ (χάλαζα, γεν. εν.) καταφορ (καταφορά, δοτ. εν.) τὴν τοῦ προφήτ (προφήτης, γεν. εν.) περὶ πάντων ἀλήθ (ἀλήθεια, αιτ. εν.)
ὡς δὲ ταῦτα ἤκουσε καὶ λοιδορεῖς φήσας δεσμῶτ (δεσμώτης, κλ. εν.) καὶ κατάδικε;
ἀλλʼ ἐκινδύνευον ἅμα ταῖς εἰς τὸ θεῖον ἀσεβ (ἀσέβεια, δοτ. πλ.) καὶ τῆς Ἑλλάδος γενέσθαι κύριοι πάσης
Ἀτρείδ (Ἀτρείδης, κλ. εν.) κύδιστε φιλοκτεανώτατε πάντων, πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί;
οἵ τε τραυματ (τραυματίας, ον. πλ.) πολλὴν ἀπορ (ἀπορία, αιτ. εν.) παρεῖχον
ἡγοῦ δὲ μηδενὶ τῶν ἀθλητ (ἀθλητής, γεν. πλ.) οὕτω προσήκειν ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστ (ἀνταγωνιστής, αιτ. πλ.) ἀσκεῖν...
ἀπὸ γὰρ δίν (δίνη, γεν. εν.) καὶ θυέλλ (θύελλα, γεν. εν.) αὐτὸν ἐξαρπασθέντα φθαρῆναί φασιν