1. Οὐδέποτ’ ἂν διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες λεῖον τὸν τραχύν ἐχῖνον. (β’ ενικ. ευκτ. αορ. του τίθημι).
2. Χρὴ δ’ , ὅταν μὲν διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες τοὺς νόμους, ὁποῖοι τινές εἰσι σκοπεῖν, ἐπειδὰν δὲ διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες , φυλάττειν καὶ χρῆσθαι (β’ πληθ. υποτ. ενεστ. και β’ πληθ. υποτ. αορ. του τίθεμαι).
3. «Ἡμεῖς», εἶπεν, «ὦ Θεμιστόκλεις, εἰ σωφρονοῦμεν, ἤδη τὴν κενὴν καὶ μειρακιώδη στάσιν διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες ἀρξώμεθα σωτηρίου καὶ καλῆς φιλονεικίας πρὸς ἀλλήλους ἁμιλλώμενοι σῶσαι τὴν Ἑλλάδα. (μτχ. αορ. του ἀφίημι).
4. Οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι’ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες (γ’ εν. οριστ. ενεστ. του παραδίδομαι).
5. Καὶ διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. (β’ εν. προστ. αορ και α’ πληθ. οριστ. ενεστ. του ἀφίημι).
6. Πρὸς δὲ τοὺς ἐπιπλήττοντας καὶ νουθεντοῦντας ὑμᾶς οὕτω διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες δυσκόλως ὥσπερ πρὸς τοὺς κακόν τι τὴν πόλιν ἐργαζομένους, (β’ πληθ. οριστ. ενεστ. του διατίθεμαι).
7. Ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία τίνα οὖν τρόπον διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες δίκην καὶ αἰδῶ ἀνθρώποις. (γ’ ενικ. ευκτ. αορ. του δίδωμι).
8. Λύκοι πρέσβεις ἔστειλαν τοῖς προβάτοις εἰρήνην ποιῆσαι μετ’ αὐτῶν διηνεκῆ, εἰ τοὺς κύνας λάβωσι καὶ διαφθείρωσι, τὰ μωρὰ δὲ πρόβατα διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες τοῦτο ποιῆσαι. (οριστ. αορ. του συντίθεμαι).
9. Εὔδοξος δ’ ὁ Κνίδιος καὶ Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινά φίλων λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον χρυσοῦν, ὅπως διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων· τὸν δὲ διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες Θαλῇ. (γ’ ενικ. υποτ. αορ. του δίδωμι, απαρ. αορ. του δίδωμι).
10. Σχολαστικὸς ἐν τῷ πλέειν χειμῶνος ὄντος σφοδροῦ καὶ τῶν οἰκετῶν κλαιόντων· Μὴ κλαίετε ἔφη· πάντας γὰρ ὑμᾶς ἐν διαθήκαις ἐλευθέρους διατίθεσθεδοίη δοῦναιδῷ θείηςθῆσθε παραδίδοται συνέθεντο τιθῆσθε ἀφέντες ἀφίεμενἀφῆκα ἄφες (α’ ενικ. οριστ. αορ. του ἀφίημι).